1,5 Miljard jaar na de oerknal hadden de kernen van zware sterrenstelsels zich al gevormd

Credit: NAOJ

Laat ik voordat ik losbarst over levende, dode en gebluste sterrenstelsels eerst iedereen fijne feestdagen en een gelukkig en hopelijk veelal onbewolkt nieuwjaar toewensen! Dat gezegd hebbende kan ik overgaan tot het onderwerp van de blog: levende, dode en gebluste sterrenstelsels. 😀 Wat is namelijk het geval: een internationaal team van sterrenkundigen heeft onderzoek gedaan aan zeer ver verwijderde sterrenstelsels, die zich bevinden in een klein gebied aan de hemel genaamd ‘Subaru/XMM-Newton Deep Field‘. Met behulp van een instrument genaamd MOSFIRE ^[1]Multi-Object Spectrograph for Infrared Exploration, dat verbonden is aan de Keck I telescoop op Hawaï, konden ze bij een golflengte van 2 micrometer (da’s in het infrarood) opnames maken van sterrenstelsels, waarvan je er eentje op de foto’s hierboven en beneden ziet. Sterrenkundigen classificeren sterrenstelsels in drie categorieën: levend, dood en ‘geblust’ (Engels: ‘quenching’), dat wil zeggen dat ze heel veel sterren vormen en daarmee erg actief zijn, respectievelijk géén sterren meer vormen respectievelijk in een overgangsfase zitten van leven naar dood, stervend dus. In deze classificering is ons Melkwegstelsel dood, er ontstaan amper meer sterren (pakweg 2 per jaar, meer niet, bij levende sterrenstelsels kunnen dat er honderden of duizenden zijn).

Het spectrum rechtsboven van het waargenomen ‘gebluste’ sterrenstelsel, dat slechts 1,5 miljard jaar na de oerknal al bestond. Credit: NAOJ/Tanaka et al. 2019)

Met MOSFIRE kon men aan de hand van de snelheid hun sterren sterrenstelsels zien die al anderhalf miljard jaar na de oerknal geblust waren, dat wil zeggen dat er toen al sprake was van het afremmen van hun sterproductie. Dat betekend dat de kernen van zware sterrenstelsels zich toen al gevormd moeten hebben, stelsels die 12 miljard lichtjaar van ons vandaan staan. Eerder hadden de sterenkundigen kernen van zware sterrenstelsels 2,5 miljard jaar ná de oerknal waargenomen. Nu blijken de verder weg staande kernen van sterrenstelsels zich op dezelfde manier te gedragen als de kernen die dichterbij staan. Hier is het vakartikel over de waarnemingen, op 6 november 2019 verschenen in The Astrophysical Journal Letters. Bron: Subaru.

Gerelateerde Astroblogs:

Buitenste schijf van sterrenstelsel M64 kwam oorspronkelijk van een dwergstelsel Nieuwe rode sterrenstelsels blijken bekende… blauwe sterrenstelsels te zijn