Het silhouet van Ultima Thule. Credit: NASA/Johns Hopkins Applied Physics Laboratory/Southwest Research Institute/National Optical Astronomy Observatory.
Nieuwe foto’s van het Kuipergordelobject Ultima Thule (KBO 2014 MU69), gemaakt op Nieuwjaarsdag dit jaar door NASA’s New Horizons ruimteverkenner, nadat ‘ie er lamngs was gevlogen, laten zien dat ‘ie een stuk platter is dan ze dachten. Toen de New Horizons er met een snelheid van 50.000 km/u langs was gevlogen en er 8.862 km voorbij was – dat was ongeveer tien minuten na de kortste nadering – keek ‘ie terug naar Ultima Thule en kon het silhouet worden gefotografeerd, waarbij de door de zon verlichte rand was te zien. Van tien gemaakte opnames heeft men één foto gemaakt, links hierboven in de onbewerkte versie, rechts in een bewerkte, verbeterde versie. De wazigheid in de linkerfoto komt doordat de opnames een lange belichtingstijd vergden en er daarom bewegingsonscherpte is. Alle opnames zijn gemaakt met de Long Range Reconnaissance Imager (LORRI) van New Horizons. Kort na de passage dachten we dat Ultima Thule op een sneeuwpop lijkt, maar dat blijkt nu dus een platte sneeuwpop te zijn, zo laat de analyse van de opnames zien. Hieronder in de bovenste helft het beeld dat we eerst van Ultima Thule hadden, daaronder het daadwerkelijke beeld, waarbij de blauwe lijn de onzekerheid in de vorm aangeeft.
Credit: NASA/Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory/Southwest Research Institute.
Het lijkt erop alsof de kleine helft van Ultime Thule op een ingedeukte walnoot lijkt en de grotere helft op een pannenkoek. En da’s best een vreemde vorm, want geen enkel model heeft deze vorm voorspeld. En hoe zijn de twee delen ooit in het vroege zonnestelsel aan elkaar vastgeklonken? Daar zal vast heel veel over gediscussieerd gaan worden. Hieronder tenslotte nog een animatie van de vorm van Ultime Thule.
Bron: NASA.
