
Artistieke impressie, hoe een GRB transformeert in de tijd credits; New Atlas / Kitty Yeung

Swift satelliet artistieke impressie credits; NASA
Astronomen hebben verondersteld dat de jets geassocieerd met de GRB’s bij elkaar worden gehouden door kosmische magnetische velden, net als het plasma in een fusiereactor. Meer informatie over deze magnetische velden zou veel onthullen over de GRB’s, en een gunstige eigenschap van magnetische velden is dat ze licht langs een lineaire as polariseren. Omdat de grootte van delen van een magnetisch veld de hoeveelheid polarisatie beïnvloedt, is het daarom mogelijk om de sterkte en structuur van het magnetische veld te meten. Om deze metingen te verkrijgen, heeft het team een nieuwe methode gebruikt. Ze observeerden de stralen in lineair gepolariseerd licht, dat gevoelig is voor de grootte van magnetische veld vlakken. Grotere magneetveld vlakken produceren bijvoorbeeld meer gepolariseerd licht. Op 14 januari 2019 triggerde een flits gammastraling NASA’s Swift-satelliet**, die de astronomen op de hoogte bracht van de locatie van de GRB in de richting van het sterrenbeeld Fornax. Het team ontdekte dat de radiosignalen van GRB 190114C gepolariseerd waren met 0,8 procent, wat betekent dat het magnetische veld bestond uit vlakjes die ongeveer zo groot waren als ons zonnestelsel. Dit werd ondersteund door kruiscontroles met vergelijkbare gegevens van de röntgen- en zichtbaar licht spectra, waaruit bleek dat de polarisatie afkomstig was van de straal en niet van de omringende omgeving. Video; Kitty Yeung en Tanmoy Laskar. Bron; New Atlas / Northwestern University
Speak Your Mind