28 maart 2024

Er zit iets héél zwaars en metaalachtig diep onder het Zuidpool-Aitken-bekken op de maan

Een valse-kleurenkaart van de maan, waarop rood de hogere gebieden en blauw de lagere gebieden zijn. Het Zuidpool-Aitken-bekken is bij de diepblauwe cirkels en de stippelijn is de plek van de anomalie. Credit: NASA/Goddard Space Flight Center/University of Arizona.

Een team van planeetdeskundigen heeft ontdekt dat er diep onder het Zuidpool-Aitken-bekken (Engels: ‘South Pole-Aitken (SPA) basin’) op de maan iets verborgen is dat héél zwaar is en dat voor een groot deel uit metalen bestaat. Het team, dat onder leiding staat van Peter B. James (Baylor Universiteit), heeft de gegevens van NASA’s Gravity Recovery and Interior Laboratory (GRAIL) missie geanalyseerd, die in 2012 met z’n twee satellieten (genaamd Eb en Vloed) boven de maan vloog en die onderzoek deed naar het zwaartekrachtsveld van de maan.

Impressie van beide GRAIL-satellieten bij de maan. Credits: NASA

En wat kwam er uit die analyse naar voren: dat er onder dat SPA bekken, dat feitelijk een inslagkrater van maar liefst 2000 km doorsnede is, iets ligt dat zo zwaar en massiefs is dat het zorgt voor een plaatselijke anomalie van het zwaartekrachtsveld. De GRAIL gegevens werden gecombineerd met topografische gegevens verzameld met de
Lunar Orbiter Laser Altimeter (LOLA) van NASA’s Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO), die nog steeds om de maan vliegt, en daaruit blijkt dat er honderden kilometers onder het bekken iets heel grootst moet liggen. Men denkt dat het het overblijfsel is van de planetoïde die het bekken door een geweldige inslag heeft veroorzaakt en dat dat overblijfsel zich nog steeds in het bovenste deel van de mantel van de maan bevindt. De massa van dat overblijfsel – naar schatting zo’n 2,18 × 10^18 kg, da’s de massa van het eiland Hawaï maal vijf – zou het bekken zo’n 800 meter naar beneden trekken door de zwaartekracht. En dat is in die GRAIL-metingen als anomalie zichtbaar. Het zou gaan om het overblijfsel van een ijzer-nikkel planetoïde, die heel veel metalen bevat (zoals de naam je ook al doet vermoeden). Die zou pakweg vier miljard jaar geleden tegen de maan zijn geknald. Mocht de anomalie tóch niet veroorzaakt worden door het overblijfsel van een planetoïde, dan is er nog een alternatieve verklaring, namelijk dat het een grote en dichte concentratie van oxiden is, die ontstaan is door de zogeheten ‘solidification’ (zeg maar stolling) van de vloeibare magma-oceaan van de maan. Bron: Eurekalert.

Share

Comments

  1. TMA-1.

    Eindelijk.

Speak Your Mind

*