28 maart 2024

Het Aiolus Project van de Belgische Cansat competitie

De zes studenten van het Aiolus team. Credit: Aiolus Project

Via mijn Astroblogs-collega Olaf van Kooten kwam afgelopen week Briek Luyten bij mij op de lijn, die mij via Facebook verzocht aandacht te schenken aan het Aiolus Project, het project van het Sint-Barbaracollege in het Belgische Ghent, waarmee zes studenten van dit college mee willen doen aan de in België lopende CanSat competitie. Aan alle initiatieven die de belangstelling voor ruimtevaart en sterrenkunde vergroten draag ik een warm hart toe, dus op het verzoek van Briek ga ik graag in en wil ik deze jonge, enthousiaste studenten hier op de Astroblogs een podium bieden. Briek stuurde mij onderstaande informatie en foto’s over het Aiolus Project.

Wij zijn het Aiolus Team, een groepje studenten uit het Sint-Barbaracollege in Gent die samen meedingen in de Belgische CanSat Competitie.

De CanSat Competitie is voor ons allen in de eerste plaats een wetenschappelijk avontuur: we moeten namelijk een satelliet (Sat) maken ter grootte van een blikje (Can), om die vervolgens met behulp van een raket één km de lucht in te lanceren. Op die hoogte wordt onze CanSat losgelaten, waarna het tijdens zijn daling met parachute verschillende missies moet uitvoeren.

Credit: Aiolus Project

Er wordt een onderscheid gemaakt tussen primaire en secundaire missies. De eersten missies staan vast: op verschillende hoogtes moet de luchtdruk en de temperatuur gemeten en naar Ground Control doorgezonden worden. Hiervoor krijgen we een CanSat-kit met alle benodigdheden in.
Voor onze secundaire missie, die we zelf mochten kiezen, krijgen we een klein budget ter onzer beschikking. Wij hebben samen besloten om onszelf niet minder dan vier secundaire missies op te leggen: ten eerste doen we onderzoek naar het CO2 gehalte in de onderste laag van de atmosfeer, vervolgens willen we ons traject naar de aarde opmeten en in beeld brengen. Ten derde zullen we proberen een alternatief afremmingssysteem te ontwikkelen. Als laatste onderzoeken we de impact van wrijving op onze meetresultaten.

Credit: Aiolus Project

Op dit moment zijn wij allen in spanning want pas volgende week wordt bepaald welke teams in Vlaanderen hun project mogen beginnen. De jury geeft onder andere ook punten op sensibilisering; dit wil zeggen: bereiken we een publiek en maken we mensen warm voor ons project? Daarom kunnen jullie ons allemaal helpen door onze Facebookpagina (www.facebook.com/aiolusproject) te liken en onze site (www.aiolusproject.wordpress.com) eens te bezoeken.

Credit: Aiolus Project

Wij hebben er al vast super veel zin in en hopen geselecteerd te worden. Indien jullie vragen hebben, aarzel niet een berichtje te sturen naar onze Facebookpagina; wij beantwoorden ze met plezier!

Het Aiolus Team

Namens de Astroblogs redactie wens ik alle leden van het Aiolus team alle succes toe in de komende competitie!

Share

Comments

  1. Ill Matilled zegt

    Vergeet niet dat je tranciever ook een sensor is net als je Wi-Fi scanning op je mobiel, router etc. Er gaan 6 blikjes in het laadruim die al een half uur voor lancering aan moeten staan dus je sat is operationeel pre-launch. De documentatie vertelt alleen dat je voor de functie-calls de freq parameter zet op de waarde in de licentievrije 433 band die de organisatie je toewijst maar legt je verder geen beperkingen op. Dus met een simpele code kan je itereren met 50Hz incrementaties beginnend bij 433050 Hz (volgens het tabel in de CanSat Book 2017) en dan kijken of je kan connecten met de transmissie van een andere sat dan je eigen. Als dat mogelijk is kan je alle kanten op met de data die je dan kan classificeren. Je kan dan vertellen hoeveel sats tijdens de afdaling actief data hebben teruggezonden naar de ground-stations, bijvoorbeeld. Je kan de datastromen ook periodiek bemonsteren (je hackt hun signaal) en de samples bewaren in objecten in je code zodat je statistische functies op kan loslaten die beschikbaar zijn in de talloze external libraries (zeker voor C). Je hebt dan een SpySat die luistert naar activiteit in een bepaalde bandwith als geheime missie.

    De microchip ziet er op papier capabel uit en C compileert een snelle code zeker als je leert om het compact te schrijven in de IDE (aangeraden vanwege code completion). Met de Dart schiet je straks een pond aan gewicht tientallen kilometers de lucht in met +10 mach dus bouwkwaliteit is van essentie en dat je controle krijgt over de beweging van de sonde tijdens de drop wat je nu al met de CanSat kan uitproberen. Een verplicht onderdeel van je primaire missies zou moeten zijn dat je de sat terugvindt na lancering ongeacht sterke drift of parachute failure IMHO.

    De Aiolus project logo ziet er goed uit en de presentatie op blog, FB etc. en het professioneel communiceren van de doelstellingen en ontwikkelingen is prima in orde en success lijkt bijna verzekerd!

    “Yes, We CanSat!”

Laat een antwoord achter aan Ill Matilled Reactie annuleren

*