Het sterrenbeeld Orion staat in de wintermaanden fier aan de avondhemel. Nu in de herfst komt het fraaie gesternte pas gedurende de nacht boven de kim en klimt het ’s ochtends vroeg hoger en hoger tot de ochtendschemering het beeld verbleekt. Ik ben geen ochtendmens, maar tijdens onze jaarlijkse Huygens-Astrovacance zijn we de hele nacht actief. Niet alleen het sterrenbeeld is prachtig, ook de deepsky-objecten in Orion zijn iconisch. Een van die objecten is de donkere nevel Barnard 33 (B33), beter bekend als de Paardekopnevel. En eens in de zoveel tijd móet de camera er weer op. Het was weer zover!
De foto is het resultaat van 130 minuten belichten (verdeeld over twee nachten) door een H-Alfa filter. Dit filter laat een smalle strook door van een rode deel van het spectrum. Het waterstofgas rond de stofnevel geeft juist in deze golflengte veel licht, de zogenaamde H-Alfa straling. Dit keer had ik mijn 10cm F5,4 Televue Genesis telescoop mee. Mijn camera heeft geen grote chip, maar de telescoop heeft een flink beeldveld. Zodoende is het gebied op de foto best groot en is ook de vlamnevel bij de meest oostelijk gordelster Alnitak (ζ Ori) mooi te zien.
Beide objecten maken deel uit van het veel grotere Orion Moleculaire Wolk Complex. Een enorm gebied met gas en stofwolken, waar actieve stervorming plaatsvindt. Ook de beroemde Orionnevel hoort hiertoe.
De Paardekopnevel is een wolk van stof dat het licht van de achterliggende gasnevel en sterren tegenhoudt. De afstand is ongeveer 1500 lichtjaar. Door de vorm en compositie spreekt het erg tot de verbeelding en hoort het bij de meest vertoonde astronomische objecten in boeken, tijdschriften en websites. En jaaah, ik ben ook enthousiast. Voor mij is door deze plaat alleen al de astrovacance geslaagd.
