De meteorologische winter is gestart en dat is ook te merken aan het aantal Orion-gerelateerde foto’s dat op internet gepubliceerd wordt. Orion, de jager, is hét wintersterrenbeeld bij uitstek. Ik ga er lekker aan mee doen.
De fotonen van deze foto van Orion heb ik verzameld afgelopen oktober in de Provence tijdens de Astrovacance van vereniging Christiaan Huygens. Het was in de laatste nacht, vóór we weer de 1200 kilometer terug gingen rijden. Het slaaptekort moest daarom beperkt worden en na de belichtingsserie te hebben gestart ben ik onder de wol gekropen. Ik zou wel zien of het wat werd. Helemaal een succes was het niet, want toen ik de resultaten thuis bekeek bleek dat er door de onderste helft van de opnames steeds wat sluierbewolking was getrokken, terwijl de bovenste helft perfect was. Hm. Misschien de hele boel weg mikken en later opnieuw proberen. Maar, met wat digitaal gepruts in PixInsight is het na een paar mislukte pogingen toch gelukt om de gradiënt op een bevredigende manier weg te werken.
De totale belichtingstijd is ruim twee-en-half uur en dan zie je wat een belachelijk groot aantal sterren je dan op de gevoelige chip kan vastleggen. Ook grote structuren zoals Barnard’s loop en Sharpless 264 (ook Lamda Orionis Ring genoemd) worden zichtbaar gemaakt. Samen met bekende objecten zoals de Orionnevel en de Paardekopnevel maakt dit allemaal deel uit van de ‘Grand Molular Cloud Complex’, oftewel de GMCC van Orion. Dit complex van wolken van moleculair gas bevindt zich 1000 tot 1400 lichtjaar van ons vandaan en heeft een doorsnee van honderden lichtjaren. Het is één van de meest actieve regionen met stervorming. Als iemand zegt ‘A Star is Born’, grote kans dat dat in de Orion-GMCC is. 🙂
Prachtig. En dat met slechts enkele uurtjes belichten. Dit is volgens mij in Nederland niet mogelijk.
Een fraaie foto van dit uitgebreidde moleculaire stof- en gascomplex in Orion, kraamkamer van vele sterren.