28 maart 2024

Zo’n 2 á 3 miljard jaar geleden had het Melkwegstelsel een uitbarsting van stervorming

De door Gaia bestudeerde omgeving rondom de ster Rho Ophiuchu. Copyright: ESA/Gaia/DPAC, CC BY-SA 3.0 IGO.

Een internationaal team van sterrenkundigen van de Universiteit van Barcelona en het astronomisch observatorium van Besançon heeft gebruikmakend van gegevens van de Europese Gaia satelliet vast kunnen stellen dat ons Melkwegstelsel zo’n 2 á 3 miljard jaar geleden een uitbarsting meemaakte van stervorming. Het blijkt dat zo’n 50% van de sterren die de schijf van het Melkwegstelsel vormen toen in die periode ‘geboren is’. Die stervorming hangt sterk samen met de aanwezigheid van genoeg koud waterstofgas en kennelijk was dat in die periode ruim voorradig. Men denkt dat een botsing van een gasrijk satellietstelsel met de Melkweg zorgde voor de opleving in de stervorming. Gaia is een satelliet waar afgelopen jaren (en nu nog steeds) sterren in de Melkweg mee worden bestudeerd – hun lichtsterkte, snelheid, massa, kleur en leeftijd worden nauwkeurig bepaald – en van de gegevens die dat heeft opgeleverd hebben de sterrenkundigen gebruik gemaakt. Voor deze studie werden de gegevens van drie miljoen sterren gebruikt, liggend in het deel van de Melkweg die je ziet in de afbeelding hieronder.

Copyright: ESA/Gaia/DPAC, CC BY-SA 3.0 IGO

Voor de liefhebbers is hier het vakartikel over de studie, verschenen in Astronomy and Astrophysics, Volume 624, April 2019. Bron: Universiteit van Barcelona.

Share

Comments

  1. Olaf van Kooten zegt

    Als bij deze ‘uitbarsting’ 50 procent van alle sterren in de schijf geboren is (ik neem aan dat ze de dunne schijf bedoelen?) dan moet het toch een satelliet van enige omvang zijn geweest, wellicht groter dan de Grote Magelhaanse Wolk. Ik weet wel dat studies naar de centrale balk/verdikking in de Melkweg hebben uitgesloten dat de Melkweg een “grote samensmelting” heeft meegemaakt (in tegenstelling tot Andromeda), maar ik vermoed dat botsingen met kleinere, “Magelhaanse” satellieten met enige “regelmaat” voor moeten zijn gekomen. Waaronder een bijzonder massieve en/of gasrijke variant zo’n 2 tot 3 miljard jaar geleden (?)

  2. In het vakartikel wordt niets gezegd over de grootte van de satelliet.

  3. Obelix zegt

    Zou je met deze nieuwe kennis ook nog aanwijzingen/bevestigingen van die botsing met een gas-rijk satelliet-stelsel kunnen vinden in de ‘brokkelige structuur’ van de spiraalarmen van de Melkweg?

    Of is die botsing daarvoor te lang geleden, en
    is die schijnbaar(?) onvolmaakte structuur meer een gevolg van onze eigen positie IN(!) zo’n spiraalarm
    (ipv lekker-ruim daar boven… ) ? 😕
    🙂

    Groet, Paul

    NB Over die grootte :
    Als het een te klein stelsel was, waarom zou er dan toch nog 50% van de huidige sterren uit die periode stammen?
    Stel die satelliet is 5-10% van de massa van de Melkweg, dan komen er misschien voldoende explosies in de Melkweg die het reeds aanwezige maar egaal-verdeelde gas een douw geeft zodat het zich voldoende concentreert om stervorming te accelereren…. 😕

    Als dat stelsel wel groot was, moet het a) weinig sterren hebben bevat en b) haaks op de schijf van de Melkweg zijn toegestroomd: dan zou het weinig veranderen aan de reeds aanwezige structuur van de Melkweg armen(omdat heel de Melkweg dan op elk punt een vergelijkbare kracht zou ondergaan). Alleen die enkele ster van dat stelsel zou een vreemde baan krijgen, maar goed, als we die nooit meer hebben gezien… 🙂

Speak Your Mind

*