28 maart 2024

Krachtige snelle radioflits geeft sterrenkundigen inzicht in de intergalactische ruimte

vravi-radioburst-news-web

Twinkelingen in de radiostraling van FRB150807 bij verschillende golflengtes. Credit: Dr Vikram Ravi/Caltech and Dr Ryan Shannon/ICRAR-Curtin/CSIRO

Sinds de ontdekking van de allereerste snelle radioflits (Engels: Fast Radio Burst, FRB. Ze worden ook wel Lorimer uitbarstingen genoemd) op 21 juni 2001 met de Parkes radiotelescoop in Australië hebben sterrenkundigen 18 van die flitsen aan de hemel ontdekt [1]Máár 18! Men vermoedt dat er per dag tussen de 2.000 en 10.000 FRB’s aan de hemel te zien zijn.  Alleen worden ze gemist doordat ze zo kort duren en de meesten zwak zijn. Vanaf februari … Lees verder. De meest krachtige tot nu toe was FRB 150807, die plaatsvond op 7 augustus 2015 en die met diezelfde radiotelescoop werd ontdekt. Het is dankzij die waarneming dat de sterrenkundigen meer inzicht hebben gekregen in de structuur van de intergalactische ruimte, de ruimte buiten ons Melkwegstelsel. Want FRB 150807 is de eerste snelle radioflits die gelinkt kan worden aan een ander sterrenstelsel. Dat is niet alleen te danken aan het feit dat het de tot nu toe meest krachtige snelle radioflits is, die is waargenomen, maar ook aan het feit dat op het moment dat de radioflits gebeurde, iets wat slechts een paar milliseconden duurt, de Parkes telescoop juist in die richting keek. Eigenlijk was men een pulsar aan het waarnemen, maar vlak daarbij stond dat stelsel waarin FRB 150807 plaatsvond, het sterrenstelsel genaamd VHS7. Let wel: de pulsar en het stelsel staan schijnbaar vlak bij elkaar aan de hemel, want het stelsel staat ongeveer een miljoen keer verder weg.

frb150807_location

Het gebied waar FRB150807 plaatsvond. De gele cirkel is de standaard locatie, die voor FRB’s kan worden bepaald. Dankzij de kracht van deze flits kon men de locatie specifieker bepalen, aan de rand van de cirkel. Daar bevindt zich VHS7. Credit: Dr Vikram Ravi/Caltech and Dr Ryan Shannon/ICRAR-Curtin/CSIRO

Van de flits kon men bij verschillende golflengtes (in de afbeelding helemaal bovenaan weergegeven met de verschillende kleuren, de tijd staat op de x-as) de intensiteit meten. Dat leverde de sterrenkundigen inzicht op in de route die de radioflits door het intergalactische medium heeft afgelegd tussen ‘gaststelsel’ en Melkwegstelsel. Uit de twinkelingen in de radiostraling bij verschillende golflengtes heeft men kunnen afleiden dat de straling in het gaststelsel zelf weinig verstoord is en dat ook onderweg weinig hindernissen zijn geweest. Dat eerste is opmerkelijk, want tot nu toe dacht men altijd dat de snelle radioflitsen ontstaan in omgevingen met zeer sterke magnetische velden. Dat beeld moet wellicht gecorrigeerd worden. Hier het vakartikel over de waarneming aan FRB150807.  Bron: CaltechCentauri Dreams.

Voetnoten

Voetnoten
1 Máár 18! Men vermoedt dat er per dag tussen de 2.000 en 10.000 FRB’s aan de hemel te zien zijn.  Alleen worden ze gemist doordat ze zo kort duren en de meesten zwak zijn. Vanaf februari 2017 wil men ze gaan waarnemen met het Deep Synoptic Array prototype in Californië.
Share

Speak Your Mind

*