Twee natuurkundigen van de Harvard Universiteit – Daniel Jafferis en Ping Gao – en eentje van Stanford Universiteit – Aron Wall
– hebben laten zien dat wormgaten bestaan én dat ze gebruikt kunnen worden om reizen van het ene deel van het heelal naar het andere deel te maken. Edoch bij al die hypothetische excercities komt altijd een maar kijken en dat is ook hier het geval: wormgaten zijn tunnels in de ruimtetijd en daarmee zou je bijvoorbeeld van het ene uiteinde van het melkwegstelsel in het andere kunnen komen. De studie van het drietal wijst uit dat dat kan, echter wat blijkt: als je door zo’n wormgat reist dan duurt de reis nog langer dan wanneer je de reis via de normale weg zou doen. Tsja, dat schiet dus ook niet op. Zo’n wormgat zou in theorie de ‘verstrengelde tunnel’ zijn tussen twee zwarte gaten. Jafferis en z’n collega’s bekeken die wormgaten in het licht van de befaamde ER=EPR correspondentie, waar enkele jaren geleden Juan Maldacena en Lenny Susskind mee aankwamen, een vermeende relatie tussen wormgaten en kwantumverstrengeling, het verschijnsel dat twee elementaire deeltjes met elkaar verbonden kunnen zijn en dat een verandering aan één van de deeltjes direct gevolgen heeft voor het andere deeltje, ongeacht in het heelal waar ze zich bevinden.
Bij eerdere berekeningen stuitte men op het bezwaar dat voor reizen door wormgaten een hoeveelheid negatieve energie nodig is, maar door ook te kijken naar kwantum effecten zoals het welbekende Casimir effect (zie hierboven) was dat niet meer nodig. Afgelopen zaterdag gaf Jafferis een presentatie over z’n theorie op de APS conferentie, genaamd “Traversable wormholes” Hier de samenvatting daarvan: http://meetings.aps.org/Meeting/APR19/Session/B02.2. Bron: Science Daily.
Speak Your Mind