Planeten die rondom twee zonnen draaien zouden wel eens een grote kans kunnen hebben om de gewelddadige eindstadia in het leven van een ster te overleven, zo blijkt uit onderzoek. Planeten die rondom een enkele ster draaien, zoals Mercurius en Venus, zullen daarentegen opgeslokt worden zodra de bejaarde ster zal gaan opzwellen tot een rode reus. Planeten die rondom een dubbelster draaien, zogenaamde circumbinaire planeten of Tatooine-werelden (genoemd naar de iconische thuisplaneet van de Skywalkers in Star Wars), zouden echter aan de dood kunnen ontsnappen door naar een wijdere omloopbaan te migreren.
Nu geldt hetzelfde natuurlijk ook voor planeten bij een enkelvoudige ster – zodra de zon zal opzwellen tot een rode reus zal deze veel massa kwijtraken en uiteindelijk gaan inkrimpen tot een witte dwerg. Als gevolg van deze massavermindering zullen planeten zoals de aarde naar een wijdere omloopbaan migreren. Echter, bij een nauwe dubbelster vindt iets anders plaats.
Door massaverlies zullen beide componenten van de dubbelster naar elkaar toe gaan spiraliseren. Uiteindelijk zal de onderlinge afstand dusdanig klein zijn geworden, dat ze elkaars atmosfeer zullen gaan delen- iets wat een gedeelde envelop wordt genoemd. Hierbij zal de dubbelster als geheel extra veel massa gaan kwijtraken. De omringende planeten zullen dan veel verder naar buiten kunnen migreren dan bij een enkelvoudige ster het geval zou zijn.
Volgens modellen zou een planeet op de positie van Venus helemaal naar de positie van Uranus kunnen migreren – ver buiten de gevarenzone. Er zit echter een flinke adder onder het gras. Als het stelsel meer dan
Lekker handig : is het leven op een planeet als Venus, helemaal geëvolueerd naar diens omstandigheden (temperatuur, hoeveelheid daglicht), wordt die planeet ‘plotseling’ helemaal naar Uranus geslingerd. 🙁
Of het leven daar dan nog een kans heeft; of het misschien even snel een andere richting op kan evolueren?
Maar in elk geval leuk voor paleo-archeologen. 😉
Groet, Paul