Sterrenkundigen hebben het “geluid” opgevangen van oude sterren in de Melkweg. Maar wacht even, we hebben allemaal de film Alien gezien: in space no one can hear you scream. Er is toch helemaal geen geluid in de ruimte? Dat is niet helemaal waar: in het binnenste van een ster is de materiedichtheid ruimschoots voldoende om geluidsgolven te laten propageren. Deze zogenaamde resonante oscillaties kun je niet letterlijk horen, maar wel meten met ruimtetelescopen zoals Kepler. Als gevolg van die oscillaties of trillingen zal de ster een heel klein beetje gaan pulseren in helderheid en dat is nou precies waar Kepler gevoelig voor is. De precieze toonhoogte van die sterrenmuziek is afhankelijk van de massa en de leeftijd van de ster. Deze techniek wordt astroseismologie genoemd en is voorheen succesvol toegepast bij jonge sterren. Nu heeft men dus ook trillingen waargenomen bij oude sterren in de sterrencluster M4. Dat betekent dat we bij alle sterren in de Melkweg gebruik kunnen maken van astroseismologie om de precieze leeftijd van individuele sterren te achterhalen. Dat zou ons kunnen helpen om de geschiedenis van ons spiraalstelsel beter te begrijpen.
Hieronder vind je een opname van M4 met de “beluisterde” sterren omcirkelt. Laat je muis boven een gele cirkel zweven om naar het gezang van die ster te luisteren! Het geheel past niet goed op een pagina, dus iemand met verstand van HTML die een manier weet om dit beter te doen? Reageer dan gerust hieronder!
Bron: University of Birmingham
