Het traditionele beeld van de Melkweg als een “grand design” spiraalstelsel. Dat beeld blijkt nu niet te kloppen. Credit: NASA/JPL.
Het is een lastige zaak om een sterrenstelsel in kaart te brengen terwijl je er zelf middenin zit. Toch hebben astronomen nu getracht een gedetailleerde kaart te maken van de Melkweg en daaruit is gebleken dat de spiraalarm waarin de zon zich bevindt veel groter is dan gedacht.Het idee dat het melkwegstelsel een spiraalvorm heeft werd voor het eerst 150 jaar geleden geopperd, maar kon pas vanaf de jaren ’50 bevestigd worden. Er wordt nog veel gediscussieerd over de precieze structuur van de Melkweg, zoals het aantal spiraalarmen, de lengte van de spiraalarmen en de grootte van de centrale ‘balk’ van sterren, gas en stof.De spiraalarmen zijn de plaatsen waar nieuwe sterren geboren worden, omdat gaswolken hier in een soort file terechtkomen en op elkaar knallen. Twee armen, die Perseus en Scutum-Centaurus genoemd worden, zijn groter en bevatten meer sterren. Twee andere armen, die Outer en Sagittarius genoemd worden, bevatten minder sterren maar veel meer gas. Het zonnestelsel wordt geacht zich te bevinden in een zijtak die de Orion Spur wordt genoemd, ook wel Lokale Arm, en die veel korter zou moeten zijn dan de nabije Perseus-arm. Dat blijkt niet te kloppen: de Orion-arm is een volwaardige spiraalarm en even lang als bijvoorbeeld de Perseus-arm. Verder blijkt het melkwegstelsel helemaal géén “grand design” spiraalstelsel te zijn – met mooi gedefinieerde armen – in tegenstelling met wat eerst werd gedacht. In plaats daarvan is de Melkweg een beetje “fluffy”, met vele armen en subtiele zijtakken. Men heeft ook een nieuwe zijtak ontdekt, die een verbinding vormt tussen de Lokale Arm en de Sagittarius-arm. Bron: New Scientist.
