28 maart 2024

95% van het heelal wellicht een donkere fluïdum, een combi van donkere materie en energie

Credit: © mandritoiu / Fotolia

Het gangbare model voor het heelal is het ?CDM model, dat er van uit gaat dat slechts een klein deel (pakweg 5%) uit gewone materie bestaat en de rest uit donkere energie (? – de kosmologische constante) en donkere materie (CDM, cold dark matter). Probleem van het het ?CDM model: die 95% waar het heelal uit bestaat is vooralsnog onbekend en onvindbaar, ondanks de indirecte aanwijzingen die er voor zijn en ondanks de vele pogingen directe detectie ervan te doen. Vandaar dat vele wetenschappers komen met alternatieven. Laatste loot aan die alternatievenboom is de theorie van Jamie Farnes (Oxford e-Research Centre), die denkt dat donkere materie en donkere energie niet apart bestaan, maar dat ze deel uitmaken van een donker fluïdum dat ‘negatieve massa’ bezit – jawel, dat zou in theorie kunnen bestaan.

Bestaat dat, negatieve massa? Credit: http://www.gravitation3d.com

Als je tegen zo’n negatieve massa zou duwen dan zou het versneld naar je toekomen in plaats van dat ‘ie van je weg gaat, zoals bij gewone massa’s. Hier het vakartikel over dit interessante idee, dat overigens niet nieuw is – hypotheses over donkere vloeistoffen als combinatie van donkere materie en donkere energie waren er tien jaar geleden al. Van negatieve materie dacht men eerst dat die geen alternatief zou bieden voor donkere energie, omdat die materie zou verdunnen naarmate het heelal door de expansie steeds groter wordt. Maar Farnes komt men een oplossing daarvoor: hij komt met een ‘scheppingstensor’ die ervoor zorgt dat er voortdurend negatieve massa’s worden gecreëerd, iets wat erg lijkt op de Steady State theorie van Fred Hoyle, waarin ook continu materie werd gecreëerd. Farnes’ theorie doet ook een voorspelling voor de halo’s van donkere materie rondom sterrenstelsels: het is niet een onzichtbare halo van donkere materie die de sterrenstelsels bijeenhoudt en voorkomt dat ze uit elkaar worden getrokken. Nee, het is de afstotende kracht van het omringende donkere fluïdum dat de sterrenstelsels bijeenhoudt. En dat zou met toekomstige waarnemingen zoals met de Square Kilometre Array (SKA) radiotelescoop, die in Zuid-Afrika en Australië gebouwd wordt, kunnen worden gestaafd. Bron: Science Daily.

Share

Comments

  1. Enceladus zegt

    Zoals ik al zei in mijn reactie bij het andere artikel: die continue creatie van negatieve massa maakt het in mijn ogen een zwakke theorie.

    Tenzij… ons hele universum en de Big Bang het gevolg zijn van een zwart gat in een ander, eerder bestaand universum. In dat geval zou die continue aanwas van negatieve massa wel verklaarbaar zijn: het is massa die uit dat andere universum komt en via een zwart gat daar in ons universum terechtkomt.

    De implicaties van dit idee zijn immens: uit ieder zwart gat in ons universum zou dan ook weer een nieuw universum ontstaan. En aangenomen dat in die universums ook weer zwarte gaten ontstaan, zou je werkelijk kunnen spreken van multiversa. Er zou dan voortdurend sprake zijn van doorgave van materie vanuit het ene universum naar alle dochter-universa die aan dat universum gelink zijn. Die op hun beurt ook weer materie doorgeven aan hun dochter-universa, etc. etc. Als ik daar over ga nadenken, begint het me te duizelen.

    Groet,
    Gert (Enceladus)

    • Enceladus zegt

      Nu ik er verder over nadenk: “Als je tegen zo’n negatieve massa zou duwen dan zou het versneld naar je toekomen in plaats van dat ‘ie van je weg gaat” impliceert dan toch ook dat als je aan negatieve massa trekt (zoals een zwart gat) die negatieve massa dan toch juist versneld daarvandaan weg gaat?

      Met andere woorden: zijn zwarte gaten dan niet dé objecten die we moeten onderzoeken omdat er dan kennelijk toch iets is dat er aan kan ontsnappen? We zouden dan toch op de een of ander manier moeten kunnen detecteren dat er sprake is van materie die juist wegvlucht van zwarte gaten?

      Groet,
      Gert (Enceladus)

      • Dat vraag ik mij ook af, tenzij de massa van dat child-universum gewoon meeweegt in de massa van het zwarte gat in ons universum.

        Maar persoonljk heb ik mijn twijfels over het universum in zwarte gaten idee, omdat die child-universums uit steeds minder energie gaan bestaan. Toch?

        • Enceladus zegt

          Ja, maar binnen de schaal van ons universum doet het er toch helemaal niet toe hoeveel energie er in het ‘moeder-universum’ bestaat/bestond? Bovendien valt het ook niet uit te sluiten dat er niet sprake is van één zwart gat waaruit ons universum ontstaat is, maar mogelijk meerdere. Want wie zegt dat supernova’s op zeer grote afstand (miljarden lichtjaren) ‘gewoon’ ontplofte sterren zijn? We kunnen onmogelijk waarnemen wat er op die plaats was voordat we een supernova waarnemen, dus wellicht is het wel een in ons universum energie uitstotend zwart gat uit een ander universum.

          Bovenstaande is natuurlijk speculatief, maar waarom niet eens out of the box denken?

          Groet,
          Gert (Enceladus)

      • Er is een fenomeen dat ze ‘recoil’ noemen. Twee zwarte gaten die om elkaar heen draaien hebben een kans dat ze niet samensmelten, maar juist van elkaar wegschieten, als de juiste voorwaarden er zijn. Dat kan bij twee ‘gewone’ zwarte gaten met beiden positieve massa, maar het zou in theorie natuurlijk ook kunnen bij twee ongelijke zwarte gaten, de één positief, de ander negatief. In de volgende link wordt meer verteld over die recoils, inclusief eentje waar ze dit hebben waargenomen: https://en.wikipedia.org/wiki/Binary_black_hole#Black-hole_merger_recoil

    • Quote:
      ” Dr Farnes says: “We now think that both dark matter and dark energy can be unified into a fluid which possesses a type of ‘negative gravity’, repelling all other material around them. Although this matter is peculiar to us, it suggests that our cosmos is symmetrical in both positive and negative qualities.” ”

      De negatieve zwaartekracht heeft dus een afstotende werking. Het duwt dan ons sterrenstelsel als het ware in elkaar, in plaats van een missende zwaartekracht die het bij elkaar houdt.
      Het biedt dan ook een mechanisme op een eerdere vraag van mij, waarom zou er meer donkere materie in de buitenste regionen van sterrenstelsels zijn al je je bedenkt dat zwaartekracht elkaar aantrekt en je zou verwachten dat ook donkere materie naar het binnenste van sterrenstelsels wordt getrokken zoasl de zichtbare materie.
      Maar hoe wordt dan de zogenaamde sterrenstroom S1 en diens donkere materiestroom verklaart?
      https://www.astroblogs.nl/2018/11/19/sterrenstroom-s1-veroorzaakt-mogelijk-een-orkaan-van-donkere-materie/

      Als deze negatieve zwaartekracht een afstotende werking heeft kan ik begrijpen waarom het heelal uitdijt vooral tussen de sterrenstelsel in en nog niet (merkbaar?) binnen sterrenstelsels zelf.

      Quote:
      ” The existence of negative matter had previously been ruled out as it was thought this material would become less dense as the Universe expands, which runs contrary to our observations that show dark energy does not thin out over time. However, Dr Farnes’ research applies a ‘creation tensor’, which allows for negative masses to be continuously created. It demonstrates that when more and more negative masses are continually bursting into existence, this negative mass fluid does not dilute during the expansion of the cosmos. In fact, the fluid appears to be identical to dark energy. ”

      Dat is nog wel de vraag, waar komt die negatieve massa vandaan dan? Het lastige is dat de dichtheid niet afneemt, anders had het gelijktijdig kunnen ontstaan met de positieve massa en dat de negatieve massa elkaar afstoot, dus de uitdijing van het universum.

      Het roept weer allemaal vragen op! 😀

    • evandijken zegt

      Jouw tweede alinea sluit vrijwel precies aan wat ik al twee maal in deze blog betoogde:

      Tijdens de implosie van een vorig heelal explodeerde de kern van het zwarte gat van dat vorige heelal. Een waarnemer die op de rand van de explosie (ons bekende uitdijende heelal) naar achteren kijkt, ziet materie ,sterrenstelsels, in ons heelal. De waarnemer die naar voren kijkt, ziet het grote niets (het vorig heelal)

      Een heelal in een heelal dus..

      • evandijken zegt

        Mijnposting is bedoeld op de reactie van Enceladus.

      • Als ons universum zich in een zwart gat van een ander parent-universum bevindt en de negatieve zwaartekracht, die volgens de theorie in dit artikel continue wordt aangemaakt, uit dat parent-universum komt, waar komt al onze massa, de positieve zwaartekracht, dan vandaan?
        En in ons universum valt materie, positieve zwaartekracht, in zwarte gaten, hoe is dit dan opeens negatieve zwaartekracht in het mogelijke child-universum in dat zwarte gat?

        • Enceladus zegt

          Puur speculatief: de massa en positieve zwartekracht ontstaat bij de Big Bang, dus het moment dat het zwarte gat in het moeder-universum onstaat. Alle op dat punt samengeklonterde massa en zwaartekracht barst dan als het ware in een extreem klein moment uit in een nieuw universum. Daarna wordt het zwarte gat steeds aangevuld met materie uit het moeder universum en wordt het negatief als gevolg van de extreme zwaartekracht in de singulariteit.

          Misschien moet ik maar eens solliciteren bij Oxford e-Research Centre. 😉

          Groet,
          Gert (Enceladus)

  2. Krijgen die oude Grieken toch nog gelijk.

  3. Professor Arie Melis Degeus beschreef ook al in 2002 “negatieve materie” in ” Fluidum Continuüm Universalis” Hij was ook actief in energie innovatie en wilde deze energie “oogsten”.Hij heeft daarop diverse patenten. Helaas is hij in 2007 overleden: een plotselinge dood. Hij werd gevonden in zijn auto in een parking. Even Googlen en je vindt alles. Ook een beschrijving van zijn uitvindingen. Hij heeft ook bij TU-Delft gewerkt. Zie voor meer informatie: bit.ly/2B27kDX met een aantal quotes en links.

  4. @Enceladus

    Het is wel heel veel speculeren, met allerlei fixes, en dat vinden natuurkundigen meestal niet zo leuk. 🙂 (haal ik uit de reacties over het donker fuïdum met negatieve massa https://www.astroblogs.nl/2018/12/08/hoe-andere-natuurkundigen-over-donker-fluidum-met-negatieve-massa-denken/ )

    Wat de supernova’s in verre sterrenstelsels zijn, of zijn geweest eigenlijk, is inderdaad iets wat wellicht niet met 100% zekerheid is te zeggen, omdat onze technologie niet goed genoeg is om de reststanten te bekijken. Maar we zien soortgelijke ontploffingen wel in ons eigen sterrenstelsel en daar kunnen we wel beter zien wat de reststanten zijn en wat er dus waarschijnlijk moet zijn geweest voor de supernova. Daarmee moet vrij zeker af te dekken zijn wat het ongeveer geweest zou moeten zijn in eventuele verre sterrenstelsels. Maar speculeren mag altijd natuurlijk! 🙂

    Aha.. positieve massa dat door een singulariteit negatieve massa wordt. Uh, ik zou nog even wachten met solliciteren bij dat Oxford e-Research Centre 😀 .

Laat een antwoord achter aan Enceladus Reactie annuleren

*