Site pictogram Astroblogs

Saturnus verliest z’n ringen met een “Worst-Case-Scenario” snelheid

Saturnus en z’n ringen, op 25 april 2016 gefotografeerd door Cassini. Credits: NASA/JPL-Caltech/Space Science Institute.

Nieuw onderzoek van de NASA heeft bevestigd wat waarnemingen met de Voyager 1 en 2 lang geleden al lieten zien, namelijk dat Saturnus met een hoge snelheid z’n de ringen aan het verliezen is. Met zijn zwaartekracht trekt Saturnus aan die ringen en dat levert een regen van ijsdeeltjes op, die onder invloed van het magnetisch veld van Saturnus neerdaalt in z’n dichte atmosfeer. Schattingen zeggen dat die regen ieder half uur een olympisch zwembad zou kunnen vullen. Met dit tempo zouden de ringen in minder dan honderd miljoen jaar verdwenen kunnen zijn – een korte periode als je ’t vergelijkt met de levensduur van Saturnus, die meer dan vier miljard jaar is.

Al lang is er een debat over de vraag hoe oud de ringen precies zijn, of ze uit de tijd stammen dat Saturnus zelf ontstond of dat ze van latere tijd zijn. De recente waarnemingen, die gedaan zijn met de Cassini ruimteverkenner, wijzen uit dat de laatste optie het meest reëel blijkt. Ze zouden niet ouder dan 100 miljoen jaar zijn, de tijd die de C-ring minstens nodig heeft om te evolueren tot wat ze nu is, mits ze in het begin dezelfde dichtheid had als de B-ring. De ringen zouden daarmee dus ongeveer op de helft van hun levensduur zijn, een toevallige omstandigheid. Dat betekent wel dat ringen kennelijk een tijdelijk verschijnsel zijn en dat ook andere grote planeten als Jupiter, Uranus en Neptunus een groot ringenstelsel kunnen hebben gehad, die wij gemist hebben – of dat ze dat in de toekomst nog krijgen.

Het ontstaan van de ringen zou te maken kunnen hebben met botsingen van kleine, ijzige manen die om Saturnus draaien. Misschien dat een passerende planetoïde of komeet de banen van de manen uit balans bracht en ze een ‘collision-course’ kregen. Bron: NASA.

FacebookTwitterMastodonTumblrShare
Mobiele versie afsluiten