Site pictogram Astroblogs

One small grain of moon dust, one giant leap for lunar studies (nee, niet zelf verzonnen)

Nagebootst maanstof dat zuurstof extractie ondergaat credits; ESA / B. Lomax

Geoloog-astronaut Harrison tijdens de Apollo 17 missie. Credits: NASA/MSFC History Office

Ik vind ’t wel een mooie titel: “One small grain of moon dust, one giant leap for lunar studies“. Hij is niet van mijzelf, maar komt van de bron (ScienceDaily, ere wie ere toekomt) en hij heeft betrekking op recent onderzoek aan maanstenen. Waar het op slaat is dat onderzoekers recentelijk met een nieuwe techniek genaamd ‘atom probe tomography’ (APT) (tsja, hoe vertaal je dat? Atoom sonde tomografie?) in staat zijn geweest om uit één miniem stukje maansteen, verzameld in 1972 bij de Apollo 17 missie, heel veel informatie te ‘peuren’, om het even oneerbiedig te zeggen. Met die missie werd maar liefst 111 kg maansteen verzameld en terug naar de aarde gebracht, steen dat grotendeels nog in onaangeroerde toestand in de kluizen van de NASA ligt, bijna vijftig jaar na dato. Maar met dat APT heb je ook maar een minieme hoeveelheid nodig om heel veel te weten te komen, onder andere over de ruimte-erosie, hoe de kosmische straling vanuit het heelal inwerkt op het maansteen aan de oppervlak. Jennika Greer (Field Museum en University of Chicago) hebben die APT techniek toegepast op een schilfertje maansteen en daar wisten ze heel veel informatie uit te halen, details ervan zijn in dit artikel te lezen, verschenen in Meteoritics & Planetary Science. Handig om ook toe te passen als de ‘sample-return-missions’ van Hayabusa2 (van planetoïde Riyugu) en OSIRIS-ReX (van planetoïde Bennu) met hun monsters over een paar jaar naar de aarde terugkeren en er niet héél veel materiaal te onderzoeken is. Bron: Science Daily.

FacebookTwitterMastodonTumblrShare
Mobiele versie afsluiten