Site pictogram Astroblogs

Weer zo’n vreemde supernova ontdekt: SN 2018oh

Credit: Carnegie Science/ASAS SN.

Zes foto’s van ASASSN-18bt. Credit: The All-Sky Automated Survey for Supernovae (ASAS-SN) project, the Panoramic Survey Telescope and Rapid Response System (Pan-STARRS), and the NASA Kepler space telescope.

Een poosje terug hadden we ‘Koe’, een type Ic-BL supernova die afweek van andere supernovae van dit type: de sterexplosie bereikte in enkele dagen z’n maximum, waar anderen er weken over doen. En nu is daar supernova ASASSN-18bt alias SN 2018oh, die min of meer dezelfde afwijking vertoont. Het gaat om een type Ia supernova en gewoonlijk vertonen die een geleidelijke toename in helderheid. Maar SN 2018oh was al in een vroeg stadium heel helder – een ‘double-power-law Rise‘ in de lichtcurve, zoals ze het omschrijven. En dat werd in februari van dit jaar door maar liefst drie telescopen waargenomen: de ontdekking werd gedaan met de All-Sky Automated Survey for Supernovae (ASAS-SN) en kort daarna werd ‘ie waargenomen door het Panoramic Survey Telescope and Rapid Response System (Pan-STARRS) én NASA’s Kepler ruimtetelescoop. Hé, die laatste is wel bijzonder, want Kepler (die toen nog werkte – inmiddels niet meer) observeerde exoplaneten, geen supernovae. Maar Kepler keek in z’n K2 missie toevallig net in de goede richting en zag daar de kort tevoren verschenen supernova. En laat ‘ie nou heel goed zijn in het nauwkeurig vastleggen van lichtcurves van sterren.

De snelle toename van de lichtkracht van ASASSN-18bt. Credit: B. J. SHAPPEE et al.

In drie wetenschappelijke artikelen (die je hierhier én hier kunt lezen) beschrijven teams van sterrenkundigen de supernova 2018oh. Type Ia supernovae ontstaan als witte dwergen door massatoevoer van een begeleider een massa krijgen die boven de limiet van Chandrasekhar is gelegen, da’s pakweg 1,38 keer de massa van de zon (nou ja, één van de drie versies van die limiet tenminste). De vraag is nu waar dat extra licht van SN 2018oh vandaan kwam. Misschien dat de witte dwerg botste op de begeleidende ster, maar simulaties met modellen geven geen voorkeur aan dat scenario. Wat ook zou kunnen is dat het radioactieve materiaal in de exploderende ster niet symmetrisch verdeeld was. Verder onderzoek moet uitwijzen wat nou de echte reden was van de snelle toename van de lichtcurve van SN 2018oh. Er zijn vaker type Ia supernovae waargenomen die snel in helderheid toenemen, dus wellicht is er een nieuwe variant van dit type supernova bespeurd. Kan ik mooi mijn laatste overzicht van soorten supernovae weer aanpassen. Bron: Science Daily.

FacebookTwitterMastodonTumblrShare
Mobiele versie afsluiten