Site pictogram Astroblogs

Eerste wetenschappelijke resultaten van New Horizon’s flyby langs 2014 MU69 (Ultima Thule) zijn verschenen

Kleurenopname van Ultima Thule gemaakt door New Horizons. De foto is gebruikt voor de cover van Science Magazine van deze week. Credits: NASA/Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory/Southwest Research Institute/Roman Tkachenko

Op Nieuwjaarsdag 1 januari 2019 vloog de ruimteverkenner New Horizons van de NASA vlak langs het Kuipergordelobject 2014 MU69 (Ultima Thule). Vandaag verschenen in het tijdschrift Science de eerste resultaten van het wetenschappelijk onderzoek dat tijdens die #flyby langs Ultima Thule werden gedaan, hier allemaal te lezen. Op het moment van de scheervlucht stond de ‘bilobed contact binary’, zoals ‘ie wordt genoemd – hij bestaat zoals goed te zien is uit twee delen, die door een zachte botsing in de oertijd van het zonnestelsel aan het elkaar vast zijn komen te zitten – zo’n 6,5 miljard km van de aarde en daarmee is dit het verste object dat ooit door een ruimtevaartuig van dichtbij is bestudeerd. Een paar van de belangrijkste resultaten van het onderzoek op een rijtje:

  • Ultima Thule is 36 km lang en bestaat uit twee afgeplatte delen, het grote deel heet Ultima, het kleinere deel Thule. Ze worden verbonden door een soort van nek. Hoe de twee delen zo plat kunnen zijn is nog niet bekend.
  • Het lijkt erop dat de twee delen ooit om elkaar heen draaiden en toen via een zachte botsing tegen elkaar vast kwamen te zitten. Daarvoor moet wel het impulsmoment van de twee delen afgenomen zijn en niet bekend is hoe dat precies verliep, maar wellicht dat gas in de buurt van Ultima en Thule hun rotatie afremde en ze dichter bij elkaar konden komen.
  • Ultima en Thule zijn beiden met de uiteinden van hun platte kanten aan elkaar vast komen te zitten en dat wijst erop dat ze voor dat moment al een synchrone rotatie hadden (Engels: tidally locked), dat wil zeggen dat de twee altijd met dezelfde kant naar hun gemeenschappelijk zwaartepunt keken.
  • Ultima Thule is een uitermate ongeschonden (Engels: pristine) stuk rots uit de oertijd van het zonnestelsel, een object dat ons veel kan leren over die allervroegste tijd.
  • Het is rood van kleur – nog roder zelfs dan Pluto, die veel groter is (2400) en waar New Horizons op 14 juli 2015 langs vloog. Aangenomen wordt dat deze kleur wordt veroorzaakt door de inwerking van kosmische straling op de organische verbindingen op het oppervlak. Aan dat oppervlak heeft men methanol, waterijs en organische moleculen aangetroffen.
  • Er is geen bewijs gevonden voor maantjes, ringen, gas- of stofomhulsels rondom Ultima Thule of dat ‘ie één of andere interactie met de zonnewind zou hebben.

Het zijn de eerste, maar zeker niet de laatste wetenschappelijke resultaten die gepubliceerd zijn. New Horizons is nog steeds bezig om de data van de nieuwjaarsdagpassage door te zenden naar de Aarde – gezien de afstand op dit moment, zo’n 6,6 miljard km, heeft dat even tijd nodig. En ondertussen is het ruimtevaartuig bezig om met een snelheid van 53.000 kilometer/uur steeds verder de Kuipergordel in te duiken, wellicht naar een nieuwe doel (zoals de eerder geopperde KBO 2014 PN70). Bron: NASA.

FacebookTwitterMastodonTumblrShare
Mobiele versie afsluiten