28 maart 2024

Meteoor die in 2014 boven Nieuw-Guinea explodeerde was wellicht interstellair

Dit is niet de besproken meteoor hoor. Dit is een ‘gewone’ Perseïde, gefotografeerd in 1997. Credit & Copyright: Rick Scott & Joe Orman.

Op 8 januari 2014 verscheen er boven het eiland Manus voor de kust van Nieuw-Guinea een heldere meteoor, die korte tijd later explodeerde. De gegevens van de meteoor zijn geanalyseerd door Avi Loeb en zijn student Amir Siraj (Harvard Universiteit) en daaruit blijkt dat het stuk ruimterots dat toen de aardse atmosfeer binnendrong en explodeerde wellicht interstellair is, dat wil zeggen afkomstig van buiten het zonnestelsel. Daarmee zou deze meteoor de allereerste geïdentificeerde interstellaire meteoor zijn die is waargenomen én het tweede interstellaire object in het zonnestelsel dat is waargenomen, na ‘Oumuamua. Hét toverwoord voor beide objecten: hun hyperbolische baan!

De analyse van de meteoor laat zien dat het een rots was met een diameter van 0,45 meter, die ongeveer 500 kg woog. De gegevens van de meteoor zijn verzameld door het Center for Near Earth Object Studies (CNEOS) en Loeb en Siraj leiden uit die gegevens een snelheid van de meteoor af van 44,8 km/s bij de explosie en 43,8 km/s buiten de atmosfeer. De snelheid van de meteoor is daarmee héél hoog, 45% hoger dan de maximale snelheid voor een object om gravitationeel gebonden te zijn aan het zonnestelsel. De meteoroïde (zo heet de meteoor voordat ‘ie in de atmosfeer komt) had een hyperbolische baan. Ten opzichte van de Local Standard of Rest (LSR) – een ijkpunt dat bepaald is door het gemiddelde te nemen van alle snelheden van de sterren in de buurt van de zon – had de ‘Manus meteoroïde’ een snelheid van 60 km/s en daarmee drong hij het zonnestelsel binnen. Loeb en Siraj denken dat ‘ie niet van een op de zon lijkende ster afkomstig is, maar van een rode dwergster. Bij een zonachtige ster als oorsprong zou de snelheid nog hoger moeten zijn geweest en zou de meteoroïde binnen de baan van Mercurius zijn verschenen. Een rode dwergster, zoals Proxima Centauri, zou een veel betere kandidaat bron zijn, denkt het Harvard-tweetal. Loeb en Siraj denken dat door interstellaire meteoren zoals deze ‘panspermia’ kan plaatsvinden, de uitwisseling van leven tussen verschillende planeetsystemen. Hier het vakartikel over de interstellaire meteoor, te verschijnen in The Astrophysical Journal Letters. Bron: Centauri Dreams.

Share

Comments

  1. Ik dacht te weten, dat de maximale snelheid van een object uit ons zonnestelsel gelijk is aan de snelheid van de Aarde om de Zon, maal de wortel uit 2. Dat is 29,783 × 2^0,5 = 42,1 km/s. Het verschil is dan slechts een procentje of 6.

  2. Loeb c.s. houden zich wel voornamelijk bezig met zaken die onmogelijk zijn vast te stellen. Het is gebruikelijk in de wetenschap dat boute stellingen controleerbaar moeten zijn. Het sciencefiction gehalte van deze club is wel erg hoog de laatste tijd.

Speak Your Mind

*