Nee, de zwaartekracht is niet zwak omdat ‘ie weglekt in grote, verborgen dimensies

Van de vier natuurkrachten ^[1]We kennen de sterke, elektromagnetische en zwakke wisselwerking en de zwaartekracht. Soms wordt er gespeculeerd over een vijfde natuurkracht, zoals de Technicolor kracht, maar op dit moment zijn daar … Lees verder die we kennen is de zwaartekracht ronduit de zwakste. Til met een kleine magneet een paperclip op en je hebt het gedemonstreerd: de electromagnetische kracht van de kleine magneet wint het van de zwaartekracht van de gehele aarde. Hoe komt dat toch dat de zwaartekracht zo zwak is, dat de elektrostatische afstoting tussen twee negatief geladen elektronen bijvoorbeeld 40 ordes van grootte groter is dan de zwaartekracht? Die vraag houdt de natuurkundigen al decennia lang bezig en het antwoord is nog altijd niet gevonden. Hypotheses zijn er genoeg. Eén daarvan zegt bijvoorbeeld dat er naast de drie ons bekende ruimtedimensies nog meer dimensies zijn, verborgen dimensies. En de zwaartekracht zou die extra dimensies voelen, een groot deel van z’n kracht zou zelfs weglekken in die dimensies. Maar wat bleek deze week: op basis van waarnemingen aan de botsing van twee neutronensterren 130 miljoen lichtjaar van de aarde vandaan, welke op 17 augustus vorig jaar werd waargenomen als zwaartekrachtsgolf en kilonova GW170817, komen onderzoekers met de conclusie dat zwaartekracht niet weglekt in verborgen dimensies, dat wil zeggen niet in grote verborgen dimensies. De door de LIGO detector in de VS gedetecteerde zwaartekrachtgolven van GW179817 arriveerden 1,7 seconde vóór de door de Fermi satelliet gedetecteerde gammastraling, zeer energierijke fotonen (zie de afbeelding bovenaan).

Zou de zwaartekracht z’n kracht verliezen in grote, verborgen dimensies, dan zou dat merkbaar moeten zijn geweest in de aankomsttijd van de zwaartekrachtgolven, die zouden dan ná de gammastraling moeten zijn gearriveerd. Dat is niet gebeurd en daarom concluderen de onderzoekers in dit vakartikel dat grote, verborgen dimensies geen kracht ‘stelen’ van de zwaartekracht. Maar zeggen ze er gelijk bij: er kunnen nog wel degelijk kleine verborgen dimensies zijn, de zogeheten gecompactificeerde dimensies. Dergelijke extra dimensies, die kleiner dan een fractie van een mm zijn, hebben geen invloed op de zwaartekrachtsgolven, die golflengtes van duizenden km kunnen hebben. De hypotheses die uitgaan van het bestaan van extra, grote dimensies, zoals deze uit 2000 door een drietal natuurkundigen, stellen dat het weglekken van de zwaartekracht alleen op zeer grote afstanden merkbaar is en dat wij daarom op de beperkte schaal van ons zonnestelsel slechts drie dimensies bemerken. Maar die theorie kan nu dus in de prullenbak. Bron: Science News.