Site pictogram Astroblogs

Iridium en IridiumNext; reeds 30 jaar ‘work in progress’

IridiumNext credits; Guenther Spacepage

Er resteren nog slechts enkele dagen tot aan de lancering van de vierde en voorlaatste badge IridiumNext satellieten, op 22 december a.s. Hierbij een duik in de veelbewogen historie van Iridium,  inmiddels een reeds 30-jarig durend technisch hoogstaand ‘work in progress’.

Zal project ‘IRIDIUM’, een onderneming à la VOC of meer een ‘Tulip bubble’ blijken te zijn? De verwijzing naar Nederlands ondernemerschap in ‘Eccentric Orbits’ is niet toevallig. Van een wankel ‘house of cards’   naar een inmiddels 30-jarig ‘work in progress’, een duik in de historie aan de vooravond van de lancering van een nieuwe badge IridiumNext satellieten. Middenn in de financiële wereld van de ‘private equity’, en ‘venture capitalists’blijft Dan Colussy, de hoofdpersoon in het boek fier overeind. De voormalig zakenman, heeft zichzelf tot doel gesteld het ‘Global Personal Satellite Communication System’ ‘Iridium’ genaamd te redden, dat medio 2000 op het punt staat een weinig eervolle dood of ‘de-orbit’ te sterven. De satellietconstellatie, eigendom van Iridium World Communication Ltd., dochterbedrijf van Motorola, staat de weinig eervolle titel het grootste bankroet ooit in de V.S., zes en een half miljard dollar, te wachten. Dan Colussy is vastbesloten dit niet te laten gebeuren.

Eccentric Orbits credits; Goodreads

“ECCENTRIC ORBITS The Iridium story, John Bloom, Grove Press, UK, 2016. Het boek als project is o.a. tot stand gekomen door een beroep op de Freedom of Information Act waarbij Bloom 49 maanden heeft moeten wachten op de 16.343 pagina’s en uit het publieke domein rond de 100.000 pagina’s betreffende dit onderwerp gevonden en verwerkt. “They (Colussy, John Castle), had the sense that they were looking at a unique system that was light-years ahead of anything previously put into space.”, blz. 13, Ecc.Orbits.

Een once-in-a-lifetime deal

Op 69-jarige leeftijd besluit Colussy, voormalig PanAm president alsmede verstokt ‘spacegeek’ een 24/7 reddingsoperatie op touw te zetten van de Iridiumconstellatie. Aan glanzende vergadertafels in de mondaine wereld van het grote geld speelt dit verhaal zich grotendeels af en zal het lot van Iridium uiteindelijk worden bezegeld. Enerzijds nerveuze Motorola directeuren, weifelende bankiers en een leger hoge ambtenaren en militairen, aan de andere kant van de tafel vaak ‘all by himself’ zoals hij zelf aangeeft, Dan Colussy. Colussy is vastbesloten om de Íridiumflare*’, de heldere flonkering van de satellietantennes waar Iridium om bekend staat, van deze unieke constellatie die iedere vierkante centimeter van de aarde bedient van satelliettelefonie, niet te laten doven door een computer ‘suicide’ protocol. Dit laatste is een negen pagina’s tellende software up-link uitgevoerd door de door Motorola aangestelde ‘designated executioner’ tegen wil en dank Dannie Stamp, projectleider van Iridium, afkomstig uit ’the Lab’, te Chandler, Arizona, de broedplaats vanwaar uit Iridium het licht had gezien, maar uitgevoerd vanuit het operationeel centrum, het SNOC, te Leesburg, Virigina.

‘Labour day weekend’ 2000 (1e weekeind september) is het moment in tijd waarop de aftrap plaatsvindt voor deze bijzondere ’turnaround’, die dag komt het telefoontje voor de afspraak in het Pentagon dat uiteindelijk de doorslag zal geven voor het al dan niet voortbestaan van Iridium. Er zijn dan al slopende maanden van onderhandelingen aan voorafgegaan, en in het boek, dat ongeveer voor 50 procent aan het ontwerp en creatie van Iridium besteedt en de resterende helft Colussy’s strijd om financiering beschrijft, zal het Pentagon tevens het decor voor Colussy’s eerste, en zoals gezegd ook laatste, doorslaggevende treffen zijn. * de ‘Iridiumflare’ is tot dan toe de helderste flonkering aan de hemel, 15 x helderder dan Venus

Iridiumflare 2015 NASA photo of the day credits; NASA

De ‘Conspirators’ en 200 miljoen

‘Eccentric Orbits’, paperback, 567 bladzijden dik en voorzien van een rijkelijk gevulde fotobijlage, maakt na de proloog ‘Iridiums death sentence’, een duikvlucht in de tijd. Eerst naar de drie ‘conspirators’ Colussy, John Castle, investeerdersbankier Castle Harlan en Stan Kabala, oud-topbestuurder AT&T, en de voorgeschiedenis van Iridium om uiteindelijk weer in het jaar 2000 te belanden waar de wegen van de investeerders, de Amerikaanse regering, met name het Pentagon, alsook het moederbedrijf Motorola elkaar weer zullen kruisen. De aftrap echter vindt plaats, medio april 2000, in het ’tweede’ Witte Huis, het Kennedy Winter White House’, landgoed te Palm Beach (Fl.), eigendom van John Castle, waar de drie potentiële kopers, een grof businessplan opstellen met zoals later zal blijken helaas voornamelijk verkeerde uitgangspunten op het gebied van marketing, aantallen potentiële gebruikers en financiering. Colussy heeft dan reeds een grondige studie van Iridium gemaakt en kwam tot de conclusie dat Iridium bekend staat in Wall Street als een ‘chronic business failure’ en de naam alleen al flink besmet is. De lijst met minpunten is groot, het is geen breedbandsysteem, de handsets zijn onhandig groot, stilliggende productielijnen, dure belkosten. Iridium operationeel houden kostte 45 miljoen per maand, een bedrag dat overgemaakt werd aan het moederbedrijf Motorola dat het operationeel centrum (SNOC) bestierde in Leesburg, Virginia.

Toch zien de drie toekomst voor Iridium en denken ze 200 miljoen aan startkapitaal bij elkaar te sprokkelen voor een overname en zo de executie af te doen wenden, die dan al een half jaar getraineerd wordt door Craig McCaw, telecommagnaat, die, destijds samen met Bill Gates, ook zijn pijlen gericht heeft op Iridium (om te gebruiken voor zijn ‘internet in the sky’, met een mogelijk overnamebod van 600 miljoen) maar twijfelt en tenslotte, tot woede van Motorola ook de handdoek in de ring gooit. Resteert de vraag waar zullen de drie hun inkomsten uit halen? |Gelukkig gloort er nog een enkele lichtpunt aan de hemel. Er bestaat een ‘Public Law 85-804’ die voorziet in een garantstelling van de Amerikaanse regering voor private ondernemingen in uitzonderlijke situaties, waaronder een bedreiging van de binnenlandse veiligheid. En, gelukkig voor Colussy is de regering Clinton er nog lang niet gerust op. ‘Not on my’ watch’ was de reactie van Clinton op een de-orbit met mogelijke letselschade n.a.v. crashende satellieten. Ook de verzekeringskwestie van Motorola sleept zich nog voort. (Motorola, timmert zich aan alle kanten dicht, en eist bij verkoop/overname van Iridium, in geval van aansprakelijkheid voor schade aan derden na verkoop, buitensporige bedragen aan schadeloosstelling).  Een vertragende factor is tevens het feit dat Iridium slechts voor 19procent in handen van het moederbedrijf Motorola is. Er moeten met machtige partners als Japan, India, Saoedi-Arabië, China, Rusland, die veelal gebonden aan Iridium zijn via grote overheidscorporaties die er reeds miljoenen in hebben gestoken, ook terdege rekening worden gehouden. Dit alles bij elkaar maakt dat er niet zomaar groen licht gegeven kan worden voor een ‘de-orbit’ wat de drie de tijd zal geven om het geld bij elkaar te sprokkelen.

Iridium, van ‘skunkwork’ tot ’towers in the sky’

De Iridiumconstellatie is bedacht en ontworpen in het Chandler Lab te Arizona, bij een denktank van de Special Electronics Division van Motorola. Iridium is, zoals Bloom het stelt, de culminatie van 100 jaar Sci-Fi waarin een satelliet of ‘orbiting spacedevice’ van een soort ‘afterthought’ in de ruimtevaart naar een onmisbaar communicatiemiddel verwordt. Waarvan het grote belang pas duidelijk werd toen John F. Kennedy, die vreesde dat in deze ‘satbusiness’ met het succes van TelStar een privaatmonopolie zou ontstaan, en, tot afschuw van opkomende private ondernemingen in deze branche als Intelsat, General Electric, ComSat initieerde en grotendeels nationaliseerde.  De satellieten van Iridium zijn licht, 700 kilo, lelijk, ’tacky and skinny’ maar een troetelkind van de Chandler ingenieurs, echter is de constellatie in 2000 al voor een deel buiten werking gesteld, zijn productie lijnen tot stilstand gebracht, is veel personeel reeds ontslagen, en wat resteert is nog slechts een skelet van het systeem. Bloom rakelt de soms glorieuze maar meestal moeizame 13 jaar durende weg op die bewandeld is om de constellatie van de grond te krijgen. De constellatie, bestaat uit 74 satellieten, 66 actieve en 8 back ups. Het is tot dan toe de grootste en meest complexe door mensenhanden gemaakte constellatie, bevindt zich in een polaire baan op 774 km. hoogte, vliegen in 6 trajecten of ‘planes’ van 11 satellieten, die autonoom kunnen communiceren in de ruimte en iedere vierkante centimeter van de aarde kunnen ‘bedienen’ in deze constellatie (dit i.t.t. het GPS systeem dat met 24 satellieten slechts 86 % van de aarde bedekt en niet in de ruimte kan communiceren, een ‘snoozefest’ is de bijnaam aan GPS gegeven door de Iridium ingenieurs).  De Iridium satellieten werden bovendien in een recordtijd gebouwd van 48 dagen en met relatief voordelige Cots of components-off-the-shelf onderdelen. Iridium, is deels resterend uit de technische erfenis van het Star Wars programma Brilliant Eyes, en ontsproten uit de drie creatieve breinen van Raymond Leopold, Bary Bertiger en de wiskundige Ken Peterson. In het Chandlerlab wordt een totaal nieuw en compleet revolutionair product uitgebroed,  ’towers in the sky’, een satelliettelefonie systeem, zonder de kostbare hardware infrastructuur op aarde. Echter bij Motorola zelf, het bedrijf dat begin jaren ’90 altijd nog goed is voor tientallen miljarden omzet per jaar, en marktleider in mobiele telefonie is, lijkt zelfs met de opkomende concurrentie van dit besef nog niet geheel doordrongen te zijn. Maar in het Chandler Lab weten ze het vrij zeker, Iridium zou inderdaad een ‘game changer’ kunnen worden in de gestaag uitdijende telecommunicatie wereld.

Iridium original credits; Forecast

Het hier bovengenoemde trio ingenieurs weet een kwart ton dollars los te peuteren voor hun studie naar de ’towers in the sky’ of ‘global satellite personal communication system’ met hieraan gehangen de ‘WorldPhone’ of ‘Iridiumphone’ wat de latere benaming zal worden. Iridium blijft onlosmakelijk met Motorola verbonden, maar gaat in 1990 wel als dochterbedrijf verder.   In 1988 had Motorola 150.000 mensen in dienst, bezat het een uiterst strakke en hoog efficiënte bedrijfsstructuur, en draaide in topjaren recordomzetten van tientallen miljarden per jaar. Alleen bij een bedrijf met zo een stevig fundament kon dit project, dat zo innovatief en baanbrekend was, gelanceerd worden. De Familie Galvin, Paul, Bob en Chris bouw(d)en het elektronica en telefoniebedrijf van de grond af aan op. Helaas heeft i.t.t. Bob Galvin, laatstgenoemde was zeer enthousiast over Iridium, zijn zoon Chris Galvin, die vanaf 1997 de scepter zwaait als CEO minder op meteen ‘game changer’ à la Iridium. Obstakels te over. Het Iridium product gaat dwars tegen de starre Motorola ‘corporate’ bedrijfscultuur in.  Feitelijk maken ze nu in plaats van secundaire elektronica hardware en een handzame telefoon, de overstap naar uiterst hightech software en een echt ‘spacedevice’ alsook een daaraan gekoppelde vrij grove handset die zeker voor particuliere gebruikers verre van handig is in het gebruik. Maar het Chandler lab zet door. Het duurt nog een jaar van theorie naar  groen licht voor het project maar op 25/11/89 kan de bouw echt van start gaan. Met relatief goedkope onderdelen, grotendeels beproefde techniek, (de satellieten functioneren autonoom en ‘communiceren’ onderling de meest efficiënte verbinding net als de ‘kinetic kill vehicles’ uit Brilliant Eyes), en in combinatie met de creativiteit van de bedenkers werd de basis gelegd voor het ’towers in the sky’, het eerste compleet nieuwe ‘space based cell phone systeem’ dat opereerde zonder de fysieke aardestations. Uitermate geschikt voor defensie (met name in hun asymmetrische oorlogsvoering), overheden, zakenreizigers, avonturiers maar ook individuele gebruikers). Iridium valt vanaf het begin onder de kop ‘skunkwork’, geheim project. Het maakte managers nerveus maar Bob Galvin was ervan overtuigd dit  precies is wat ze nodig hebben. Op 5 mei 1997 wordt de eerste groep satellieten succesvol gelanceerd en de rest volgt in 15 geslaagde lanceringen op rij binnen 377 dagen. Maar om het systeem operationeel te houden en voor een bankroet en de-orbit te beschermen zou een complete ratrace worden.

Fixers

Dannie Stamp, Eddie Staiano, en Mark Adams, drie sleutelfiguren verschijnen ten tonele. Gedrieëen fixen ze de talloze financieel, organisatorische en technische problematiek die van meet af aan huizenhoog aanwezig waren maar met name eind ’99 en begin 2000 culmineert. Stamp, afkomstig van USAF, en enthousiast projectleider van Iridium, komt begin jaren ’90 terecht in de super gemotiveerde omgeving van het ChandlerLab, Chandler wordt ‘space capital’ van de wereld gedoopt. Hij houdt toezicht op wat op dat moment de grootste ruimtevaartuig productielijn ter wereld vormt, en waar het geld praktisch het raam uit vliegt om de vele technische problemen het hoofd te bieden, Een helder signaal blijft lastig met de nauwe bandbreedte, het ‘signal delay’ van 180 milliseconden wordt een knelpunt, er zijn te veel ‘add-ons’, de telefoon of ‘handset’ is te groot en een reductie van het aantal satellieten tot 66 is kostentechnisch gezien ook noodzakelijk. En toch, op 25 april 1995 is het zover, Iridium verkrijgt het patent met nummer 95-586, en Stamp kan beginnen met het regelen van de 15 lanceringen, verdeeld over drie draagraketten. Staiano, gepokt en gemazeld oud Motorola directeur wordt als CEO Iridium aangesteld, heeft het zo mogelijk nog lastiger om deze ‘mini-united nations’ te runnen. Hij vliegt rond de aarde om van de 18 gateway eigenaren (de fysieke grondstations moesten gebouwd worden anders bleek het systeem helemaal lastig verkoopbaar), en de ruim 200 partners, bedrijven en overheden, alle vergunningen rond te krijgen. Ook het prijssysteem en de marketingstrategie waren zware pijnpunten. (Staiano kopieert de marketingstrategie van Global Star, die er vanuit ging dat een partner 200 miljoen zou spenderen waarvan 50 aan een gateway faciliteit en daarvoor in ruil 4,4 procent aandelenkapitaal, zou ontvangen.) Maar het geld opgehaald door alle partners bij elkaar, niet weinig, ruim 1,5 miljard is zwaar onvoldoende, en Staiano doet een beroep op de Chase Manhattan Bank voor een lening van 1,5 miljard.

Ondanks een enthousiast Lab en verwachtingsvolle partners ziet Staiano zich ook geconfronteerd met aanvallen op ‘zijn’ product uit de zakenwereld die Iridium zien als een ‘fantasy science’ of een ‘speeltje’ voor ingenieurs. En Staiano weet feitelijk dat hij vooralsnog een grotendeels disfunctioneel bedrijf aan het runnen is, alhoewel de algemene uitgangspositie toch ook niet al te slecht was geweest. De 1,5 miljard lening was geen enkel probleem geweest, er was voldoende vertrouwen vanuit Chase, het patent van Iridium was toegewezen, President Clinton en zijn regering, gelooft in Iridium, als ‘ultimate solution for the dispossesed’ in achtergestelde gebieden en geheel in de geest van het ‘Global Village’ gevoel. Bovendien zijn de kosten en productietijd per satelliet gehalveerd. Staiano aarzelt daarom ook niet, neemt een vlucht voorwaarts en ziet zich genoodzaakt drie hoofddoelen te stellen en daarop te focussen. Ten eerste, een datum voor bedrijfslancering, gesteld op 23/9/98, ten tweede, technische perfectie, met een helder signaal en een ‘dropped call rate ‘van 5 procent of minder, en ten derde eind 1999 1 miljoen gebruikers. Door deze mengeling van  enthousiasme en problematiek is het des te lastiger voor iemand als Mark Adams om in te schatten of de Iridium  satelliettelefoon t.z.t geschikt zal zijn voor defensie. Adams, adviseur van het Pentagon en directe vertrouweling van de MinDef, toentertijd, Bill Cohen, moet een type telefoon uitzoeken voor het leger dat ‘versleuteld is en compleet interoperabel met alle mobiele telefoniesystemen ter wereld is, zit in een lastig parket. Met  name de speciale eenheden als de Navy Seals, en de Marines zijn razend enthousiast en stellen dat ze niet zonder kunnen.

Iridium communicatie netwerk testing credits; US Army

‘Our device provides a critical communications lifeline for soldiers on the batttlefield, and only Iridium’s network provides the truly global tracking capabilities that meet the military’s needs.’Satellite Today

Zeker met het oog op de asymmetrische oorlogsvoering blijkt interoperabiliteit en altijd en overal voorzien te worden van ‘realtime’ informatie noodzaak. Met Iridium had je dat in principe mits het stabiel is. Adams twijfelt en ondanks steun van speciale eenheden zijn er ook nog voldoende militairen, veelal in de hogere echelons van het Pentagon die er niets van willen weten en de telefoon simpelweg een ‘piece of crap’ noemen. Adams erkent absoluut de meerwaarde van Iridium, en definieert het zelfs als ‘bleeding edge networking in the sky in real time’ maar communiceert vooralsnog voorzichtig ‘it has the potential to be a good system but it is not stable’. Staiano voelt de hete adem in de nek van het GSM netwerk, dat in 2000 al 300 miljoen gebruikers en bijna overal, via roaming, goed functioneerde tevens een groot deel van de bewoonde wereld service biedt). Daar bovenop kwam er ook felle concurrentie van Europese bedrijven als Siemens Nokia, waardoor ook een van de hamvragen waarvoor Staiano zich gesteld zag, wat voegde Iridium ook voor de ‘gewone’ privé-personen nog toe een hoofdpijndossier wordt. Maar ondanks deze grotendeels nog onopgeloste problemen lanceert Staiano toch op 1/11/1998 Iridium World Communication Ltd. Met 18 partners, 256 service providers, en de betrokkenheid van 125 nationale overheden. Hij laat berekenen dat voor Iridium en daarvoor wordt een kostbare marketingcampagne op touw gezet, een miljoen gebruikers het eerste jaar voldoende zullen zijn om break-even te spelen. Maar met 3000 dollar gemiddeld per handset, relatief dure telefoontjes, en grote organisatorische problematiek blijft klandizie uit. In november 1998 blijkt dat Iridium Ltd., dat met een geleend 6,5 miljard bedrijf is, zonder klanten zit. Het troetelkind van ingenieurs, Navy Seals en oceaanroeiers lijkt geen lang leven beschoren. Om het systeem operationeel te houden en voor een bankroet en de-orbit te beschermen zou een ratrace worden.

Ratrace

Na de voorgeschiedenis van Iridium te hebben doorgenomen komt het verhaal pas echt op stoom. Iridium wordt bankroet verklaard op 15/3/2000, met 6,5 miljard dollar aan schuld, de grootste uit de geschiedenis van de VS, en drie dagen later zou een de ‘de-orbit’ volgen. Een soort van ratrace ontvouwt zich met in een van de hoofdrollen, naast Colussy, Dorothy Robyn, economisch adviseur van de regering Clinton. Dorothy peinst hoe Iridium van een ’technical marvel naar ‘orbital debris’ kan vervallen. Robyn wordt van het aanstaande bankroet op de hoogte gesteld door Iridium en de hierdoor op handen staande crash van de constellatie.   Robyn onderneemt actie en wordt de spin in het Iridum web en zoekt onvermoeibaar naar oplossingen. Haar grootste vrees is een ‘public pandemonium’ en eventueel daaruit volgende schadeclaims. Ze mobiliseert de nationale veiligheidsraad, het FCC, het federale telecommunicatiekantoor, waarvan de presidente Kathy Brown haar steun en toeverlaat zal zijn, het Witte Huis’ ‘Legal Office’ en enkele zwaargewichten van het Pentagon. Ze hoopt tijd te kopen wat ook lukt daar de regering gewoon geen de-orbit zal toestaan zonder een diepgaand onderzoek naar de gevaren hiervan. Robyn start een Iridium ad hoc crisis groep die enerzijds een gevaren analyse laat doen en anderzijds alle potentiele kopers bekijkt waarvan Syncom (een groep vnl. uit de oostkust afkomstige, donkere ondernemers, met o.a. BET, de Black Entertainment Group die een brandbrief aan de FCC verzonden hadden om een de-orbit te voorkomen) de meest serieuze kandidaat koper lijkt. Helaas vraagt Syncom te veel aan overheidssteun en van een ding is Robyn zeker, het probleem eist een ‘market-based solution’ en geen afhankelijkheid van overheden en ontwikkelinsgs financiering hoewel ze weet dat de regering Clinton zeer sympathiek tegenover Iridium staan als oplossing voor telefonie in o.a. Afrika. Anderzijds ziet Robyn zich geconfronteerd met defensie, die reeds 200 miljoen geïnvesteerd hebben in de militaire gateway op Hawaï en operationeel gezien, wat met name de speciale eenheden al aangegeven hadden, feitelijk niet buiten Iridium kunnen.

Michael Douglas, in ‘Wall Street’ met Motorola’s Iridium credits; Toronto Star

Strijdtonelen

Het eerste treffen van Dan Colussy vindt plaats eind april 2000 in het ‘inner sanctum’ van het Pentagon. Hij spreekt daar, binnen gesluisd door een bevriend congreslid, enkele invloedrijke militairen op het gebied van communicatie. Zonder harde toezeggingen maar met een steeds uitgebreider web van bekendheid laat Colussy geruggesteund door de Castle Harlan investeerders bank, defensie van de noodzaak van Iridium voor militaire operaties doordringen met het oog op een contract met defensie en de daaraan verbonden geldsom. Het Pentagon is inmiddels redelijk doordrongen van het feit dat ‘interoperability of connectivity’ in ‘de nieuwe manier van oorlog voeren, wat met name neerkomt brandhaarden in instabiele regio’s bestrijden, communicatie van levensbelang is. Wat ze daar voor overhebben is een zaak waarover hoge militairen de hoofden buigen maar ook defensie blijkt uiteindelijk te porren voor een extra investering, Ondertussen voelt Colussy talloze mogelijke investeerders aan de tand en probeert ze zo tot een soort groep te kneden. Robyn, die ondertussen vanuit het Pentagon van de Castle/Kabala/Colussy groep gehoord heeft, plant een zogenoemde ‘shotgunwedding’ tussen Syncom, en de Dan Colussy groep. Ze stelt Syncom een ‘merging’ te overdenken, een merge die later ook wel de ‘rainbow coalition’ genoemd zal worden. Bij Motorola volgt er daarop, een maand later in mei, een belangrijk treffen van Colussy, in het machtige HQ de ‘Tower’ genoemd, te Schaumburg, Illinois, nog altijd een miljardenbedrijf maar dan al geconfronteerd met dalende verkoopcijfers. Colussy bevindt zich tegenover een waar blok van Motorola managers, maar stelt zich zo positief en coöperatief mogelijk op, om zoveel mogelijk van Iridium kapitaal binnen te halen, productielijnen, contracten met het Pentagon, aanblijven personeel etc. Colussy is niet ontevreden over de vergadering. Er volgen vragenvuren over en weer maar het heetste hangijzer lijkt de verzekering te zijn. Motorola wil zich compleet indekken en trekt de schadeloosstelling kosten hiervan tot in het absurde. (wie zou in de toekomst Motorola ooit aanklagen voor 2 miljard waar onderzoeken keer op keer bewijzen dat de kans op letsel van gecrasht Iridiumpuin vrijwel nihil is?) Maar daar de hele verzekeringskwestie zich traag voortsleept kan Motorola nog geen de-orbit geven en juist dat verschaft Colussy de tijd volgende stappen te nemen, waarvan een van de lastigste de confrontaties met de Iridium board zal zijn. De 28 meest veelal boze afgevaardigden van alle partners en gateway eigenaren die inmiddels reeds hun geïnvesteerde geld al als verloren beschouwen. Deze afhankeljkheid van de welwillendheid van de schuldeisers, de partners, gateway eigenaren en serviceproviders en aanverwante bedrijven, waarvan Motorola verreweg de grootste is, duwt Colussy in een soort rol van boksbal. Hij vangt alle woede uitbarstingen en verwijten op van deze partners, meestal samengekomen in de vergadering van de 28 bestuursleden, Japan heeft er bijvoorbeeld al 600 miljoen ingestoken en schamen zich diep voor deze ‘miskleun’. Saoedie-Arabische investeerders idem dito, ze schrikken zich kapot, bankroet gaan bestaat niet in het Saoedisch systeem van handel drijven en betekent 15 jaar gevangenisstraf. Bovendien ziet Colussy ook de hete adem in de nek van vele op dat moment zeer ongewenste concurrenten, waarvan Globalstar van Schwartz wel de meest bedreigende is, alhoewel Globalstar slechts 86 procent van de aarde zal bedekken en er nog geen enkel systeem qua potentie aan Iridium zou kunnen tippen. Aangezien de rechter stelt nogmaals de datum uit tot 27 juli en daarmee heeft Colussy nog iets meer tijd. Colussy begrijpt de woede van de board maar neemt toch een vlucht voorwaarts en vraagt de gatewayeigenaren nu ook als potentiële herinvesteerders.(gemiddeld heeft iedere gatewayeigenaar reeds een 100 miljoen betaald voor ‘callprocessing centers’ die nu op non actief staan) Colussy levensgroot probleem is hij kan feitelijk niets aan gegarandeerde inkomsten bieden behalve het Iridiumkapitaal, wat extra aandelen en toekomstige ‘cash’inkomsten. Ondertussen gaat Motorola steeds extremere eisen stellen m.b.t. de verzekering waaronder garantstelling door een bedrijf uit de Fortune 500 en tot 5 miljard per satelliet) Kortom Colussy’s situatie lijkt op een strijdtoneel met een complexe structuur van eigendom/vergunningen, boze partners, een onduidelijk prijssysteem en machtige spelers als het Pentagon en Boeing, die het intern ook nog niet eens kunnen worden wat te doen. Colussy’s geluk is Judge Cornelius Blackshear, de Newyorkse ‘Chief lawyer’ die alom bekend stond om ‘inventive decisions that preserved assets’. Blackshear, neemt, tot grote ergernis van Motorola, maar in het voordeel van de Colussy groep, rustig alle tijd om alle mogelijke investeerders een voor een onder de loep te leggen waardoor een de-orbit steeds uitgesteld wordt. De deadline verschuift naar 27 juli en tot die tijd smeedt Colussy aan zijn groep tot een grote investeerder zich alsnog terugtrekt en de boel reddeloos verloren lijkt.

De dag na de ‘bombshell bankruptcy announcement’ in de Financial Times op 22/8 en de waarschuwing van Motorola zonder verdere publieke notie een de-orbit te starten veronderstelt iedereen dat Iridium dood is. Of in ieder geval aan life-support hangt en is het slechts een kwestie van de stekker eruit trekken. Colussy maakt dan inderdaad kennis met het befaamde ‘black power establishment’, en de machtige contacten van het team van Syncom, Johnson, Brown en Wilkins beogen hun geliefde satelliettelefonie netwerk voor Afrika ‘WorldTel’ zoals ze de Iridiumtelefoon graag zouden zien heten, niet verloren te laten gaan en krijgen met hun contacten hoog in de regering het voor elkaar dat de MinDef Cohen zelf ervoor zorgt dat enkele hoge functionarissen uit het Witte Huis de confrontatie aangaan met de Motorola top, hun duidelijk maken dat defensie niet zonder Iridium maar wel zonder Motorola kan en ‘the dogs were called off..’. Motorola verkondigt hun de-orbit ongedaan te maken. Colussy bescheiden investeringsgroep heeft gewonnen van het machtige Motorola, een bedrijf dat na drie decennia van wereldhegemonie in de mobile telefonie worstelt met concurrentie, interne rivaliteit en een stroperige management. Gesteund door de regering Clinton die al vanaf Labor Day, met name in de persoon van de staatssecretaris van defensie Rudy DeLeon, nerveus was vanwege het eventueel uit lucht vallen van de sats. Met veel moeite verkrijgt Colussy een contract van defensie m en samen met de Castle bank, Syncom, en nog een aantal herinvesteerders lukt het ze de constellatie over te kopen.

Na moeizame eerste jaren begin deze eeuw, had Iridium rond 2006 meer dan een miljoen gebruikers en is het in 2010 in handen gekomen van Thales Alenia Space. Colussy heeft i.t.t. zijn voornemen toch een aantal jaar de scepter als CEO gezwaaid. Colussy een doorzetter van het eerste uur heeft een ‘6 billion white elephant space project’ succesvol omgeturnd in een prachtige wereldonderneming en voorkomen dat de constellatie in de atmosfeer in vlammen op zou gaan. Op zijn 75ste ging hij opnieuw met ‘pensioen’. Hij is nu 88 jaar en woonachtig in Florida.

House of Cards

Chase Manhattan, de grote bank die aanvankelijk midden jaren ‘90 bedelde om zaken te doen met Iridium Ltd. begonnen  meer garanties te eisen. Ze zagen de bui hangen van een bruglening die eind december 1998 zou aflopen. Een lening  ter waarde van 1,2 miljard dollar, verdampt, als het bedrijf Iridium Ltd. per 1/11/’97 niet gelanceerd kon worden. Chase begon meer en meer permanente zekerheden te vragen. Daarvoor moest  Iridium Ltd. per november volledig operationeel zijn. Chase neemt een vlucht voorwaarts en vorm met Barclays en nog een aantal banken een soort syndicaat om het risico te spreiden, waarvan deels de financiering zeker gesteld wordt door de assets van Iridium. Het businessplan, de haalbaarheid ervan, wordt extreem naar beneden bijgesteld, 22 % (normaal 70 %) en met ook nog eens een klein miljard van Motorola met de Iridium activa als onderpand. Het zal de duurste start-up ooit uit de geschiedenis van de VS worden. Echter zelfs met het zwaar gedowngrade businessplan halen ze voorjaar 1999 nog geen 1 procent van hun beoogde inkomsten. (slechts 50.000 klanten in maart) Staiano’s gehamer op marketing en de volgens hem te ‘luie’ eigenaren van de gateways ten spijt, slaat alle waarschuwing van de CEO’s in de wind, en blaast de winstverwachtingen alleen maar op. (2002 verwachting 4 miljard omzet en 3 miljoen gebruikers). De shock bij het opzeggen van de toezegging van de banken is dan ook groot Cruciaal in deze toestand was dat Motorola, weigert de financiële druk op Iridium te verlichten. Alle binnenkomende gelden van defensie, ambassades, etc. gaan rechtstreeks naar Motorola, tot tientallen miljoenen per maand. Motorola en Iridium’s wegen lopen dan ook in de tweede helft van de negentiger jaren totaal uiteen en Motorola wil er koste wat kost vanaf. Staiano’s foute winstverwachtingen maken het er niet beter op. Het ‘house of cards’ klapt dan ook in 1999 in elkaar. Ondanks de penibele toestand besluit het  Chase/Barclays syndicaat in april 1999 toch nog tot enkele maanden uitstel zodat Iridium met nieuwe cijfers kan komen. Er volgt een enorme schommeling van de aandelen Iridium op de beurs. Iridium krijgt nogmaals uitstel tot eind juni om nieuwe cijfers te geven. De aandelen schommelen tussen de 72 en 7 dollar in 1 jaar. Maar gemiddeld 100 miljoen per maand is het bloeden niet te stoppen. (Pas) najaar ’99 zeggen de banken hun toezegging op en wordt het bankroetvonnis geveld alhoewel het nog wel over het millenniumjaar 2000 wordt heen getild, mede omdat men bang is voor de ‘millenniumbug’ en Iridiumphone wel eens het enige communicatiemiddel zou kunnen blijken te zijn. En de bankroet datum wordt op 15 maart gepland, Maar toeval of niet, het bankroet wordt afgehandeld door voorzichtige rechter Blackshear die, bekend stond om zijn voorzichtigheid m.b.t. bankroets waarbij ‘assetsdestroying’ in het spel was. En het geluk wil dat er tegelijk met het aanvraag van het vonnis de telefoon rinkelt bij Dorothy Robyn, in het Witte Huis, die de juiste persoon blijkt te zijn om de regie in handen te nemen wat ze later zelf benaamd als een ‘shotgunwedding’ tussen Syncom en de Colussy groep. Bronnen; Eccentric Orbits, Iridium Satellite Constellation Wiki, IridiumNext, voor meer technische specificaties zie ‘Creating Iridium’ Durrell Hillis, 2016.

http://www.satellitetoday.com/regional/2014/06/09/iridium-to-demonstrate-pli-based-tracking-device-for-us-army/

FacebookTwitterMastodonTumblrShare
Mobiele versie afsluiten