Een vergelijking van de silica afzettingen op Mars (links) en in Chili (rechts). Credit: NASA / Steve Ruff
Een geluk bij een ongeluk zou je ’t kunnen noemen. In maart 2006 ging het rechtervoorwiel van Mars Exploration Rover (MER) Spirit kapot en er was geen beweging meer in te krijgen. De Marsrover kon nog wel rijden, maar dat kapotte wiel sleepte ‘ie voortaan met zich mee, al achteruitrijdend – dat was beter om te sturen. Door dat slepen werd de bovenste laag van de Marsbodem afgeschraapt en in het gebied genaamd Home Plate, dat deel uitmaakt van de Columbia heuvels in de Gustav krater, waar de Spirit zich toen bevond, kwam er op een dag in 2007 een hele laag tevoorschijn, die vol bleek te zitten met silica (amorf SiO2nH2O), bij ons op aarde het hoofdbestanddeel voor glas. Twee hypothesen deden toen de ronde hoe dat silica daar was gekomen: het was ontstaan doordat heet water de silica oploste en meevoerde, of er was ooit zuur stoom uit spleten omhoog gekomen, dat de mineralen oploste en silica achter liet. Beide hypothesen wijzen hoe dan ook op de leefbaarheid op Mars in vroeger tijden. Warm water zorgt voor een omgeving waarin microben gedijen en de neerslag van silica conserveert ze.
Het spoor dat Marsrover Spirit met z’n kapotte wiel in de Marsgrond trok en dat vol met silica bleek te zitten. Credit: NASA
Recent onderzoek van twee geologen van de Arizona State University, Steve Ruff en Jack Farmer, wijst erop dat de tweede hypothese wel eens de juiste zou kunnen zijn, dat het silica er door hete warmwaterbronnen is gekomen. Bij de heetwaterbron genaamd El Tatio, gelegen aan de rand van de kurkdroge Atacama woestijn in Chili op ruim vier kilometer hoogte, zagen de twee silica afzettingen die erg sterk lijken op de afzettingen die Spirit op Mars in 2007 zag. En belangrijker: de afzettingen in Chili zijn van biologische oorsprong, ze bevatten zogeheten biosignaturen! El Tatio is een extreme plek qua omstandigheden – overdag heet en droog, vlakbij de heetwaterbron, met een grote hoeveelheid ultraviolette straling van de zon in de ijle lucht, ’s nachts kan het er vriezen. Een perfecte nabootsing van de omstandigheden op Mars. Ruff en Farmer denken dan ook dat hetgeen Spirit op Mars zag wel eens een biosignatuur zou kunnen zijn, een versteend fossiel van vroeger microbacterieel leven. Hier hun vakartikel erover, dat deze week in Nature verscheen. Bron: ASU + Wiki.
