29 maart 2024

Over de ExoMars 2016 lander Schiaparelli en nog wat andere dingetjes

Door de gebeurtenissen van ruim een week geleden waardoor de Astroblogs crashte heb ik heel veel astronomisch nieuws gemist. Mijn eigen bronnen hebben ongeveer een ziljoen nieuwe berichten, maar ik heb geen zin om die allemaal te gaan lezen. Mocht afgelopen week de supersymmetrie zijn ontdekt, de kwantum theorie en de relativiteitstheorie zijn geünificeerd, buitenaards leven op Proxima Centauri b zijn ontdekt, de instabiliteit van het valse vacuüm van het heelal tot een collaps hebben geleid of primordiale zwaartekrachtsgolven zijn gedetecteerd dan is dat geheel aan mij voorbij gegaan en bied ik de lezers mijn oprechte excuses hiervoor aan. Wat niet aan mij voorbij ging was het nieuws over de landing van de EDL Schiaparelli lander, deel van de ExoMars 2016 missie, die op 19 oktober j.l. zacht had moeten landen op Mars.

zooming_in_on_schiaparelli_components_on_mars_node_full_image_2

Credit: NASA/JPL-Caltech/University of Arizona

Dat werd zoals jullie weten alles behalve een zachte landing, de redactie van de Astroblogs was er vanuit Noordwijk zo’n beetje live getuige van. Met NASA’s High Resolution Imaging Science Experiment (HiRISE) aan boord van de Mars Reconnaissance Orbiter (MRO) hebben ze de crashsite gefotografeerd en dat leverde bovenstaande afbeelding op, 25 oktober in beeld gebracht – dubbelklikken om te verschiaparelliseren. Nader onderzoek heeft nu aan het licht gebracht dat het moedelijk allemaal ontstaan is door softwareproblemen. “Er was een communicatiestoornis tussen de software van een radarhoogtemeter en van de navigatie. Daardoor dacht de navigatie waarschijnlijk dat de Marslander al geland was en schakelde hij zichzelf uit“, aldus ESA-medewerker Densing in Darmstadt. Oeps, leerpuntje voor de volgende keer, de ExoMars 2020 missie, waarbij ze een rover willen laten landen op Mars. Nou ja, het was ook niet voor niets een testmissie. De Trace Gas Orbiter (TGO), de sonde van de ExoMars 2016, werkt daarentegen uitstekend, die gaat op zoek naar de bron van het methaan op Mars. Bron: ESO.

Share

Comments

  1. Als alles tot genoemde punt goed ging, waarom liggen dan parachute en hitteschild naast elkaar????
    Als ze al niet aan elkaar vastzitten is dat toch heel onlogisch.
    Was het de bedoeling om hitteschild en parachute gelijk te ontkoppelen? Zaten ze op een of andere wijze aan elkaar verbonden?? Hebben ze dan samen na ontkoppeling de lander geraakt???
    Vragen blijven altijd.

  2. Op basis van die foto en de schaal schat ik in dat de parachute en het hitteschild 1,5 km van elkaar vandaan liggen. Dat is toch niet naast elkaar?

  3. Ik zie dat anders, de afstand tussenbeide objecten is kleiner dan de opjecten zelf zijn, trouwens eronder staat een lijntje met de schaal, dat is 10 meter, afstand tussen de delen max. 2 meter

  4. Oh wacht, nou zie ik het. Ik keek naar het front heat shield, jij naar het rear shield. Het valt te verklaren, want het rear shield en de parachute zaten aan elkaar vast. Zie bijvoorbeeld deze afbeelding: http://www.esa.int/var/esa/storage/images/esa_multimedia/images/2016/02/exomars_2016_schiaparelli_descent_sequence_16_9/15826994-1-eng-GB/ExoMars_2016_Schiaparelli_descent_sequence_16_9.jpg

  5. Ja, klopt. Had het zelf kunnen zien.

Speak Your Mind

*