Een internationaal team van sterrenkundigen van de Universiteit van Oxford heeft twee grote bellen gevonden van radiostraling aan weerszijden van het centrum van het Melkwegstelsel. Het gaat om een structuur die op een zandloper lijkt en die vele honderden lichtjaren groot is (140 x 430 parsec, 1 pc=3,21 lj). Om gelijk een misverstand te voorkomen: deze ontdekte bellen zijn NIET hetzelfde als de ‘Fermibellen’, die enkele jaren geleden met de Fermi gammatelescoop zijn ontdekt, ook aan weerzijden van het centrum van de Melkweg, maar die nog veel groter zijn.
De bellen zijn ontdekt door een team dat onder leiding stond van Ian Heywood en dat gebruik maakte van de MeerKAT telescoop van het South African Radio Astronomy Observatory (SARAO). Met die radiotelescoop keken ze bij een golflengte van 23 cm naar het Melkwegcentrum, een golflengte waarbij vooral radiostraling gevonden wordt die ontstaat door het synchrotron proces, waarbij elektronen onder invloed van sterke magnetische velden versnellen. Men denkt dat de bellen het resultaat zijn van uitbarstingen in het verleden die het zwarte gat Sagittarius A* (kortweg Sgr A) heeft ondergaan. Dergelijke uitbarstingen kunnen gebeuren als er grote hoeveelheden materiaal in het zwarte gat verdwijnen, waardoor Sgr A, die normaal een rustig karakter heeft, actief wordt. Men schat de leeftijd van de twee bellen in op enkele miljoenen jaren. Er is nog een andere verklaring voor de bellen, namelijk dat er grote golf van stervorming plaatsvond, gevolgd door een golf supernovae.
In het centrum van de Melkweg zijn ook honderden grote magnetische filamenten van gas ontdekt en sinds de ontdekking ervan 35 jaar geleden is er nooit een goede verklaring voor gevonden. Al die filamenten liggen binnen de twee gevonden bellen, dus men vermoed dat er een verband tussen beiden is. Dat de bellen nu pas worden gevonden komt doordat men met de MeerKAT in staat was om de straling van de bellen te onderscheiden van de achtergrondruis van straling. In Nature verscheen dit vakartikel over de vondst van de bellen. Bron: Universiteit van Oxford.
Giant plasma bubbels uitstoten, is een indicatie dat we een nieuw hoofstuk aan de zwarte gaten theorie kunnen toevoegen,
Ze stoten fermions af en eten wellicht alleen kleinere zwarte gaten. in contrast met Hawking en Einstein.
https://bigbang-entanglement.blogspot.com/2019/09/a-new-support-for-non-einstein-hawking.html
Het zwarte gat in het centrum van de Melkweg stoot zeker géén fermionen “af”, het ontstaan van dit soort bellen past gewoon in ons standaardbegrip van deze objecten.