Credit: Schokraie E. et al.
Op 11 april j.l. sloeg de Israelische Beresheet lander in op de maan. Het hard een zachte landing moeten zijn, maar het werd een harde inslag, helaas. Enkele dagen terug kwam Wired met het bericht dat er aan boord van de Beresheet een schijf van nikkel zat met daarin o.a. menselijk DNA, 30 miljoen gedigitaliseerde pagina’s van allerlei boeken en van Wikipedia en… beerdiertjes (Engels: tardigrades). Die beerdiertjes, ook wel mosdiertjes genoemd – kleine gesegmenteerde diertjes met acht poten, 0,05 tot 1,2 mm groot – waren voor onderzoek meegestuurd door de Amerikaanse Arch Mission Foundation. Nova Spivack, de oprichter van die organisatie, heeft tegen Wired gezegd dat de kans groot is dat zijn proefdieren de klap hebben overleefd. Nou lijken die beerdiertjes inderdaad onverwoestbaar te zijn. Eerdere experimenten in het ISS hebben laten zien dat ze in het vacuüm in de ruimte in leven kunnen blijven, ondanks de sterke UV-straling van de zon (net als muggen overigens).
Eén van de laatste foto’s die Beresheet nam voor de inslag op de maan. Credit: SpaceIL
De beerdiertjes aan boord van de Beresheet lander zaten in ingedroogde vorm in de schijf, een stadium van cryptobiose (schijndood), waarin ze lang kunnen verkeren. Geef het na maanden of jaren een druppel water en dan is ‘ie weer springlevend. De vraag is echter of die beerdiertjes ook echt nog leven na de inslag op de maan. Het lijkt erg onwaarschijnlijk. Ten eerste is er die inslag zelf van de 150 kg wegende Beresheet lander. Bij de inslag kwam naar schatting 1,5 ton TnT aan energie vrij en onstond er een krater van 10-15 meter doorsnede, gefotografeerd door de LRO van de NASA. Beerdiertjes zijn zeer taaie beestjes, maar of ze zo’n inslag overleven lijkt sterk de vraag. OK, stel dat hun verblijfplaats uit de Beresheet is geslingerd en ze meters verderop terecht kwamen, waar ze een wat meer zachte landing hadden, maken ze dan nog kans? Ook dat lijkt onwaarschijnlijk. Van die beerdiertjes die tijdens hun verblijf in het ISS twaalf dagen in de ruimte hadden verkeerd kwam 12% weer tot leven na de rehydratatie met water en die gingen vervolgens allemaal snel dood. Dat water op de maan is er niet (Beresheet crashte helaas ook niet in een kraterbodem op één van de polen van de maan, waar wel water is) en de UV-straling waar de beerdiertjes al vier maanden mee te maken hebben moet verwoestend zijn. Om te rehydrateren hebben ze trouwens naast water ook zuuurstof nodig en dat is er niet op de maan.
The year: 2143. A tiny spaceship arrives in Earth orbit. Using a complex pattern of gargles, the alien beings communicate with the last humans who survived the End Times. "We're home," they said, "what did we miss?" https://t.co/FMv68nxiFG
— Ian O'Neill (@astroengine) August 7, 2019
En dan is er nog de temperatuur op de maan. Tijdens een maan-dag, die twee aardse weken duurt, kan de temperatuur oplopen tot meer dan 100 °C. ’s Nachts daalt de temperatuur snel tot -160 °C. Beerdiertjes kunnen wel een poosje in extreme temperaturen verkeren, variërend van -272,95 tot +150 °C, maar niet zo lang. Kortom, het lijkt uitgesloten dat er nog één van die beerdiertjes op de maan in leven is. Bron: ABC.
