28 maart 2024

Leven die beerdiertjes nog na de crash op de maan van de Beresheet lander?

Credit: Schokraie E. et al.

Op 11 april j.l. sloeg de Israelische Beresheet lander in op de maan. Het hard een zachte landing moeten zijn, maar het werd een harde inslag, helaas. Enkele dagen terug kwam Wired met het bericht dat er aan boord van de Beresheet een schijf van nikkel zat met daarin o.a. menselijk DNA, 30 miljoen gedigitaliseerde pagina’s van allerlei boeken en van Wikipedia en… beerdiertjes (Engels: tardigrades). Die beerdiertjes, ook wel mosdiertjes genoemd – kleine gesegmenteerde diertjes met acht poten, 0,05 tot 1,2 mm groot – waren voor onderzoek meegestuurd door de Amerikaanse Arch Mission Foundation. Nova Spivack, de oprichter van die organisatie, heeft tegen Wired gezegd dat de kans groot is dat zijn proefdieren de klap hebben overleefd. Nou lijken die beerdiertjes inderdaad onverwoestbaar te zijn. Eerdere experimenten in het ISS hebben laten zien dat ze in het vacuüm in de ruimte in leven kunnen blijven, ondanks de sterke UV-straling van de zon (net als muggen overigens).

Eén van de laatste foto’s die Beresheet nam voor de inslag op de maan. Credit: SpaceIL

De beerdiertjes aan boord van de Beresheet lander zaten in ingedroogde vorm in de schijf, een stadium van cryptobiose (schijndood), waarin ze lang kunnen verkeren. Geef het na maanden of jaren een druppel water en dan is ‘ie weer springlevend. De vraag is echter of die beerdiertjes ook echt nog leven na de inslag op de maan. Het lijkt erg onwaarschijnlijk. Ten eerste is er die inslag zelf van de 150 kg wegende Beresheet lander. Bij de inslag kwam naar schatting 1,5 ton TnT aan energie vrij en onstond er een krater van 10-15 meter doorsnede, gefotografeerd door de LRO van de NASA. Beerdiertjes zijn zeer taaie beestjes, maar of ze zo’n inslag overleven lijkt sterk de vraag. OK, stel dat hun verblijfplaats uit de Beresheet is geslingerd en ze meters verderop terecht kwamen, waar ze een wat meer zachte landing hadden, maken ze dan nog kans? Ook dat lijkt onwaarschijnlijk. Van die beerdiertjes die tijdens hun verblijf in het ISS twaalf dagen in de ruimte hadden verkeerd kwam 12% weer tot leven na de rehydratatie met water en die gingen vervolgens allemaal snel dood. Dat water op de maan is er niet (Beresheet crashte helaas ook niet in een kraterbodem op één van de polen van de maan, waar wel water is) en de UV-straling waar de beerdiertjes al vier maanden mee te maken hebben moet verwoestend zijn. Om te rehydrateren hebben ze trouwens naast water ook zuuurstof nodig en dat is er niet op de maan. 

En dan is er nog de temperatuur op de maan. Tijdens een maan-dag, die twee aardse weken duurt, kan de temperatuur oplopen tot meer dan 100 °C. ’s Nachts daalt de temperatuur snel tot -160 °C. Beerdiertjes kunnen wel een poosje in extreme temperaturen verkeren, variërend van -272,95 tot +150 °C, maar niet zo lang. Kortom, het lijkt uitgesloten dat er nog één van die beerdiertjes op de maan in leven is. Bron: ABC.

Share

Comments

  1. Enceladus zegt

    Ahum, er zijn toch internationale afspraken over het niet besmetten van andere hemellichamen met aards leven?

    Groet,
    Gert (Enceladus)

    • Klopt. En die zijn hiermee volgens mij flink geschonden.

    • Bij zoiets kun je je afvragen of de inslag onder overmacht valt. Aan de andere kant kun je dan wel meer onder overmacht laten vallen.

      • Enceladus zegt

        Nou, ik vind het behoorlijk sloridig. Het gaat om een ruimtevaartorganisatie die nog nooit een succesvolle landing heeft uitgevoerd, dus zonder bewezen track record. Dan kan en mag je geen aards leven meenemen. Doe zoiets als je al tal van landingen hebt uitgevoerd en behoorlijk zeker bent van je zaak. Eerlijk gezegd schandalig dat dit gebeurd is.

        Groet,
        Gert (Enceladus)

        • Ja, daar heb je wel gelijk in Gert. Eerst de generale repetitie. Waarschijnlijk waren ze overtuigd van hun top technologische ontwikkeling en kwam dit incident onverwacht. Het zijn beerdiertjes en geen kudde koeien moet je maar denken Monique Cow
          In dat geval hadden zij dat risico beslist niet genomen.

          (Over besmetten van de maan…de achtergebleven drol van Armstrong is ook niet mis natuurlijk)

    • Wat behelzen die ‘internationale afspraken’ dan?
      Ik verwacht dat er als een soort gentlemen’s agreement is ‘vastgelegd’ dat men zo weinig mogelijk aardse organismen zal laten migreren naar andere objecten in ons zonnestelsel ( en misschien ook wel daar buiten)…
      Maar ik verwacht dat er geen(!) represailles zijn vastgelegd als het wel gebeurd, per ongeluk of expres.

      Ik meen dat ik laatst ergens las, dat er nu ongeveer 5000 maal een object van de Aarde is gelanceerd tot buiten onze atmosfeer. Hoe vaak het volgens bovengenoemde afspraken ‘mis’ is gegaan weet ik niet, maar me dunkt dat zeker in de jaren 50 tot 80 weinig aandacht is besteed aan deze afspraak, of dat die afspraak zelfs(!) van latere datum is. 😉
      De mensheid zal dan ook al best wat verschillende organismen hebben verplaatst tot buiten de atmosfeer… en wat heeft de natuur, zonder onze hulp, zelf al geregeld? ( Zie https://nl.wikipedia.org/wiki/Panspermie )
      Ik meen bv dat er een ‘meteoriet’ van Mars was gevonden, waarop zich evt. fossielleven bevind?

      Groet, Paul

      NB als we het dan toch over de gevaren van ruimtevaart gaan hebben, dan ben ik meer bevreesd voor nucleaire afvalproducten, van bv satellieten, die in de atmosfeer kunnen terug vallen.
      Gelukkig is er niemand zo gek om het afval van kerncentralesnaar Sol te schieten… stel je voor dat de lancering daarvan misluckt. Brr…

      • Enceladus zegt

        Het ruimteverdrag stamt toch echt al uit de jaren zestig en het is getekend en geratificeerd door Israël: https://nl.wikipedia.org/wiki/Ruimteverdrag

        Groet,
        Gert (Enceladus)

        • Met zoveel parate kennis bij de hand, kan je misschien ook vertellen wat de penalty’s zijn, die de aangesloten landen zichzelf toebedelen bij overtreding van het ‘herenakkoord’?

          [ In de link van Wikipedia zie ik staan dat “Schadelijke besmetting van de ruimte en hemellichamen moet vermeden worden”…
          Aan jouw en A.N. de schone taak om aan te tonen dat die afspraken [ik quote Arie:] “flink geschonden” zijn. Volgens bovenstaande blog valt het juist enorm mee. 😀 ]

          Groet, Paul 😉

          • Enceladus zegt

            Dat is natuurlijk onzin. Het ruimteverdrag is klip en klaar over de verpreiding van Aardse organismen buiten onze planeet. Als je dan als ruimtevaartorganisatie tóch organismen naar de maan stuurt en het gaat fout, dan is het aan jou als organisator om aan te tonen dat er geen besmetting heeft plaatsgevonden.

            Eerst het ruimteverdrag schenden en dan ook nog eens gaan zeuren over de bewijslast, het moet niet gekker worden!

            Wat de penalty betreft: een enkele reis je eigen exeperiment achterna lijkt mij wel een geschikte straf.
            😉

            Groet,
            Gert (Enceladus)

          • Over onzin gesproken :
            In de blog ’toont’ Arie aan dat er van een besmetting geen kans is, om na jouw/de eerste reactie finaal overstag te gaan met “flink geschonden” internationale afspraken…

            @Arie, wat is het nu? (Make up your mind! ) 😀 😉

            Mij dunkt persoonlijk dat wel is bewezen dat de kans op besmetting door genoemd ongeluk verwaarloosbaar klein is. Er hoeft wat mij betreft dan ook geen onderzoek te komen. Mochten er ergens in het heelal toch beetdiertjes of andere (Terrestrial) organismen gevonden worden, dan is ook helemaal niet te bewijzen dat deze door menselijk ingrijpen zijn ‘getransplanteerd’.
            Een ontsnapping aan de Aarde kan ook door Pansperia-technieken zijn gelukt…

            Overigens wel lekker makkelijk: men ‘spreekt af’ geen organismen te verspreiden over de (nabije) ruimte, maar kennelijk is er geen wisselgeld afgesproken.
            Als je je op Aarde niet aan de wet houdt, krijg je een straf, via een rechter, die men daar voor heeft afgesproken. [ Te hard rijden: geldboete. Iemands lampje uitdraaien: jaren zitten.]
            De straffen voor je niet houden aan internationale afspraken … moet men nog over nadenken.

            Volgens Enceladuslaw is de dood** kennelijk de beste straf. 😉
            ( ** Enkele reis … )
            Of dat ook voor andere akkefietjes de maat gaat worden? 😀 😛
            Door roodlicht rijden : Tsjak 😉
            Bivakmuts dragen : Tsjak 😉
            Diefstal : Tsjak 😉
            Liegen in het Parlement : Tsjak 😉 [ De rechtspraak wordt zo wel wat goedkoper. ]

            Wat natuurlijk wel een gevaar is, dat als iedereen heel bang moet gaan worden voor miskleunen in de ruimte, Onderzoek(!) in de ruimte veel duurder gaat worden!

            Overigens is het maar de vraag of de afspraak om geen Aardse organismen op Objecten in de ruimte te verspreiden, stand blijft houden. Als de mens bv zich vestigt op Mars, nemen we er ook planten en dieren naar toe om ons te voeden.
            Ik meen dat Kim Stanley Robinson in zijn Mars-Trilogie ook De Honderd gemodificeerde planten laat uitzetten, zodat Mars langzaam wordt geterraficeerd. Deel twee heet dan ook “Green Mars”.

            Maar we weten dat het op dit moment al te laat is, Pandora’s box is al open : onze landgenoot Mark Watney heeft met zijn domme kop toch al een heel aardappelveld op Mars neergezet, bemest met echte stront. Voldoende ‘vreemde’ Aardse levensvormen reeds in de Martiaanse atmosfeer en bodem, lijkt mij. 😛

            Groet, Paul

          • Haha, hoe red ik mij hier nou weer uit – zweet zweet… 😀 SpaceIL heeft in ieder geval de verdragen van de Planetary Protection geschonden door levende wezens (geen bacteriën, maar wezens van een hogere orde) naar de maan te sturen. En dat nog wel met de bedoeling daar te kijken hoe ze zich zouden gedragen. Dat de maan vervolgens meedogenloos is voor die beestjes en ze na verloop van tijd allemaal gestorven zijn (een geluk bij een ongeluk) doet er eigenlijk niet toe, het verdrag blijft nog steeds geschonden.

  2. De naam beerdiertjes klinkt leuker dan dat ze eruitzien. Moeten we nu het ergste vrezen? Het zijn taaie rakkers en er zit bijna alles op en aan (de natuur is sterk) https://nl.wikipedia.org/wiki/Beerdiertjes

    Voor langere ruimtereizen of overleven op planeten met een onaantrekkelijke accommodatie zou het handig zijn om bepaalde eigenschappen van die beerdiertjes te bezitten.

  3. Hoi Paul, hoe meer je er over nadenkt hoe ingewikkelder het wordt.
    Mensen hebben iig regels nodig binnen de dampkring, maar het wordt een stuk moeilijker om passende regels voor daarbuiten te verzinnen. Om nog maar te zwijgen over de controle daarop.

    Voor straf 3 rondjes om de maan? Verboden een jaar lang raketten af te schieten? Gekheid natuurlijk.
    Het universum heeft niks aan menselijke straffen.

    Mensen zijn nou eenmaal geprogrammeerd om steeds verder te onderzoeken en uit te proberen. En wat niet goed gaat komt als een boemerang weer terug (metaforisch) De natuur regelt zichzelf.

    Quote uit artikel Scientias” In de Lunar Library zaten namelijk ook ongeveer 100 miljoen cellen van 25 verschillende mensen en andere organismen opgeslagen. ”
    https://www.scientias.nl/er-zijn-mogelijk-talloze-beerdiertjes-op-de-maan-te-vinden/

    Je weet nooit hoe een koe een haas vangt, maar een mix van menselijk DNA met wat eigenschappen van het beerdiertje is misschien zo gek nog niet.

    Quote:”Wat zo bijzonder is aan beerdiertjes is dat ze aan cryptobiose (schijndood) doen. Hierbij droogt hun lichaam langzaam uit, komt de stofwisseling op een laag pitje te staan of zelfs helemaal stil te liggen. Eenmaal uitgedroogd eten de beerdiertjes niet meer. Ook planten ze zich niet meer voort en bewegen ze niet meer. Onderzoek heeft uitgewezen dat beerdiertjes zeker een jaar of tien in uitgedroogde toestand door kunnen brengen om vervolgens kort nadat ze aan water zijn blootgesteld weer ‘tot leven te komen.

    Zie je het voor je? Na een lange ruimtereis komt de (uitgedroogde) menselijke bemanning weer tot leven zodra de sprinklers in werking treden.

  4. Angele van Oosterom zegt

    NASA Goddard, 4/2019 berichtte over water op de maan tijdens meteoor regens. ‘Scientists have discovered that water is being released from the Moon during meteor showers. When a speck of comet debris strikes the Moon it vaporizes on impact, creating a shock wave in the lunar soil. For a sufficiently large impactor, this shock wave can breach the soil’s dry upper layer and release water molecules from a hydrated layer below. The LADEE spacecraft detects these water molecules as they enter the tenuous lunar atmosphere, with peaks in the water signal correlating to known meteor showers on Earth. The discovery of water just beneath the Moon’s surface provides a potential resource for future exploration, and it improves our understanding of the moon’s geologic past and its continued evolution.’

    youtube;https://www.youtube.com/watch?v=wZxUyH7vuRk

    Kleine kans maar toch gesteld dat het water de diertjes raakt, dan is overleving niet helemaal onmogelijk.

    Nog twee micro organismen welke echt ultra taaie rakkers blijken;

    o.a. 250 miljoen jaar oude bacterie stam weer tot leven;

    https://www.nature.com/news/2000/001019/full/news001019-9.html

    en de ringwormen uit het Russische permafrost;

    https://www.sciencealert.com/40-000-year-old-nematodes-revived-siberian-permafrost
    Enkele ervan ontwaakten uit hun winterslaap.

  5. Ben ik net verhuist naar een woning op de Ursa Major
    lees ik een verhaaltje over…..
    Maanbeertjes…,kijk dat vind ik nou leuk…,
    Maanbeertjes die leven onder het maanstof 🙂

  6. Als ik Paul goed begrijp, doen de afspraken en het ruimteverdrag er niet toe of hoef je ze niet te respecteren, als je maar wegkomt met de gevolgen van wat je deed. No harm done, dan is er niets aan de hand. Dat is één.
    Maar dan rij je natuurlijk ook gewoon door het rode licht als het even kan. O, dat is anders, want er staan straffen op? Mooi: als overtredingen van afspraken niet bestraft (kunnen) worden, dan zijn ze dus eigenlijk oké. Dat is twee.
    Verder zijn al andere zaken gebeurd die een verdacht reukje (!) hadden en in de praktijk zullen de huidige afspraken almaar meer moeten wijken. Als de geest toch al uit de fles is, is het dus oké. Dat is drie.
    Drie argumenten (mutatis mutandis al vaker voorgekomen in de geschiedenis) om te zeggen: hoezo, “schending”? Maar het is en blijft een schending, waarbij één bepaalde organisatie eigengereid rechter en partij speelt.

    • Herman, regels of afspraken doen er wel degelijk toe. Die crash was een tegenvaller, maar wat als deze missie van de Beresheet Lander goed was verlopen? Wist men eigenlijk wat er op de pakbon stond of niet?

      Quote:” Spivack had planned to send DNA samples to the moon in future versions of the lunar library, not on this mission. But a few weeks before Spivack had to deliver the lunar library to the Israelis, however, he decided to include some DNA in the payload anyway.”
      https://www.wired.com/story/a-crashed-israeli-lunar-lander-spilled-tardigrades-on-the-moon/

      • Die DNA samples waren niet voor deze missie, maar voor toekomstige versies van de maanbibliotheek.

      De vraag is hoe het precies zit met de internationale afspraken aangaande het niet besmetten van hemellichamen met aards leven. Die afspraken zijn vast heel wat genuanceerder om wetenschappelijk onderzoek niet te belemmeren.

      Het verzenden van DNA en beerdiertjes stond al in de planning zo begrijp ik uit het verhaal. Je kunt je afvragen waarom niemand aan de bel trok als dat in strijd is met internationale afspraken.
      Daarnaast is het niet verstandig om dat bij een eerste missie mee te sturen.

      Het is nou eenmaal gebeurd en kan men beter aan oplossingen denken voor als het toch anders blijkt uit te pakken op de maan.

      • Je begrijpt het verkeerd. Ik geef net aan dat de argumenten (als je ermee wegkomt …/ als het niet meteen bestraft kan worden …/ omdat het nog gebeurt of zal gebeuren, … is het oké) die men naar voor schuift om een ondubbelzinnige schending van de afspraken te vergoelijken of onder de mat te vegen niet door de beugel kunnen. Het ergst vind ik nog dat de verantwoordelijke organisatie “rechter en partij speelt”, d.i. zomaar even zelf bepaalt wat ze met die afspraken doet en daaromtrent tegenover niemand verantwoording aflegt. Wat er “in (hun) planning” staat of stond zal me worst wezen: ze kunnen plannen wat ze willen, daarom is het nog niet oké. En dit was/is heel duidelijk niet oké.

        • Weet jij dat zeker, Herman?
          Quote,”Het ergst vind ik nog dat de verantwoordelijke organisatie “rechter en partij speelt (…)”

          Achter de schermen kan het een heel ander verhaal zijn dan de media naar buiten brengt.
          De voorbereiding was toch niet geheim? Nogmaals de DNA samples waren niet voor deze missie, maar blijkbaar was dat ook geen no-go voor een volgende.

          Hoe zou zo’n missie volgens de Hermanlaw moeten verlopen?

          • Wat ik zeker weet is dat je er weer (jawel) een draai aan wilt geven die geen recht doet aan wat ik zeg. Ik ga er niet meer op in.

  7. Herman, prima (dat had ik kunnen verwachten) SpaceIL begon als onderdeel van de Google Lunar X-prijs (GLXP), die 30 miljoen dollar aan prijzen bood om teams te inspireren om goedkope methoden voor het verkennen van robotruimten te ontwikkelen. https://en.wikipedia.org/wiki/SpaceIL

    Het Israëlisch project slaagde er niet in om de Google-wedstrijd met 30 miljoen dollar te winnen, maar kon dankzij private donors toch voortgezet worden. Zo schreef Israël geschiedenis met de eerste private maanmissie.

    Lancering
    In oktober 2015 tekende SpaceIL een contract voor een lancering van Cape Canaveral in Florida op een SpaceX Falcon 9-booster, via Spaceflight Industries. De lancering was op 22 februari 2019 als een secundaire lading, samen met de telecom-satelliet Nusantara Satu.
    Beresheet wordt bestuurd door een commandocentrum in Yehud, Israël.

    Waar het afwijkt heb ik al eerder hierboven vrij duidelijk aangegeven (12 augustus 2019 op 10:11)

    Conclusie:
    Laat het een les geweest zijn dat onervaren organisaties beter opletten met wat ze de ruimte in sturen. Ik vind het wel kwalijk dat op het laatste moment een ‘risicootje’ werd meegestuurd.

Laat een antwoord achter aan Monique Reactie annuleren

*