Artistieke weergave van de planeet die rond Proxima Centauri draait. Is er wellicht nóg een planeet bij de ster? Credit: © ESO/M. Kornmesser.
Eerder dit jaar hebben astronomen een planeet ontdekt in een omloopbaan tot de dichtstbijzijnde ster vanaf de zon, Proxima Centauri. De planeet is qua grootte vergelijkbaar met de aarde en is vermoedelijk rotsachtig van aard. Bovendien is de afstand tot de moederster dusdanig, dat vloeibaar water aan het oppervlak van de planeet mogelijk zou kunnen zijn. Nu hebben onderzoekers een reeks computersimulaties gedraaid, in een poging te achterhalen hoe bewoonbaar de planeet Proxima b nou werkelijk is. Uit de resultaten blijkt dat Proxima b wellicht een heuse oceaanwereld zou kunnen zijn!Overigens is vastgesteld dat Proxima b vermoedelijk géén transitieplaneet is en dat maakt het modelleren van de eigenschappen van de planeet een lastige zaak. Kijk, de planeet is ontdekt via de zogenaamde “wiebelmethode” waarbij de massa van een planeet kan worden bepaald, maar niet de omvang (grootte/straal). Als een planeet echter een transitieplaneet is, waarbij de planeet periodiek het oppervlak van de moederster deels bedekt, dan kun je ook de straal van de planeet bepalen. Maar dat blijkt bij Proxima b helaas niet het geval te zijn, zodat astronomen gedwongen worden om gebruik te maken van computersimulaties om te bekijken welke straal het beste de waargenomen eigenschappen kan verklaren.De afstand tussen Proxima b en diens moederster bedraagt slechts 0,05 AU – dat is tien keer kleiner dan de afstand tussen de zon en Mercurius. Zou de eventueel aanwezige oceaan dan niet allang moeten zijn verdampt? Nee, aangezien de moederster, Proxima Centauri, een zwakke rode dwergster is met een duizend keer mindere helderheid dan onze zon. Dat betekent dat Proxima b met een afstand van 0,05 AU tot de moederster zich midden in de leefbare zone bevindt, het gebied waarin vloeibaar water aan het oppervlak mogelijk wordt.
Samenstelling van Mercurius, Aarde en Proxima b (van links naar rechts). Credit: NASA/B. Brugger, et al.
Maar we dwalen af. Waarom is het belangrijk om de straal van een planeet te weten? Nou, als je ook de massa weet, dan kun je de dichtheid van de planeet bepalen – en de dichtheid kan je meer vertellen over de samenstelling van de planeet! Het omgekeerde geldt natuurlijk ook. Bij het computermodel heeft men Proxima b dan ook een hele reeks verschillende samenstellingen gegeven en gekeken wat voor straal dit voor gevolg zou hebben.Aan de hand van de modellen is gebleken dat de straal van Proxima b kan variëren tussen 0,94 en 1,40 keer de straal van de aarde (die 6371 km bedraagt). De minimale straal van Proxima b bedraagt zo’n 5990 km en daarmee zou de planeet een Mercurius-achtige wereld moeten zijn, met een gigantische metalen kern en een rotsachtige mantel.De maximale straal van Proxima b blijkt ruim 8920 km te bedragen. In dat geval zou de planeet voor 50 procent uit rotsen moeten bestaan en voor 50 procent uit water (de aarde bestaat ter vergelijking voor slechts 0,05% uit water). In dat geval zou Proxima b bedekt worden door een 200 km diepe oceaan en omringd worden door een gasvormige dampkring. Dat zou de planeet bijzonder leefbaar maken! Bron: Centre national de la recherche scientifique.
