28 maart 2024

Meteoorexplosie boven Australië blijkt mogelijk ‘minimoon’

Een onderzoeksteam heeft een vurige meteoorexplosie van 22 augustus 2016, de DN160822_03 welke boven de Australische woestijn explodeerde, als een mogelijke ultra-zeldzame ‘minimoon’ geïdentificeerd. Soms komen objecten uit de ruimte heel dicht bij de aarde, maar worden ze niet onmiddellijk aangetrokken door de zwaartekracht van onze planeet. Ze draaien vaak voor een korte periode rond de aarde voordat ze ofwel de atmosfeer in worden getrokken of de ruimte in worden geslingerd. Deze objecten worden Temporary Catched Orbiters (TCO’s) genoemd, maar worden gewoonlijk aangeduid als natuurlijke aardsatellieten of ‘minimoons’. Door analyse van gegevens van het Desert Fireball Network (DFN) van Australië – een netwerk van camera’s die in heel Australië zijn opgezet om beelden vast te leggen van TCO’s die de atmosfeer binnendringen, is dit team tot deze conclusie gekomen en hun wetenschappelijk paper verscheen in oktober in The Astronomical Journal. Dit is de tweede keer dat onderzoekers een TCO identificeren die door de atmosfeer raast voordat het de grond raakt.

Kaart met camera opnamen van de minimoon DN160822_03 door DFN. De oranje pijl toont traject Image credit: The Astronomical Journal 2019

Door het vliegpad van het object rond de aarde te bestuderen, kon het team zijn traject berekenen om te zien in welke hoek het de atmosfeer van de aarde binnenkwam (als het object in een kleinere hoek de atmosfeer van de aarde binnenkwam, suggereert dit dat het eerst rond de aarde cirkelde). Deze informatie in combinatie met snelheidsgegevens bracht de onderzoekers tot de conclusie dat dit object hoogstwaarschijnlijk in een baan om de aarde draaide voordat het werd aangetrokken door de zwaartekracht en opbrandde in de atmosfeer van onze planeet. Dit zou het object hoogstwaarschijnlijk als ‘minimoon’ kwalificeren.

Door de vliegroutes van minimoons zoals DN160822_03 te bestuderen, konden onderzoekers beter begrijpen hoe we mogelijk kunnen voorkomen dat objecten dichter bij de aarde komen en hoe we gemakkelijker toegang kunnen krijgen tot deze objecten en de natuurlijke hulpbronnen die ze kunnen hebben. De onderzoekers: “TCO’s zijn een uiterst belangrijke subpopulatie van Near Earth Objects (NEO’s) om grondig te analyseren, omdat ze zeer geschikte doelen zijn voor toekomstige monster return-sample missies, asteroïde omleidings- of mijnmissies. ” Dit is slechts de tweede waarneming van een minimoon, waarnemingen zijn zeer zeldzaam. Slechts één keer, in 2006, hebben onderzoekers een dergelijk verschijnsel eerder waargenomen. Het object, 2006 RH120 genaamd, werd gezien door een telescoop die de planeet omcirkelde. De TCO draaide ongeveer 11 maanden rond de aarde voordat het zich bevrijdde van de aardse zwaartekracht en terug de ruimte in werd geslingerd. Bronnen: Space.com

Afbeelding onder: De aarde ‘vangt’ een minimoon. Het pad van een gesimuleerde minimoon die tijdelijk wordt vastgelegd door de aarde. Het object nadert de aarde van rechts langs de gele lijn en vervolgt zijn baan langs het oranje pad en ontsnapt uiteindelijk aan de vangst langs het rode pad rechtsboven. De grootte van de aarde en de maan is niet op schaal, maar de grootte van het pad van de minimoon is op schaal in het aarde-maan-systeem.

Minimoon simulatie credits; Solar System Virtual Research Institute NASA

*Identification of a Minimoon Fireball, T. Jansen-Sturgeon, P.M. Shober e.a. oktober 2019, The American Astronomical Journal
Share

Comments

  1. Enceladus zegt

    “en hoe we gemakkelijker toegang kunnen krijgen tot deze objecten en de bronnen die ze kunnen hebben”

    Wat staat hier in vredesnaam? Is deze tekst door Google Translate getrokken of zo?

    Groet,
    Gert (Enceladus)

Speak Your Mind

*