De schaal van het heelal logaritmisch weergegeven. Klik om te veruniversaliseren. Credit: Pablo Carlos Budassi – Wikipedia.
Blogger en sterrenkundige Ethan Siegel van Starts with a Bang heeft in een gisteren gepubliceerde post een mooi rijtje met data van de veranderingen die het heelal afgelopen kalenderjaar heeft ondergaan – het 2019e rondje om de zon sinds het begin van de jaartelling. Zoals dat de maan weer een paar centimeter verder van de aarde af staat, dat de zon 0,000000005% meer energie heeft geproduceerd, dat er in de Melkweg weer 0,68 zonsmassa aan nieuwe sterren is bijgekomen, enzovoorts. Eén getal wil ik met name noemen: die van de toename van het volume van het heelal in 2019. De straal van het heelal is, zoals ik meer dan tien jaar geleden al schreef, ongeveer 46,5 miljard lichtjaar. In 2019 nam de straal van het heelal toe met 6,5 lichtjaar – yep, meer dan 1 lichtjaar per jaar, u leest het goed. Doordat het heelal zo groot is betekent die toename van de straal dat het volume van het heelal met 170 triljard kubieke lichtjaar is toegenomen (mmmmm, leuke vraag voor een Astroquiz 2020 😀 ). Siegel noemt het ‘170 sextillion cubic light-years’. In de Amerikaanse notitie staat sextillion voor 10²¹. Wij noemen dat triljard (voorvoegsel: zetta). Honderdzeventig triljard lichtjaar³ erbij in één jaar tijd, niet slecht voor een heelal. In principe zou dat betekenen dat er dan 850 sterrenstelsels bij zijn gekomen, die we vanaf de aarde door die extra ruimte kunnen zien, maar in de praktijk kunnen we juist minder sterrenstelsels zien, omdat door de invloed van de donkere energie het heelal versneld uitdijt en steeds meer sterrenstelsels buíten het zichtbare deel van het heelal terecht komen. Da’s dan weer minder leuk. Bron: Starts with a Bang.
