2 december 2024

Nieuwe Nederlandse SF-thriller: ‘Roodvonk – verder van huis’

Vandaag is mijn nieuwe boek ‘Roodvonk – verder van huis’ verschenen. Arie moedigde mij via Facebook al aan om er een blog over te schrijven. ‘Roodvonk’ is een SF-thriller en daarmee heb ik me dus aan een ander genre gewaagd (mijn debuutroman was meer filosofisch van aard).

roodvonk-is-binnen

‘Roodvonk’ is een verhaal over de eerste bemande ruimtereis naar Mars, die in 2037 plaats zal vinden. Als kind las ik heel veel strips en met name SF-strips vond ik geweldig. Als tiener wilde ik graag striptekenaar worden. Hoewel ik aardig kon tekenen had ik niet genoeg talent om die droom waar te maken. Het vertellen van verhalen heeft echter altijd in mijn bloed gezeten en het verzinnen (mooi woord!) van dingen is iets waar ik veel plezier aan beleef.

Het was dan ook geen wonder dat ik in 2010, toen ik voor het eerst een poging deed eens serieus te gaan schrijven, ik begon aan een SF-verhaal. Mars is al van jongs af aan mijn favoriete planeet en het stond dus vast dat ik een verhaal zou schrijven dat zich daar (grotendeels) zou afspelen. Ik had echter nog geen concreet idee over hoe het verhaal zou verlopen, slechts een paar basisideeën. Om redenen die er verder niet toe doen ben ik destijds niet verder gegaan met dit Mars-verhaal. In 2013 heb ik het schrijven opnieuw opgepakt. Op dat moment wilde ik echter een ander verhaal vertellen en dat is mijn debuutroman ‘Tijdloos’ geworden. In ‘Tijdloos’ heb ik echter een stukje van het Mars-verhaal verwerkt. Het is in die roman een ‘verhaal binnen het verhaal’ geworden. Niet alleen mijn redacteur, maar verschillende lezers reageerden op ‘Tijdloos’ met de opmerking dat ze hoopten dat ik het Mars-verhaal zelf ook nog eens een kans zou geven. Welnu, dat heb ik dus gedaan.

In de periode 2014 – 2015 heb ik er af en toe aan gewerkt. Verder heeft het idee al die tijd mogen rijpen. Afgelopen zomer heb ik echter (kilo)meters gemaakt. In een kleine twee maanden tijd heb ik vele hoofdstukken geschreven, teksten geschrapt, herschreven en hoofdstukken opnieuw geordend. Schrijven is echt het allermooiste dat ik ooit gedaan heb. De voldoening die het geeft als je een verhaal onder je eigen handen en voor je neus op je beeldscherm ziet ontstaan: bijna niet uit te leggen. Vaak kijken mensen mij ongelovig aan als ik vertel dat ik vooraf ook niet weet hoe het zal gaan, dat ik maar een paar basisideeën heb, ga schrijven en dat het verhaal zichzelf dan gaandeweg zelf vertelt. De ideeën komen vooral tijdens het schrijven. En voor mij blijft het dus ook een tijd lang spannend.

Goed, genoeg over het schrijfproces. ‘Roodvonk’ is niet alleen een SF-verhaal, het is vooral ook een thriller. Volgens een van mijn proeflezers is het zelfs een page-turner. Ik heb ‘Roodvonk’ geschreven omdat ik zelf zeer geïnteresseerd ben in ruimtevaart en astronomie, maar het is ergens ook een reactie op de vele grote SF-films van de afgelopen jaren. ‘Gravity’, ‘Interstallar’ en ‘The Martian’: ik heb ze allemaal gezien. En ik heb er van genoten. Maar deze films hebben naar mijn mening ook iets Amerikaans, iets waardoor je aan het begin al weet hoe het af zal lopen. Nu wil ik niet pretenderen dat ‘Roodvonk’ een onvoorspelbaar einde heeft, maar ik denk dat het voor menigeen toch wel verrassend zal zijn.

promotie-roodvonk-voor-facebook-jpg

Nu ik deze blog toch schrijf, is dat een mooie gelegenheid om twee bekenden van Astroblogs even in het zonnetje te zetten. En dat zijn Arie himself en Daniëlle Futselaar. Arie is een van de proeflezers geweest en heeft op mijn verzoek vooral naar de technische kanten van het verhaal gekeken. Ik wil natuurlijk wel graag dat het allemaal zoveel mogelijk klopt. Daniëlle is door mijn uitgever benaderd voor het maken van een illustratie voor het boek en dat heeft ze heel erg goed gedaan. Zo goed dat ze wat mij betreft voor mijn volgende boek weer aan de slag mag. Maar dat is voorlopig nog even toekomstmuziek.

Over muziek gesproken: ook deze keer heb ik voorin mijn boek weer een lijstje met aanbevolen nummers gezet. Roger Waters en Pink Floyd zijn zeer goed vertegenwoordigd. Wie het werk van Roger Waters kent begrijpt misschien al een beetje wat de stijl van ‘Roodvonk’ is.

liberty-embleem

In deze blog zien jullie onder andere de illustratie die Daniëlle heeft gemaakt. Maar ook is het speciale embleem voor de Mars-missie te zien, dat mijn uitgever heeft laten ontwerpen. Als je geïnteresseerd bent in mijn boek, dan kun je klikken op de advertentie die nu zo ongeveer op elke pagina op Astroblogs opduikt. Voor wie het straks gelezen heeft en hier eventueel wil reageren: s.v.p. geen spoilers plaatsen. Veel leesplezier!

 

Sybold Deen

Share

Comments

  1. Het ziet er goed uit, laten we hopen dat het een succes gaat worden! Leuk dat je mensen van astroblogs er bij betrokken heb. De voorkant is misschien simpel, maar toch vind ik het er mooi uitzien en het doet natuurlijk al denken aan mars.

    Aan mij zal je verder geen boek kunnen slijten(sorry 🙂 ), ik lees niet veel boeken en als ik er lees dan is het eigenlijk iets wetenschappelijks of esoterisch, heel ander genre dus. 🙂

  2. Sybold, gefeliciteerd met je nieuwe boek! Bemande reizen naar Mars zijn ‘hot’ (gezien de recente berichten van NASA en SpaceX), dus ik denk dat je boek op een uitstekend moment komt. Gefeliciteerd ook met deze gast-blog voor de Astroblogs. Ik zal later nog wel met een boekbespreking van Roodvonk komen – ik had de eer ‘m al in preview te lezen.

  3. Ik ga het boek ook binnenkort lezen

  4. Dennis Bushnell, chief scientist van NASA’s Langley Research Center heeft afgelopen donderdag verklaard dat de mensheid maar liefst drie planeten nodig heeft om te overleven! Dus naast onze aarde Mars koloniseren is volgens hem nog niet eens voldoende.

    Zie: http://motherboard.vice.com/read/we-need-three-planets-to-keep-the-human-race-alive-nasa-scientist-says

    Hoe het de mensheid vergaat bij dat allereerste stapje op weg naar de kolonisatie van Mars kun je lezen in mijn boek.

    Sybold Deen

  5. Ik heb het boek gelezen Persoonlijk spreekt dit boek mij meer aan dan het eerste boek van Sybold. Het speelt zich af in 2037. Zes astronauten van verschillende nationaliteiten komen, na een intensief trainingsprogramma en psychologische tests, door de toelatingsprocedure om naar Mars af te reizen. Het is een belangrijke missie omdat zij de eerste bemande ruimtemissie naar Mars gaan vertegenwoordigen. Het team bestaat uit Russen, Amerikanen en Europeanen. Eenmaal aangekomen op Mars vinden er mysterieuze voorvallen plaats. De vlaggen verdwijnen na een storm, er is iets aanwezig geweest in een module, maar valt niet te achterhalen omdat de data gewist is. Een ruimtepak is zomaar weg. Het is niet zo gauw te verklaren. Daardoor begint er achterdocht te ontstaan.

    Het is een spannend verhaal, soms mysterieus met tussendoor (astronomische) anekdotes die de lezers zelf kunnen checken op internet. Elk hoofdstuk wordt vooraf aangegeven om welk personage het gaat. Dat maakte het wat duidelijker omdat de personages allemaal zo hetzelfde overkwamen. Ik betrapte mezelf erop dat ik soms even moest terugkijken om wie het ook alweer ging. De overspelige psychologe weet de verhouding met een collega goed verborgen te houden. Geen probleem (lijkt me) want de seksuele aantrekkingskracht tussen die twee mag na werktijd ook geen naam hebben. Zij had net zo goed een man kunnen zijn.

    Waarschijnlijk heb ik me meer gefocust op het avontuur, het onderzoek, of er een intelligente levensvorm aanwezig was en hoe plotselinge technische problemen opgelost werden. Ik stoorde me tussendoor wel aan de zelfverheerlijking van de astronauten onderling. Zou zo’n wetenschappelijk team zich werkelijk steeds afvragen hoe goed en geweldig ze waarschijnlijk op aarde gevonden zouden worden? Zichzelf bij voorbaat al als helden prijzen?

    Tot op het eind onheilspellend, met voor mij nogal een (onverwachte) moralistische wending. De ene lezer zal dat beter zien aankomen dan de ander. Zoals ik al schreef heb ik mij op andere gebeurtenissen gefocust zodat het eind anders verliep dan ik had verwacht.

    Het boek leest makkelijk weg. Je moet wel van dat genre houden.
    Ook voor de niet-lezers onder ons is het best wel een aanrader.

Speak Your Mind

*