Voorstelling van Io tijdens een eclips achter Jupiter. Credit: Southwest Research Institute.
Io is de binnenste van de vier grote manen van de planeet Jupiter, ontdekt op 8 januari 1610 door Galileo. Geen plek waar je graag zou willen verblijven, want het is het meest vulkanisch actieve hemellichaam in het zonnestelsel waardoor het op de zon en Venus na ook de heetste plek is van ons zonnestelsel. In tegenstelling tot vulkanen op aarde, spuwen de vulkanen op Io zwavel (S) of zwaveldioxide (SO2) uit. Io heeft daarom een ijle atmosfeer van zwaveldioxide. Wat blijkt nu uit onderzoek van wetenschappers van het Southwest Research Institute? Dat die ijle atmosfeer ‘in elkaar klapt’, zoals ze dat noemen, dat wil zeggen dat de zwaveldioxide dan aan het oppervlakte vast vriest. Dat zou telkens gebeuren als Io in de schaduw van Jupiter komt en dan twee uur lang geen zonlicht ontvangt. Io draait in 1,7 dagen om Jupiter en gedurende die twee uren van ‘eclips’ daalt de temperatuur er van bijna -150 °C naar bijna -170 °C. Zodra de maan weer in het zonlicht komt en de temperatuur stijgt begint de atmosfeer zich weer op te bouwen. Om dit te kunnen meten heeft men gebruik gemaakt van de Texas Echelon Cross Echelle Spectrograph (TEXES), verbonden aan de acht meter grote Gemini North Telescoop op Hawaï. Over de studie verscheen het artikel “The Collapse of Io’s Primary Atmosphere in Jupiter Eclipse” in het Journal of Geophysical Research. Bron: SWRI.
