Overzicht van de zogenaamde buitenmanen van de planeet Jupiter. Dat zijn alle manen behalve de vier kleine binnenmaantjes en natuurlijk de vier grote Galileïsche satellieten. Credit: Scott Sheppard.
Dankzij de opkomst van nieuwe en supergevoelige telescopen hebben astronomen de laatste vijftien jaar een groot aantal kleine maantjes ontdekt bij de reuzenplaneten in het zonnestelsel. Zo heeft men in de periode tussen 2000 en 2003 maar liefst 46 maantjes ontdekt bij de planeet Jupiter! Daar zijn er nu twee bijgekomen: S/2016 J1 en S/2017 J1, waarmee het totaal op 69 manen is gekomen. Beide meten slechts één tot twee kilometer in doorsnede en zijn met een magnitude van 24 nauwelijks zichtbaar voor zelfs de beste telescopen. S/2016 J1 bevindt zich op een gemiddelde afstand van bijna 21 miljoen kilometer vanaf de wolkentoppen van Jupiter en doet ongeveer 1,65 jaar over één omloop. S/2017 J1 bevindt zich op een nog grotere afstand van 23,5 miljoen kilometer en doet maar liefst 2,01 jaar over een rondje Jupiter. Beide maantjes hebben een zogenaamde retrograde omloopbaan (net zoals de meeste manen van Jupiter), wat betekent dat zich in de ‘verkeerde’ richting rondom de gasreus draaien. Dergelijke verre en onregelmatige omloopbanen suggereren dat deze maantjes elders in het zonnestelsel zijn ontstaan en later zijn ingevangen door het zwaartekrachtveld van Jupiter.
Bron: Sky and Telescope
