29 maart 2024

Maannieuws op een rijtje

Credit: NASA/LRO

Een paar nieuwsberichten over de maan op een rijtje, waar ik eerder niet aan toe kwam.

  1. De Chinese Chang’e-4 lander aan de achterzijde van de maan heeft volgens betrokken Chinese sterrenkundigen materiaal gevonden dat afkomstig is uit de mantel van de maan, het diepere deel gelegen onder de korst van de maan. Chang’e-4 heeft olivijn en calciumarme pyroxeen gevonden, materialen die elders op de maan heel schaars zijn.  – zou aan de oppervlakte zijn gekomen bij een latere inslag in het South Pole-Aitken (SPA) inslagbekken, waar de lander zich bevindt, waarbij een kleinere krater is ontstaan. Bron: CAS.
  2. De inslagkrater van de Bereheet lander is gevonden! Zoals we weten sloeg de Israëlische maanlander Beresheet op 11 april in op de maan, terwijl de bedoeling een zachte landing was, snif snif… Met NASA’s Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO) hebben ze op 22 april met de LRO Camera (LROC) de inslagkrater weten te fotograferen – je ziet de foto bovenaan. De lRO vloog er 90 km boven en de donkergekleurde krater is zo’n tien meter in doorsnede. Hieronder nog een gifje, waarop je de omgeving vóór en na de inslag ziet – dubbelklikken voor de geanimeerde versie.

    Credit: NASA/LRO

    Bron: NASA.

  3.  Dan nog nieuws over de plannen van de NASA om al in 2024 astronauten op de maan te zetten. Zoals ik eerder al schreef was dat het idee van Trump en Pence en werd de NASA er min of meer door verrast. NASA Administrator Jim Bridenstine gaf toen duidelijk aan dat hij het prima vond, zolang er maar meer geld voor beschikbaar zou zijn. Dat lijkt gelukt te zijn, want er is een vergohoging van het budget aangekondigd van 21,5 miljard dollar in 2020 naar $ 22,6 miljard – mits het Congres ermee instemt. Het zou gaan om een landing in de buurt van de Zuidpool van de maan, die niet alleen opnieuw een man op de maan zou zetten, maar ook de eerste vrouw op de maan! Bron: NASA.
  4. Credit: SWRI.

    Tenslotte is er nog nieuws over water op de maan. Met het Lyman Alpha Mapping Project Instrument (LAMP) aan boord van de eerder genoemde LRO hebben ze namelijk ontdekt dat watermoleculen zich ’s nachts en gedurende het grootste deel van de dag kunnen hechten aan fijnkorrelig oppervlaktemateriaal. En dan later, als de temperatuur aan het maanoppervlak halverwege de dag hoger is, komen de moleculen los en gaan ze min of meer aan de wandel, d.w.z. ze springen of stuiteren dan naar een nabijgelegen locatie die zo koud is dat de watermoleculen zich weer aan oppervlaktemateriaal kunnen binden óf ze gaan op in de dunne atmosfeer (eigenlijk exosfeer) van de maan, een proces dat je hierboven geïllustreerd ziet. Als het dan weer kouder wordt dan dalen de moleculen weer neer. Bron: SWRI.

Share

Speak Your Mind

*