Credit: JAXA
Kort drie nieuwsberichten over water in het zonnestelsel.
- Ten eerste hebben kosmoscheikundigen – jawel, die bestaan ook – van de Arizona State University in monsters verzameld met behulp van de Japanse Hayabusa sonde op het oppervlak van de planetoïde Itokawa (zie de afbeelding hierboven) water aangetroffen. Momenteel is de Haybusa 2 bezig met onderzoek aan de Ryugu planetoïde, maar diens voorganger Hayabusa deed dat jaren geleden ook al bij die andere planetoïde en de verzamelde monsters zijn in 2010 naar de aarde teruggebracht. Vijf minuscule bodemmonsters zijn onderzocht met een gevoelige massaspectrometer en twee ervan blijken water te bevatten, met dezelfde isotopische samenstelling als dat van aards water. Veel wetenschappers denken dat het aarde op aarde afkomstig is van planetoïden, die in de vroege periode van het zonnestelsel insloegen op aarde, dus deze metingen steunen die theorie. Bron: Science Daily.
- Dan is er onderzoek van onder andere de Universiteit van Hawaï dat laat zien dat er ook op de maan water kan worden gevormd. Dat blijkt te kunnen in een proces dat drie factoren telt: de hoogenergetische deeltjes van de zonnewind, dat zijn vooral protonen, de mineralen op het maanoppervlak, zoals olivijn, en inslagen van micrometeorieten. Bij experimenten in het laboratorium kon men de synergie tussen die drie nabootsen en er blijkt bij voldoende hoge temperaturen deuterium (zwaar waterstof) te kunnen ontstaan. Bron: Universiteit van Hawaï.
- Tenslotte hebben onderzoekers van de NASA met behulp van het Stratospheric Observatory for Infrared Astronomy (SOFIA), een vliegtuig van waaruit waarnemingen kunnen worden verricht, de komeet Wirtanen bestudeerd, die in december 2018 z’n dichtste nadering tot de aarde had, en daaruit komt naar voren dat Wirtanen waterstof uitstoot dat lijkt als twee druppels op dat in onze oceanen, ha what’s in a name.
Credits: NASA/SOFIA/L. Cook/L. Proudfit
Zoals eerder ook al naar voren kwam in het onderzoek bij de komeet 67P is van belang welke soort water objecten bevatten. Bij de metingen gaat het om de ‘smaak’ van water, weergegeven in de verhouding tussen deuterium (waterstof met een extra neutron) en waterstof, de zogeheten isotopenverhouding D/H. 67P bleek een andere soort water te bevatten dan de aarde, maar dat van Wirtanen, die een ‘hyperactieve komeet’ is, blijkt dus hetzelfde te zijn. En dat zou dan weer steun zijn voor de theorie dat – naast planetoïden – kometen bij hebben gedragen aan het water op aarde. Maar wat verklaart dan het verschil tussen het water van 67P en van Wirtanen? Dat zou met dat hyperactieve karakter te maken kunnen hebben, waarbij het water van Wirtanen uit diepere delen van de komeetkern komt, terwijl het water van 67P meer van dicht bij het oppervlak kwam. Bron: NASA.
