Pulsar J0002+6216 en het supernova restant. Credit: Composite by Jayanne English, University of Manitoba; F. Schinzel et al.; NRAO/AUI/NSF; DRAO/Canadian Galactic Plane Survey; and NASA/IRAS.
Sterrenkundigen hebben een pulsar ontdekt – een zeer snel ronddraaiende compacte neutronenster, wiens stralenbundel naar de aarde is gericht – die dwars door z’n eigen supernovarestant heen is geschoten. Het gaat om de pulsar genaamd PSR J0002+6216, pakweg 6500 lichtjaar van de aarde verwijderd in de richting van het sterrenbeeld Cassiopeia, die in 2017 werd ontdekt door vrijwillige amateurs, die meedoen aan het Citizen-science project Einstein@home, waarbij gegevens van de Fermi gammasatelliet thuis op de computer worden geanalyseerd. Per seconde draait de pulsar 8,7 keer om z’n as. Met de Karl G. Jansky Very Large Array (VLA), een grote radiotelescoop in de VS, is de pulsar nader bestudeerd en daaruit kwam iets opmerkelijks naar voren: de pulsar staat niet in het midden van het supernovarestant dat door hem zelf geproduceerd is, maar hij is er met grote snelheid doorheen geschoten. Pulsars ontstaan als zware sterren aan het einde van hun korte, maar heftige leven exploderen als supernovae en de kern van ruim een zonsmassa implodeert tot een bolletje van zo’n 15 km doorsnede. De buitenlagen worden bij zo’n supernova weggeblazen en die vormen dan een supernovarestant. Op de foto hierboven zie je dat restant rechts, die op een doorzichtige bel lijkt, en links ervan de pulsar met daarachter een staart van 13 lichtjaar lang, bestaande uit hoogenergetische elektrisch geladen deeltjes en magnetische energie. De staart van de pulsar wijst naar de plek waar ‘ie vandaan geschoten is, het centrum van het restant. De snelheid waarmee PSR J0002+6216 door de ruimte raast is zeer hoog, ruim 1100 km/s, veel meer dan de snelheid die pulsars meestal hebben, zo’n 240 km/s.
De pulsar staat momenteel zo’n 53 lichtjaar van het centrum van het supernovarestant af. De supernova moet zo’n 10.000 jaar geleden hebben plaatsgevonden. De ontstane pulsar moet direct bij z’n ontstaan zijn weggeschoten, hetgeen volgens modellen kan als er in de supernova zogeheten hydrodynamische instabiliteiten hebben plaatsgevonden. De explosie verloopt dan asymmetrisch en daardoor kan de pulsar wegschieten. In het begin dijde het supernovarestant sneller uit dan de pulsar, maar toen het restant begon te botsen met het gas en stof in het interstellaire medium nam de snelheid af. Zo’n 5000 jaar na de supernova moet de pulsar z’n eigen supernovarestant hebben ingehaald en vloog ‘ie er dwars door heen. Met de snelheid die de pulsar nu heeft zal ‘ie in de toekomst uit ons Melkwegstelsel vliegen. Over de waarnemingen aan PSR J0002+6216 is dit vakartikel geschreven, dat zal worden gepubliceerd in Astrophysical Journal Letters. Bron: NRAO.
Dit kan geen neutronenster uit de supernova zijn maar een zwart gat volgens mijn Q-FFF model theory.
In tegenstelling tot de zogeheten hydrodynamische instabiliteiten van een neutronenster stel ik voor dat dit fenomeen vergelijkbaar is met een grote bolbliksem is.die wordt voortgestuwd door de zelf geproduceerde plasma staart. ( d.m.v. paar productie rond de horizon)
In het klein is dit mechanisme te zien op aarde by bolbliksems (zie foto Japan bolbliksem bij spoorweg overgang) en cryometeoren (zie foto compilatie), waarvan de ijskern rond de micro komeet vaak op aarde wordt gevonden.
Echter dit gaat uit van de “nieuwe fysica” van alle zwarte gaten, die stllt dat fermionen door hun propellor vorm de horizon niet kunnen passeren, and dus op afstand worden gehouden als plasma staart..
kijk op: https://www.facebook.com/photo.php?fbid=2121349331277332&set=pcb.2121349391277326&type=3&theater
De https werkt niet goed sorry, beter is;
https://bigbang-entanglement.blogspot.com/2019/03/black-hole-with-4-million-kph-leaving.html
PSR J0002+6216 geeft 8,7 keer per seconde een radiosignaal. Leo, ken jij zwarte gaten die dit doen?
Ik weet dat mijn opvatting over zwarte gaten totaal tegen de gevestigde orde ingaat, maar op grond van mijn afwijkende “rigid string nucleus model” en de daarbij horende Black Hole afstoting van fermion materie, is het de enige logische verklaring, dat ook zwarte gaten onder invloed van die plasma staart in staat moeten zijn om een dergelijke flikkerend radiosignaal af te geven, doordat die plasma staart voor instabiliteit door voortstuwing zorgt.
Het is bekend dat zwarte gaten z.g. jets kunnen produceren.
Tevens zijn volgens mijn model zwarte gaten massaloos, waardoor inertie geen rol speelt en 8.7 keer per seconde zeer denkbaar is.
Voor mijn deeltjes model, zie:
Visualizing Subatomic Particles as Building Blocks of the Universe.
http://vixra.org/pdf/1903.0347v1.pdf
Deze observatie is zeer interessant om het supernova- neutronenster- fenomeen beter te begrijpen.
We zien hier een symmetrische en een asymmetrische massa en energie uitstoting van een neutronenster in wording (geen zwart gat dus in dit geval).
Ter verduidelijking dit is mijn hypothetische visie
Men kan interessante en logische conclusies trekken:
1) In de meeste gevallen verloopt dit fenomeen symmetrisch. Een neutronenster komt niet alleen tot stand door het imploderen van zijn eigen gravitatieveld maar ook en vooral door de Newton actie-reactiewet(m1a1=m2a2). De massauitstoting met een niet relativistische ontsnappingssnelheid en die vooral bestaat uit waterstof en helium,veroorzaakt een extra convergente drukverhoging naar het centrum met vooral zwaardere atomen en die vele malen sterker is dan de zwakke zwaartekracht (10^40 kleiner dan elektrische krachten). Samen met het imploderen onder eigen zwaartekracht zal deze sterk verhoogde druk de elektronen rond hun kern persen en de vrije elektronen omzetten tot tau-elektronen waardoor het kernfusie proces in een versneld tempo van start gaat. Dit is trouwens een bewijs dat elektronen toroidale ringen met elektromagnetisch half spingedrag zijn die als schillen elkaar beschermen, anders zouden alle elektronen en daarmee ook de atoomstructuren verdwijnen in zulke cataclystische reacties.
De freewayspace tussen atomen is aanzienlijk verkleind waardoor kernreacties veel frequenter kunnen plaatsvinden tussen quarks en de overvloed aan vrije muon en tau-elektronen met een explosieve vorming van neutronen. Zwaardere elementen worden in een zeer snel tempo gevormd met het uitstoten van neutrino’s die kunnen ontsnappen terwijl de gammastraling volledig geabsorbeerd wordt door de atoomkernen welke zo meer zullen vibreren en nog actiever zullen deelnemen aan het kernfusieproces met protonen en overwegend neutronen die de elektrische afstoting neutraliseren.
Dit proces kan leiden tot een witte dwerg of een zwart gat welk afhankelijk is van de massa zoals we weten en wanneer een symmetrisch verloop genoteerd wordt.
Maar bij asymmetrie,
2)In sommige gevallen heeft men een asymmetrische massa-energie uitstoting (E=mc2) waarvan we hier een voorbeeld zien. Door een niet homogene verdeling van de zwaardere en minder zware atomen en dus ook verschillen in densiteit met meer freewayspace kan zich een reusachtige neutronenbom ontwikkelen aan één bepaalde zijde. Hetzelfde gebeurt bij de vorming van een zwart gat bij zwaardere supernova’s maar dan symmetrisch. De zwaartekracht is in dit geval onmachtig om dit proces tegen te gaan.
De ontsnappingssnelheid kan ook vele malen hoger zijn dan de normale processen die leiden tot een supernovarestant. De convergerende en divergerende vectorkrachten die ontstaan bij normale symmetrische supernovas zijn nu niet bolsymmetrisch maar hebben een bepaalde laterale richting.