Afgelopen 2 maanden november en december van 2016 ben ik bezig geweest om de Paardenkopnevel – Vlamnevel samen met Orion nevel in Ha met mijn Atik383-camera / Vixen114ED telescoop op 1 plaat te krijgen, maar dat viel niet mee.
Om dit voor elkaar te krijgen moest ik 6 panels maken (uiteindelijk 7 omdat ik net een stukje miste). Ik wilde elk panel van minimaal 4 uur belichting maken en dit als mosaic weer in 1 foto samenstellen. Een aantal nachten achter elkaar was het helder en ik had in no-time 3 panels aan belichting. Daarna hadden we weer een aantal weken achter elkaar bewolking en regen en vervolgens weer een paar nachten helder. Echter de tijd dat ik Orion kon fotograferen was minder geworden omdat deze inmiddels zodanig van stand verschoven was, dat deze eerder uit beeld verdween. Het uiteindelijke resultaat was dat ik opnames per paneel had variërend van belichting tussen slechts 1,5 uur en bijna 5 uur. Ik kon echter het geduld niet meer opbrengen om weer een maand te wachten op mooi weer en ik ben afgelopen 2 weken aan de slag gegaan met het bewerken van de data.
De opnames waren dus zeer verschillend van belichting en dus ook qua ruis ook verschillend. Mijn eerste pogingen waren dan ook niet erg geslaagd.
Maar na lezen van wat meer tutorials van mensen die vaker met dit bijltje gehakt hebben, is het me toch gelukt er een mooi en redelijk egaal mosaic plaat van te maken. Mosaic is gemaakt in PixInsight. Bewerking is afwisselend in PixInsight en Photoshop gedaan.
Vervolgens heb ik de Ha-foto gecombineerd met vorige winter gemaakte kleuren opname, welke ik toen met Canon5Dmark2 en WO66 telescoop gemaakt had. (De kleurenopname paste door deze camera en telescoop combinatie overigens wel meteen op 1 foto en heb ik dat gedoe met verschillende panels en samenstellen als 1 mosaic niet hoeven doen.)
Een foto gemaakt met een Ha-filter laat duidelijk zien dat er bijzonder veel stof en gas in dit gebied zit. Uit dit stof en gas worden nieuwe sterren geboren. Deze nevel(s) staan in onze Melkweg ongeveer 1500 a 1600 lichtjaar van ons verwijderd.
Opnames zijn gemaakt vanuit mijn thuis locatie in Dordrecht waar ik vanuit mijn schuur een eigen sterrenwacht ‘AstroDomus’ een vaste telescoop opstelling heb staan.
Informatie over de Paardenkopnevel en Orion nevel heb ik even op Wikipedia opgezocht en daar staat dit over vermeld:
citaat:
“De Paardenkopnevel (Barnard 33) is een absorptienevel die een deel van het op de achtergrond liggende H-II-gebied IC 434 verduistert. Het object dankt zijn naam aan de vorm van de nevel en het is wellicht één van de bekendste nevels. Om de bekende ‘paardenkop’ te zien moet het beeld 90 graden gedraaid worden, daarom is hij het best te zien als Orion net aan de hemel staat en dus nog op z’n zij ligt.
De nevel, die visueel moeilijk te zien is, omdat hij in de buurt van Alnitak ligt, werd in 1888 ontdekt door Williamina Fleming op een fotografische plaat gemaakt met een telescoop van de Harvard College Observatory. De nevel IC 434 wordt geïoniseerd door de ster ? Orionis waartegen de donkere stofwolken die de Paardenkopnevel vormen zich afsteken. Het hele gebied, op zo’n 1500 lichtjaar afstand, is onderdeel van het Orioncomplex, een gebied van gas- en stofwolken die grote delen van het sterrenbeeld Orion beslaan en waar ook de Orionnevel, M78 en Barnard’s Loop deel van uitmaken.”
citaat:
“De Orionnevel is een H-II-gebied in het sterrenbeeld Orion en wordt ook wel eens aangeduid met M 42 of NGC 1976. De Orionnevel is in donkere nachten redelijk goed met het blote oog te zien als een wazige vlek net onder de drie gordelsterren van Orion. Hij wordt hierom ook wel het “zwaard van Orion” genoemd.
Nieuwe metingen wijzen uit dat de nevel zich niet op zo’n 1600 lichtjaar van de Aarde bevindt, maar op 1.344 ± 20 lichtjaar. Het centrale deel van de nevel heeft een doorsnede van 5 tot 6 lichtjaar. De nevel maakt deel uit van het Orioncomplex.
De nevel wordt verlicht door een aantal hete jonge sterren, onder andere de Trapezium cluster. De hele cluster telt ongeveer 2000 leden binnen een straal van 10 parsec. Andere protosterren zijn nog bezig zich te vormen in de moleculaire wolken die geassocieerd zijn met de nevel (bijvoorbeeld het Becklin-Neugebauer object).
De Hubble Space Telescope heeft zeer gedetailleerde foto’s van de Orionnevel gemaakt. Te zien is dat minimaal 150 jonge sterren een schijf van gas en stof om zich heen hebben, die het begin van een planetenstelsel aanduiden, zogenaamde proto-planetaire schijven (proplyds). De moleculaire wolken geassocieerd met de nevel bevat genoeg gas om de vorming van duizenden sterren mogelijk te maken.”
Jan, schitterende foto’s hoor, hulde!
Daar sluit ik me helemaal bij aan 🙂
Wat is dit een geweldige prestatie. Erg knap!
Goed bezig, Jan. Hoe handig zou het zijn als er een belichtingscorrectieprogramma voor de eindbewerking bestaat.
Bij het bewerken van panoramafoto’s heb je wel zoiets. Dan klopt de kleur van de lucht(en) precies met elkaar.
Ik ben toch nog eens van plan om door een 15 mm oculair een panoramafoto van de maan te maken. Op mijn handige digitale camera Ixus 220hs zit zo’n stitch optie, maar op de dure spiegelreflex niet.
Ik heb een poging gedaan door het raster zichtbaar te maken en ongeveer te gokken waar ik verder moest fotograferen (zucht) Uiteindelijk lukte het wel, maar wat een gedoe. Ik kreeg er de kriebels van
Handig zo’n schuur waar je een vaste telescoopopstelling in hebt staan. Ik heb een vochtige blokhut met natte stoeptegels…daar komt mijn telescoop niet in.
Prachtig Jan en wat een werk . Maar het resultaat is schitterend 🙂
Schitterend, Jan!
Dank jullie voor de lovende woorden.