29 maart 2024

Boekrecensie; Secrets of Antigravity Propulsion (deel 2)

In deel 2 een korte flashback naar het experimenteel werk van T.T. Brown, de technologie achter Skyvault, andere projecten voor onconventionele aandrijving zoals bij ruimtevaartbedrijven en de Amerikaanse luchtmacht, o.a. de ‘AVROcar’ en de ‘Pulser combat disc’. Vergeleken wordt dit werk met UFO ooggetuigen verslagen van de afgelopen decennia en soortgelijk onderzoek in Rusland. Tevens, zo vraagt de auteur zich af, wat is er de laatste decennia op dit terrein gebeurt. In de periode kort tot voor de publicatie van dit boek,  kwamen er nog regelmatig berichten bij de auteur binnen waaruit vastgesteld kon worden dat elektronica- en ruimtevaartbedrijven nog wel degelijk aan electrogravitica* voor lucht- en ruimtevaart werkten. PLV noemt tevens een reeks van uitvinders die enigszins vergelijkbaar werk gedaan hebben als T.T. Brown. Tot slot kaart PLV project Blue Book en Area 51 aan. Was Bob Lazar’s (oud-medewerker S-4 nabij Area 51) relaas over alien ufo technologie ‘desinformatie’ om confusie te strooien, en meent PLV een, in figuurlijke zin, ‘black hole’ bij NASA’s selectieprocedure voor onconventionele voorstuwingvoorstellen ontdekt te hebben. Voor de dynamiek en duidelijkheid heb ik citaten in het Engels laten staan maar getracht ze daarna kort samen te vatten, gelijk deel 1 van 20/9 j.l.**

Paul A. LaViolette’s boek credits; Amazon

‘Antigravity propulsion; a multicompany R&D effort’
Hoezeer het thema onconventionele aandrijving halverwege de vorige eeuw leefde bij vooraanstaande ruimtevaartbedrijven en het Pentagon moge het volgende citaat, afkomstig van de Amerikaanse defensie nog eens verduidelijken, 15 oktober 1955, tekst uit een officiële verklaring; “The Air Force and other Armed Services have under development several vertical rising high performance aircraft… Vertical-rising aircraft capable of transition to supersonic horizontal flight will be a new phenomenon in our skies, and under certain conditions could give the illusion of the so-called flying saucer.’  Defensie refereerde in deze tekst niet direct aan antizwaartekracht voortstuwingstechnologie maar het was geen toeval dat in 1954 het Pentagon het plan had om T.T.Brown’s electrogravistische technologie financieel te ondersteunen. Om hiervan enigszins af te leiden, aldus PLV,  wees defensie destijds op de ontwikkeling van de ‘AVROcar’, van AVRO Canada Ltd, een type vliegende bemande schotel waar verschillende versies van gemaakt zijn. Inmiddels staat er een exemplaar in het luchtmacht museum te Dayton, Ohio. De AVROcar maakte gebruik van conventionele aandrijving, een airturbine, kon verticaal opstijgen maar bleek zeer instabiel.

Avroar AV 7055 bij zijn ‘rollout’ beeld uit boek ‘Avroar; Canada’s flying saucer 2001′ credits; wikipedia

Een citaat uit de New York Herald Tribune, jonger van datum, van 21 november 1992 luidt; ‘Many in America’s aircraft and electronics industries are excited over the possiblity of using its magnetic and gravitational fields as a medium of support for amazing flying vehicles which will not depend on the air for lift.’  Prominente luchtvaart ondernemers als William Lear en Lawrence Bell spraken zich uit in het artikel, Bell verklaarde, ik citeer; ‘Aviation as we know it is on the threshold of amazing new concepts. The US aircraft industry already is working with nuclear fuel and equipment to cancel out gravity instead of fighting it.’  Ruimtevaartbedrijven richtten R&D groepen op om electrostatische en electromagnetische fenomenen nader te bestuderen voor toepassingen op ruimteschipaandrijving. De Glenn Martin Company was volgens PLV de eerste in de VS die electrogravitica voor voortstuwing onderzocht. Vaktijdschriften schreven vele artikelen over hoe zo een ruimteschip eruit zou moeten zien en functioneren. Ook suggereerden zij dat de bedrijven kopieën maakten van de discs van T.T. Brown en benadrukte met name eventuele militaire toepassingen van de technologie.

T.T. Brown; flashback

Ondertussen ging T.T. Brown in de jaren zeventig onvermoeibaar verder met het verfijnen van de discs. Hij onderzoekt de verschillende effecten die er ontstaan en invloed hebben op het stuwvermogen van de schotels. Testen bij een Frans ruimtevaart instituut sluiten uit dat de ionenwind de oorzaak is van de voortstuwing en tevens bleek dat de schotels vele malen efficiënter werkte in een vacuümruimte. Het versneld toedienen van hoog voltage pulsen, andere typen diëlektrische materialen geplaatst in de condensator, leiden allemaal tot betere resultaten. Hij ontwikkelt in die latere periode voornamelijk ‘dome shaped ballistic electrode saucer’ modellen, welke in staat blijken hun eigen gewicht op te heffen. Ook hier zoekt hij weer nadere verklaringen voor. In plaats van ’tethered’ aan bedrading gehangen schotel modellen waren het ‘levitating’ vrij zwevende schotel modellen. Zij hadden geen bedrading voor het genereren van positieve en negatieve ionen. In 1971 schreef T.T. Brown, ik citeer, blz. 88; ‘We used a triarcuate ballistic electrode as the anode and a small electrode underneath as the cathode… The large electrode was made of a balsa umbrella like frame with alumnum foil covering. A thin glass stand-off insulator mounted the cathode as shown in the drawing. The lift of this unit at 170 kv was about 125 grams. The electrode structure itself weighed only about 100 grams, so it was actually self-levitating (uit zichzelf opstijgend).’ Alhoewel dan nog niet duidelijk is of dit een elektrogravistische kracht is (het zou ook een meer conventionele elektrostatische kracht kunnen zijn, PLV noemt o.a. ‘elektroforese: een natuurkundig proces waarbij geladen deeltjes door een medium bewegen onder invloed van een elektrisch veld), berekent PLV wel al dat het stuwvermogen van zo een schotel vele malen efficiënter was dan bv NASA’s toenmalige ionenmotor, die ook nog veel zwaarder was.

Om nog eens aan te geven hoe T.T. Brown’s vrij zwevende schotels hun voortstuwingskracht ontwikkelden draagt de uitvinder zelf de volgende beschrijving aan, PLV vat de tekst van het patent samen, ik citeer, blz.97; ‘The patent attributes the thrust of the device to its ability to produce a nonlinear field gradient between its positive and negative electrodes, the gradient being steeper at the negative electrode than at the positive electrode. This was accomplished by curving the upper, positively charged surface into the form of a paraboloid and by reducing the size of the negative electrode.’  Het stuwvermogen wordt dus gerelateerd aan de graad van nonlineariteit van de veld gradiënt (in atomaire, moleculaire en vaste stof fysica, meet de gradiënt van het elektrische veld de snelheid van verandering van het elektrische veld bij een atoomkern gegenereerd door de elektronische ladingsverdeling en de andere kernen.)  Nonlineaire elektrische velden staan centraal in de electrogravitica, en hoewel T.T.Brown het destijds niet verder uitwerkte tracht de auteur PLV wel een verklaring hiervoor te geven.

PLV schrijft dat T.T. Brown verder geen theorieën ontwikkelde over het waarom een nonlineair elektrisch veld een stuwvermogen zou kunnen genereren. Echter, PLV schrijft hierover, blz. 98; “By extending the theory described in chapter 1 for the electrogravitic effects of charge densities, it should be possible to gain an understanding of how nonlinear electric fields might boost a capacitor’s electrogravitic thrust. This involved understanding how a nonlinear field would produce a virtual-charge density gradient across a dielectric and how this gradient, in turn, would generate a gravity field gradient. A virtual charge is a charge source, like an electron or proton, but is one that is not associated with any particle. It instead arises from the ambient electric field continuum whenever that field varies with distance in a nonlinear manner. This virtual-charge concept is most easily understood within the ‘ether physics’ context (zie hieronder, paragraaf ‘black physics‘) PLV vervolgt; ‘...with sufficient field nonlinearity, the electrogravitic thrust effects produced by virtual charges could far exceed those produced by the real charges being applied to the capacitor plates.’PLV tekent hierbij aan dat een conventionele capacitor met gelijke electrodes, welke een lineair electrisch veld in hun diëlectrica genereren, als geheel geen ‘net translatory motion’ zouden produceren, geen voortstuwing dus.  Het is daarom dat PLV tracht, met als uitgangspunt het gebruik van een asymmetrische capacitor, om vervolgens uit te leggen welke fenomenen er een rol spelen in het veroorzaken van deze antigravistische kracht. PLV legt het als volgt uit, ik citeer, blz. 99; ‘The electric field across this type of capacitor varies with distance in a nonlinear fashion, the electric flux density and the field gradient being highest at the capacitor’s negative pole and lowest at its positive pole.’  Hij vervolgt; ‘However, since the electric field lines converge toward the negative electrode, the field gradient would be stronger there as compared with the positively charged end of the dielectric. Consequently the force pulling to the lower end of the dielectric upward would be greater than the force pulling the upper end  of the dielectric downward. As a result, the capacitor as a whole would experience a net force directed upward toward its larger electrode.’  Verder tracht PLV de achtergrond van dit fenomeen uit te leggen aan de hand van ‘ether physics’, zie hieronder meer.

B2 Spirit credits; Wikimedia commons

Black Physics
PLV verhaalt hoe er sinds de jaren vijftig wel degelijk progressie zat in het fenomeen ‘electrogravitica’ zowel theoretisch als wat de hardware betrof. Echter de ontwikkeling vond plaats in geheime ‘black’ projecten van de luchtmacht. Het theoretisch framework blijft volgens PLV vooralsnog geheim, maar dat het wezenlijk anders is dan de klassieke concepten in de fysica is volgens PLV duidelijk. Op 9 maart 1992 werd door een groep muitende wetenschappers onthullingen gedaan over de eigenschappen van de B-2 Advanced Technology Bomber***, zoals het toestel voluit heet. Een van hen bleek later bereid PLV meer te informeren over deze zogenoemde ‘black physics’. Deze anonieme bron stelt, aldus PLV, dat grote bedrijven en nationale labs de klassieke fysica verwierpen en men nieuwe fysica ontwikkeld heeft. Ik citeer, blz. 116. ‘Unlike todays classical physics the new physics does not begin with physical observables in developing its treatment of physical phenomena. Rather it postulates the existence of an underlying reality consisting of an inherently unobservable subtle substance called an ether which fills all space. It then defines all of its fundamental quantities at that subphysical level. Physical observables then emerge as mathematical solutions to equations defined in terms of these more basic ether processes. This new physics regards time and space as absolutes and views Einsteins notion of relative time and space as fundamentally incorrect. Physically observable phenonmena such as length contraction and clock retardation, which relativists normally interpret as alterations of the spacetime continuum emerge as manifestations resulting from motion through the absolute ether.’ De bron stelt, aldus PLV, dat het juist deze ‘ether’ fysica is die T.T. Brown’s electrogravistisch onderzoek ondersteunt. PLV tracht het electrogravistisch fenomeen zoals dit zich ook bij Brown’s werk voordeed, vervolgens via deze ‘ether’ fysica te verklaren en wel via de theorie van de subquantum kinetica. In noot 2 hieronder een samenvatting van PLV’s uitleg hierover.****

Experimenten in Rusland
Werden er begin jaren negentig meerdere uitlatingen gedaan over deze ‘black projects’, zoals door voormalig Lockheeds F117 stealth fighter, project leider Ben Rich, PLV citeert uit een van zijn toespraken, blz.164; ‘We already have the means to travel among the stars, but these technologies are locked up in black projects, and it would take an act of god to even get them out to benefit humanity.’ De VS was destijds niet het enige land waar antizwaartekracht onderzoek voor aandrijving gedaan werd. Ook in Rusland was men er mee bezig. PLV bespreekt onder andere de experimenten van de Russische natuurkundige Eugene Podkletnov. PLV refereert bij Podkletnov’s werk direct aan Tesla’s ‘magnifying transmitter’, waarin zich volgens PLV ook via hoog voltage ontladingen een tijdelijk electrogravistisch impuls effect voordeed. Ik citeer, blz. 167; ‘ Experiments performed by Eugene Podketnov and his coworkers at a laboratory in Russia provide yet another example of the elctrogravitic impulse effect. Using his (Podkletnov) knowledge of crystals and ceramic materials he developed a superconducting ceramic material and conducted experiments in which he emitted high voltage discharges from an electrode that had been coated with this material.’ Podkletnov bouwde metalen schijven en observeerde een electrogravistisch  impulseffect dat in staat was op afstand objecten te verplaatsen. Podkletnov concludeerde na meerdere experimenten dat deze kracht gravitationeel van aard was en slaagde erin deze impuls in een ‘narrow beam’ of begrensde straal om te zetten. Een straal die in staat was tot  ‘imparting strong longitudinal forces to very distant test masses’ of sterke longitudinale krachten op verre testmassa’s over te brengen. Op blz. 168 staat een illustratie van de ‘beam generator’ die ontworpen is door Podkletnov, de afbeelding is afkomstig van ‘Janes Defense Weekly’ uit 2002. PLV schrijft over zijn vermoedens betreffende Polkletnov’s activiteiten aan deze; ‘I (PLV) wrote to Podkletnov indicating to him my belief that his impulse generator should produce no recoil (geen mechanische terugslag) when it is operating and also that based on subquantum kinetics I expected that these pulses would progate at superluminal speeds.’  Podkletnov bevestigde later dit vermoeden van de auteur.

Superluminaal reizen en ruimtehavens voorzien van ‘beam generator’
PLV trekt hier vervolgens de conclusie uit dat, ik citeer blz. 175; ‘Podkletnov’s gravity beam generator does not generate gravity impulses specifically because its cathode emitter is made of superconducting material. Rather the gravitational repulsion effect of its shocks may be attributed tot the electrogravitic coupling that exists between charge and gravity.’ En PLV vervolgt; ‘The subquantum kinetics explanation given above for the production of the gravity impulse effect would apply equally well to the repulsion thrusts produced by Tesla’s shock discharge pulses.‘  PLV theoretiseert verder over superluminaal reizen en stelt zich verschillende typen van ‘Interstellar drive units’ voor. PLV stelt zich een ruimteschip voor dat uitgerust is met een Podkletnov’s generator, ik citeer; ‘The beam generator would be mounted at the rear of the ship and would direct its gravity pulses forward toward the ships bow.’ PLV berekent dat het schip zo enkele honderdduizenden g-krachten zou kunnen bereiken. Echter in plaats van zo een beam generator op een schip te bevestigen is het, zo stelt PLV voor misschien wel net zo praktisch om zo een installatie te stallen op en ruimtehaven, ik citeer blz. 187; ‘If used alone, the gravity beam technology would be more practical if the beam generator and its power supply were to be located at a stationary spaceport facility with the beam being directed toward a specific destination to which one wished to travel. The spaceship would then simply need to be navigated to keep it positioned within the beam.’

Skyvault
Skyvault werd ontwikkeld door Rocketdyne te Los Angeles, Californië, (overgenomen door Boeing in 2005). Ik citeer,  blz 192; ‘The purpose of the project was to develop an anti-gravity vehicle that used microwave beams as its means for propulsion. It is uncertain whether Skyvault was the official name of the project, but at least this is what the scientists at Rocketdyne used to call it.’ Aldus een anonieme bron aan PLV.  En verder; ‘This microwave antigravity propulsion research project was still in progress in 1974.‘  Voor wat betreft project Skyvault, was het voor PLV duidelijk dat deze ‘ antigravity combat disc’ gebruik maakte van microgolf straal aandrijving. PLV verwijst in dit kader naar een populaire jaren negentig TV serie Mr. and Mrs Smith (spionnen serie van CBS, afl. 9 van 8 nov. 1996, Space Flight Episode), waar later een verfilming van is verschenen, welke uit de lucht gehaald werd na deze aflevering waarin een experimentele zwevende disc ‘beam rider’ getoond werd die vloog op een verlaten locatie. Dit vaartuig werd omhoog getild op een krachtige microgolf straal die verticaal omhoog richting het schip straalde vanaf een op de grond gestationeerde parabool spiegel. Zo sciencefiction is het allemaal niet, de serie kwam te dicht bij de werkelijkheid,  aldus PLV. PLV vervolgt over Skyvault, ik citeer, blz. 196;  ‘The first indication that microwaves could be used for propulsion came about when it was discovered that microwave beams could move objects if the objects happened to be made from the right kind of material. They believed that the microwave beam was somehow inducing a gravitation force on the object.’ Men kwam erachter dat het effect zich alleen voordeed binnen bepaalde frequentie banden die karakteristiek waren voor elk van de materialen. De materialen met het beste voortstuwings effect bleken met name materialen met magnetische resonanties in het gigahertz bereik.

Verdere informatie over welke materialen dit waren verkreeg PLV niet. Wel bleek, ik citeer; ‘It is apparent that he (de anonieme bron) was talking about materials that exhibit a strong resonance at a particular frequency. Such materials repond to incident microwaves in an unusual way.‘ PLV concludeert hieruit en ik citeer; ‘The material will respond by exhibiting a negative permittivity, the induced polarization now being out of phase with the applied electric field. The electrons oscillating in the material will now resist the applied electric field, and as a result, the electromagnetic wave will exert a repulsive force on the material.’ De ondezochte materialen voor Skyvault waren volgens de bron materialen die magnetische resonantie toonden in het gigahertz bereik. Hier komt PLV dan op het veld van de ontwikkeling van metamaterialen. Deze bezitten een negatieve brekingsindex (het proces waarbij een lichtstraal, of wordt verspreid als gevolg van het passeren door een nauwe opening, of over een rand, typisch gepaard met interferentie tussen de geproduceerde golfvormen). Eigenschappen van metamaterialen zijn dat ze electromagnetische golven sterker refracteren dan natuurlijke materialen die een positieve brekingsindex bezitten. Maar ook zijn het ideale radar absorberende materialen.

Superkrachtige diodes en microgolf faseconjugatie
In het hoofdstukje over Skyvault gaat PLV verder in op de microgolfstraal generator. Krachtigere solid-state microgolf apparatuur en versterkers zouden de generator als geheel nog sterker maken. PLV benoemt het vele onderzoek dat bij electronicabedrijven in de jaren negentig gedaan werd op dit gebied. PLV schrijft dat zijn Skyvault bron, zijn informatie  staat in het boek afgedrukt in appendix E, ook noemt hoe er in het kader van uitbreiding van het project Skyvault met het oog op lancering, extreem krachtige diodes ontwikkeld werden. Tenslotte gaat PLV meer gedetailleerd in op het verschijnsel van de ‘microwave phase conjugation’ of in het NL’s ‘faseconjugatie’, een fysieke transformatie van een golfveld waarbij het resulterende veld een omgekeerde voortplantingsrichting heeft maar zijn amplitudes en fasen behoudt. Om dit fenomeen te bewerkstelligen werd aldus PLV, voor Skyvault een microwave transmitter/mixer diode ontwikkeld. Ik citeer, blz. 222: ‘A mixer diode is a radar absorbing material with nonlinear electromagnetic characteristics that is able to combine waves of slightly differing frequencies to produce a more complex wave having frequencies that are the sum and difference of the two frequencies. Interestingly one material that has such nonlinear properties is barium titanate, the piëzoelectric ceramic that Brown employed in his experiments.’ PLV maakt zelf afbeeldingen van een opstelling van zo een mixer diode op de Skyvault.  PLV voegt hieraan toe dat met name het bedrijf Hughes Aircraft co. veel aan dit onderzoek deed.

Ooggetuigen verslagen UFO’s

In een aantal UFO ooggetuigen verslagen opgesomd in het negende hoofstuk, ziet PLV in de rapporten overeenkomsten met project Skyvault. Ik citeer; ‘Information gathered from of variety of sightings suggests that many Ufo disc craft support and propel themselves by means of phase conjugate microwave beams similar to those used in project Skyvault.’ PLV noemt meerdere eenzelfde soort verschijnselen die zich voordoen, zoals de impact op onderliggende vegetatie, een penetrant zoemend geluid, een groen-blauw schijnsel. PLV oppert in zijn boek dat mogelijke röntgenstralen een ionisatie schijnsel zouden kunnen produceren en het licht verklaren maar dat eenzelfde effecten eventueel ook door een krachtige microgolf straal geproduceerd kan worden. Verder haalt PLV ook het ‘Cash- Lundrum-Colby Ufo encounter’ erbij. Op de nacht van 29 december 1980, bevinden zich twee vrouwen met een kleinzoon van een van hen bij Pinewoods, nabij Houston, te Texas, in de omgeving van het Johnson Space Center. Het is 9 uur in de avond, en een object zweeft net boven de boomtoppen. Hun auto, ze zijn uitgestapt, wordt heet van de straling. PLV schrijft hierover dat deze beschrijving sterk aan Skyvault deed denken. Ik citeer; ‘The highly incandescent reddish orange flames were likely the exhaust from a flame jet high voltage generator adjusted for incomplete combustion. As in chapter 2 TT Brown had proposed a 10 foot diameter saucer with a downward pointing flame jet generator as one version of the vehicle had planned to research as part of project Winterhaven.’ Ook zegt PLV hierover, ik citeer; ‘The severe effects that Cash, Lundrum and Colby sustained in their encounter suggest they were exposed to very intense microwave beam.’ Laat tachtiger jaren volgen er nog vele verslagen van zwevende vaartuigen. Een ovaal of ronde vorm is het niet altijd ook driehoek of diamant vormen zijn gadegeslagen. PLV schrijft over de vorm, ik citeer blz. 267; ‘USAF officials acknowledge that diamond and triangular shaped vehicles are the trand now. According to Aviation Week, one of these high altitude military craft has earned the name Pulser because it is seen as a single bright light that sometimes pulses.’

Verder gaat PLV in op de ‘alien’ ufo bergingsoperaties en de geheimzinnigheid waarmee dit altijd omgeven was. PLV stelt dat het Skyvault project aanvang nam kort na de Roswell New Mexico ufo crash in juli 1947 (of was het soms de Skyvault? lijkt PLV te suggeren.) Hoe dan ook, vele dergelijke incidenten volgen. Het werd serieus genomen, aldus blijkt uit een tekst in Aviation Week, afkomstig uit een memo van de luchtmacht. Er staat, onder punt 2a, ik citeer; ‘The phenomenon reported is something real and not visionary or fictionous.’  Er wordt een onderzoeksgroep op last van de regering opgericht onder de code naam ‘Majestic 12’, en verder vertelt PLV over de talkshow Coast to Coast van Art Bell. Hierin werd in 1996 in een uitzending verslag gedaan van een man die claimde stukjes ufo in zijn bezit te hebben afkomstig van een crash te White Sands, New Mexico. Een onderzoeksjournaliste ging met het materiaal aan de slag. De stukjes bleken te bestaan uit 25 afwisselende lagen magnesium, zink en puur bismut, en bleek van een buitengewoon zuivere samenstelling. Onderzoek aan de Universiteit van Princeton heeft uitgewezen dat een laag monocrystallijn bismut een negatieve brekingsindex bij microgolf frequentie bezit, en volgens PLV, is dit uniek, ik citeer; ‘..making it the only known naturally occurring substance to exhibit such a property.’

Voor wat  betreft Area 51 te Nevada haalt PLV het project Redlight aan, een geheim programma dat zich concentreerde op de analyse van de ‘alien’ schotels. Ook wordt Bob Lazars relaas nog eens aangehaald, deze voormalig medewerker van Area 51 (eigenlijk S-4 terrein, iets ten zuiden van Area 51) verhaalde ooit in 1993 op een ufo seminar dat er alien ruimteschepen gevonden waren waren, welke bewaard werden in dit gebied, en ook aan boord een ‘gravity wave generator’ bezaten.  Deze kennis zou gebruikt worden voor het bouwen van ruimteschepen.  PLV draagt meerdere verklaringen aan voor Lazars verhaal. Hetzij is het gewoon een oud-medewerker die uit de school geklapt is door wat hij zag hetzij is hij in een ‘mind manipulation’ programma van de overheid terecht gekomen, maar het kan ook zijn aldus PLV, en zo eindigt dit hoofdstuk met de vraag of Bob Lazar niet met opzet de wereld in gestuurd is om desinformatie te verspreiden.

Andere uitvinders, rol NASA en ‘controlled evolution’
Andere uitvinders van schotelvormige vliegtuigen waren onder meer de ‘Searle levity disc’, bedacht en gebouwd door de Britse uitvinder John Searl. Dit was een ‘magnet generator’, het object kon zichzelf optillen en was in staat om in antigravity modus te vliegen. Over het concept schrijft PLV, ik citeer; ‘In its more advanced design his (Searls) generator consisted of three concentric ring magnets flanked by three sets of roller magnets that revolved in a clock wise direction about their circumference.’ De disc werd bekend onder de namen Searl effect generator of Searl levity disc. Er werden er enkele tientallen van gemaakt. PLV doet een poging het principe van de SEG te onderbouwen maar het komt erop neer dat Searl’s disc ‘nullifies gravity by rotating a set of roller magnets.‘ Dit concept werd later in Rusland door twee uitvinders nagebouwd en succesvol getest. Verder was er in de jaren zeventig, binnen de VS, de Texaan Tom Turman van huis uit elektrotechnisch ingenieur wiens werk voortborduurde op het werk van T.T. Brown. Zijn werk bestond vooral uit het bouwen van lichtgewicht asymmetrische capacitors. Meerdere Amerikaanse uitvinders bouwden de electrogravistische discs na en ook buiten de VS. In Frankrijk was er Jean-Claude Lafforgue en zijn experimenteel werk welke hij patenteerde en is er met computersimulaties Brown’s werk nagebootst. De bibliografie geeft een uitgebreide lijst van namen en patenten.

In het laatste deel van het boek gaat PLV in op het Space Exploration Outreach Program dat geinitieerd is onder de regering George H.W. Bush eind jaren tachtig. De National Space Council, verzocht NASA de meest innovatieve ideeën van het land te vinden. SEOP was geboren, er waren twaalf categorieën en er werden meer dan 45.000 deelname folders de deur uit naar wetenschappers over het hele land. er werden 1697 voorstellen ingediend maar 1548 ideeën werden opgepikt en opgedeeld in vijf review panels. Blijkbaar werden de overige 149 onderzoeksvoorstellen genegeerd. PLV noemt dit in zijn paragraaf een ‘idea censorship’. Zijn voorstel staat genoemd in appendix G. In 1991 werd door NASA het rapport ‘America on the Tthreshold’ gepubliceerd met daarin de verkozen 21 voorstellen die verder uitgewerkt zouden worden. PLV toont een tabel met enkele onconventionele conceptvoorstellen bij SEOP die terzijde zijn gelegd, hieronder zijn eigen werk maar ook anderen als bv de typen ‘Searl levity disc’ en de ‘Inertial drive unit’.  PLV stelt dat onconventionele propulsie methoden waaronder antizwaartekracht onderzoek vallen onder het SAWS programma, het Special Warning programma van het US patent bureau. Het lijkt erop, aldus PLV, dat het onderzoek daarrmee in een soort status-quo toestand is beland. De tien appendices van het boek bevatten nog veel informatie, o.a. over project Skyvault, en het eigen PLV project voor SEOP. De conclusie is volgens PLV dat het duidelijk is dat er een methode van gecontroleerd informatie wordt vrijgegeven, ik citeer; ‘‘Apparently the behind-the-scene indivuduals who monitor black world research and decide whether or not it stays classified are following a program of controlled evolution of these powers that be determine that the world has advanced to a point where it can handle a new tehnology they will allow it to be introduced. This leaves us with the question of whether this self chosen group is itself suffienctly qualified to be making these kinds of decisions.‘ Paul LaViolette’s boek is met name een duik in de historie van anti-zwaartkracht onderzoek voor ruimtevaart, een opsomming van de projecten, stand van zaken en toekomst worden in veel mindere mate behandeld. Voor de natuurkundig onderlegden onder ons zijn de hoofdstukken die ingaan op de achterliggende theorie zeker interessant. Zie hier deel 1. Bron; P.A. LaViolette, Secrets of Antigravity Propulsion, Bear & Co., 2007

*Van elektrogravitica wordt beweerd dat het een onconventioneel effect of antizwaartekracht is, gecreëerd door het effect van een elektrisch veld op een massa. De naam werd bedacht in de jaren 1920 door de ontdekker van het effect, Thomas Townsend Brown.

**https://www.astroblogs.nl/2019/09/20/boekrecensie-secrets-of-antigravity-propulsion-deel-1/

*** In 1988 werd de ‘stealth bomber’ B2 aan het publiek voorgesteld. PLV maakt in hfdst. 5 verwijzingen naar Brown’s werk. O.a. op blz. 142 staat hoe Northrop, de eerste aannemer van de B2, experimenteerde met ‘ propulsive benefits of applying high voltage charge to aircraft hulls’. Verderop, blz. 148, staat meer uitleg over hoe de B2 in ‘antigravity’ modus werkt. Ook de ontwikkeling van de F117 en Lockheeds National Space Plane, beide typen vliegtuigen zouden in deze modus op grote hoogte kunnen vliegen.
****PLV, ik iteer, blz. 117; ‘Subquantum kinetics is an approach to microphysics that is based upon discoveries made in recent years in the disciplines of general system theory, noneequilibrium thermodynamics, and nonlinear dynamics. Like the classified physics of the black project work, subquantum kinetics begins with an ether as its point of departure. It cocnceives quantum structures, such as subatomic particles and energy waves, to be concentration patterns that emerge in a primordial reaction-difssusion ether, one whose constituents both diffuse through space and react among another according to a specified set of nonequilibrium reaction processes. This subtle medium is postulated to extend throughout space and to be composed of subquantum units, called etherons, that come in various types. Unlike traditonal physics, which is founded on closed system, mechanistic concepts, the continually reacting and transmuting reaction-diffusion ether of subquantum kinetics functions as an open system. Unlike closed systems, open systems allow the possibility for order to emerge from disorder.
Share

Comments

  1. Ik ben het met PLV volledig eens, Bob Lazar is net als Colonel Corso (die openlijk beweert aangewezen te zijn door het Am. leger om ufo geheimen te openbaren) ingezet om desinformatie te verspreiden.

    Het lijkt er ook op dat de Amerikanen en Russen lange tijd achterliepen op de Duitse ontwikkelingen (die Glocke/Wunderwaffen) ten tijde van de tweede wereldoorlog, en schijnt er al tenminste sinds de 60er jaren een samenwerkingsverband te bestaan tussen de eerstgenoemden.

    Het blijft echter gissen wat er zowel letterlijk als figuurlijk boven onze hoofden afspeelt. Er is zoveel rook dat het vuur niet te ontkennen valt, maar hoe het allemaal in elkaar steekt blijft gissen. Ik hou me al meer dan 15 jaar bezig met het Ufo-fenomeen en ondanks dat hard bewijsmateriaal ontbreekt, zijn er meer dan genoeg aanwijzingen en indirecte bewijzen.

    Ik heb ook het vermoeden dat het grote geheim rondom het Ufo-fenomeen onlosmakelijk verbonden is met de onbekende voorgeschiedenis van de mensheid en daarmee bedoel ik niet Zecharia Sitchin en de hele Annunaki-mythos of the ancient aliens van History-channel. Ik ben er inmiddels van overtuigd dat er op zijn minst een vergevorderde beschaving heeft bestaan die in technologisch opzicht veel verder was dan wij nu zijn.
    Er zijn namelijk wereldwijd talloze bouwwerken die dezelfde technieken en methodes herbergen, polygonaal “metselwerk” waarbij stenen van verschillende vormen naadloos in elkaar passen. Deze techniek kom je over de hele wereld tegen en vormen bijna altijd de fundering van bouwwerken van latere beschavingen die dan ook in de mainstream de eer ontvangen.
    Maar ook de granieten pilaren en de gigantische stenen blokken in onder andere Baalbeck en Egypte, zelfs in de huidige tijd is de mens niet in staat in zulke dimensies met dezelfde millimeter nauwkeurige precisie iets soortgelijks te bouwen. Ook zijn er o.a. in Egypte meer dan genoeg sporen van machinale bewerking van stenen en zijn er steeds meer mensen van overtuigd dat het Gizeh complex ooit een soort krachtcentrale was.
    Mocht iemand geintresseerd zijn, dan verwijs ik graag naar Brien Foerster en zijn uitmuntende (YouTube)video’s waarin hij de door hemzelf georganiseerde reizen over de hele wereld documenteert. Hij komt daarbij op veel plaatsen waar maar weinig mensen komen en/of normaal voor het publiek gesloten zijn. Bijvoorbeeld de schachten onder het Gizeh-plateau.

    • Angele van Oosterom zegt

      Wat Duits onderzoek betreft noemt PLV Burhard Heims werk. Citaat uit zijn wiki pagina, waar begin deze eeuw opnieuw werk van gemaakt is;
      In 2004, the AIAA awarded the winning paper in the nuclear and future flight field to a retired Austrian patent officer named Walter Droscher and Jochem Häuser, a physicist and professor of computer science at the University of Applied Sciences in Salzgitter, Germany. They turned the theoretical framework of Burkhard Heim into a proposal for an experimental test for a propulsion device that is thought to theoretically be able to travel at rates faster than the speedof light.

      In 2008, the AIAA Nuclear and Future Flight Propulsion Technical Committee published the following statement:
      Much research was conducted this year on the investigation of the experimental basis of the existence of gravity-like fields that cannot be described by conventional gravitation; that is, by the accumulation of mass. Investigations emphasized a geometrized approach termed Extended Heim Theory, which extends Einstein’s idea of geometrization of physics by employing the additional concepts of Heim.

      Dank voor je reactie.

      • Cees Klaris zegt

        http://gravitymodification.com/the-science/extended-heim-theory/

        “It should be noted that in its current form EHT does not yet reach the status of a formal physical theory. Think of it as a classification scheme that encompasses all physical interactions of nature.”

        Ja, die goedkope paperbacks goed researchen op internet voordat je bestelt. Zelf gepubliceerde boeken over eigen misconcepties en blatante verdraaiingen van historische en theoretische feiten die op een naive lezer overtuigend kunnen overkomen. Het is een vorm van hardnekkige zelfverheerlijking die je niet zou moeten supporten.

        • Angele van Oosterom zegt

          NASA kende rond de eeuwwisseling ruim een half miljoen USD toe aan dit onderzoeksveld. Ook in Japan zag ik bij Honda R & D dat er nog aan gewerkt wordt.Kennelijk is het wereldwijd toch een ‘work-in-progres’ type onderzoeksveld.

          https://www.newscientist.com/article/dn2611-anti-gravity-research-on-the-rise/

          https://www.forbes.com/sites/startswithabang/2018/10/26/is-anti-gravity-real-science-is-about-to-find-out/#5397e02949a7

          Verder hebben m.i. lezers alle vrijheid om te kiezen wat ze wel of niet willen lezen.

          • Cees Klaris zegt

            De New Scientist link is uit juli 2002 en gaat over de controversiële vindingen van Evgeny Podkletnov (wiki) die claimde via een test opstelling een tijdelijke manipulatie van de gravitatiekracht te kunnen bewerkstelligen. NASA laat de opstelling volgens zijn aanwijzingen nabouwen en zou het eind september 2002 testen.

            Hoe het allemaal voorspelbaar afloopt, wie wat actief zou financieren en de eindconclusie kan je lezen in deze samenvatting uit oktober 2002:

            https://slate.com/culture/2002/10/nasa-s-antigravity-research.html

            De andere link is een prima generale artikel over de zwaartekracht op deeltjes niveau geschreven door een prijswinnende senior science writer. Een goed voorbeeld hoe een leesbaar en informatief artikel eruit zou moeten zien.

          • Angele schreef: “NASA kende rond de eeuwwisseling ruim een half miljoen USD toe aan dit onderzoeksveld.”

            Dat is toch echt maar een heel erg mager fooitje…

            “In all, at least a mind-boggling $21 trillion of Pentagon financial transactions between 1998 and 2015 could not be traced, documented, or explained, concluded Skidmore. To convey the vastness of that sum, $21 trillion is roughly five times more than the entire federal government spends in a year. It is greater than the US Gross National Product, the world’s largest at an estimated $18.8 trillion. And that $21 trillion includes only plugs that were disclosed in reports by the Office of Inspector General, which does not review all of the Pentagon’s spending.”
            https://www.thenation.com/article/pentagon-audit-budget-fraud/

            Bedenk daarbij dat het hele Space Shuttle project “slechts” 192 miljard Dollar kostte…
            “With 135 missions, and the total cost of US$192 billion (in 2010 dollars), this gives approximately $1.5 billion per launch over the life of the Shuttle program.[24]”
            https://en.wikipedia.org/wiki/Space_Shuttle_program#Budget

            Geld genoeg voor de ontwikkeling van een geheime ruimtevloot. Het wegsluizen van gelden gebeurde natuurlijk ook al voor 1998.

  2. Angele van Oosterom zegt

    Het ging hierbij natuurlijk wel om fundamenteel onderzoek dat is wel anders dan bv zo een peperdure Space shuttle die uiteindelijk ook nog eens inefficiënt bleek, helaas, ze hadden gedacht hier bijna dagelijks mee te kunnen reizen maar de werkelijkheid bleek heel anders, per kg gewicht naar de ruimte te brengen kwam op 30.000 USD. En wapens verkoopt de VS natuurlijk ook weer veel wereldwijd wat dan weer geld oplevert.

Speak Your Mind

*