95% van het heelal wellicht een donkere fluïdum, een combi van donkere materie en energie

Het gangbare model voor het heelal is het ?CDM model, dat er van uit gaat dat slechts een klein deel (pakweg 5%) uit gewone materie bestaat en de rest uit donkere energie (? – de kosmologische constante) en donkere materie (CDM, cold dark matter). Probleem van het het ?CDM model: die 95% waar het heelal uit bestaat is vooralsnog onbekend en onvindbaar, ondanks de indirecte aanwijzingen die er voor zijn en ondanks de vele pogingen directe detectie ervan te doen. Vandaar dat vele wetenschappers komen met alternatieven. Laatste loot aan die alternatievenboom is de theorie van Jamie Farnes (Oxford e-Research Centre), die denkt dat donkere materie en donkere energie niet apart bestaan, maar dat ze deel uitmaken van een donker fluïdum dat ‘negatieve massa’ bezit – jawel, dat zou in theorie kunnen bestaan.

Als je tegen zo’n negatieve massa zou duwen dan zou het versneld naar je toekomen in plaats van dat ‘ie van je weg gaat, zoals bij gewone massa’s. Hier het vakartikel over dit interessante idee, dat overigens niet nieuw is – hypotheses over donkere vloeistoffen als combinatie van donkere materie en donkere energie waren er tien jaar geleden al. Van negatieve materie dacht men eerst dat die geen alternatief zou bieden voor donkere energie, omdat die materie zou verdunnen naarmate het heelal door de expansie steeds groter wordt. Maar Farnes komt men een oplossing daarvoor: hij komt met een ‘scheppingstensor’ die ervoor zorgt dat er voortdurend negatieve massa’s worden gecreëerd, iets wat erg lijkt op de Steady State theorie van Fred Hoyle, waarin ook continu materie werd gecreëerd. Farnes’ theorie doet ook een voorspelling voor de halo’s van donkere materie rondom sterrenstelsels: het is niet een onzichtbare halo van donkere materie die de sterrenstelsels bijeenhoudt en voorkomt dat ze uit elkaar worden getrokken. Nee, het is de afstotende kracht van het omringende donkere fluïdum dat de sterrenstelsels bijeenhoudt. En dat zou met toekomstige waarnemingen zoals met de Square Kilometre Array (SKA) radiotelescoop, die in Zuid-Afrika en Australië gebouwd wordt, kunnen worden gestaafd. Bron: Science Daily.