Planetoïde 2019 OK in beeld gebracht. Credits: S. Schmalz / ISON.
Op donderdag 25 juli vloog de planetoïde 2019 OK op een afstand van slechts 65.000 km langs de aarde, da’s 1/5e van de afstand tussen aarde en maan. Het was niet zo maar een stukje ruimterots, nee het was een rots ter grootte van een voetbalveld, zo’n 100 meter doorsnede. En hij werd pas enkele dagen voor de scheervlucht ontdekt en wel door het Southern Observatory for Near-Earth Asteroids Research (SONEAR) in Brazilië. Vervolgens kon men met het International Scientific Optical Network (ISON) de exacte afstand en snelheid bepalen en kon de baan worden vastgesteld.
De baan van 2019 OK. Credits: ESA.
Ná de ontdekking bleek de planetoïde ook al voor te komen in foto’s die eerder waren gemaakt met de Pan-STARRS en ATLAS sky survey’s. Alleen werd ‘ie toen niet opgemerkt omdat de snelheid van 2019 OK laag was en de beweging tussen de achtergrondsterren gering. De ESA is bezig met een nieuw detectiesysteem voor potentieel gevaarlijke planetoïden, Flyeye, en deze ‘un-recognition’ van planetoïde 2019 OK, zoals ze dat noemen, nemen ze daarin ook mee, zodat ook traag bewegende objecten eerder worden gedetecteerd.
Infografiek van de statistieken van inslaande planetoïden. Credits: ESA, CC BY-SA 3.0 IGO.
Zoals je in de infografiek hierboven kunt zien komt een botsing van de aarde met een 100m planetoïde eens per 10.000 jaar voor (de ESA zegt in de brontekst eens per 100.000 jaar, geen idee wat het juiste cijfer is). Met ESA’s Planetary Defence, waarvoor dat Flyeye wordt gebouwd, willen ze twee dingen bereiken, namelijk dat uiterlijk in 2030:
- planetoïden van 40 meter doorsnede en groter drie weken van tevoren worden gedetecteerd.
- planetoïden van 1 km en groter al twee jaar van tevoren worden gedetecteerd én dat die in hun baan worden afgebogen
Voor dat afbuigen van planetoïden is de ESA bezig met de Hera missie. De passage van 2019 OK mag daarmee gezien worden als een goede wakeup call voor ons allemaal. Bron: ESA.
