Site pictogram Astroblogs

Yep, ster S62 komt ’t dichtst bij het superzware zwarte gat Sgr A*

Een simulatie van het beeld dat de EHT wellicht heeft gemaakt van Sgr A*. Credit: EHT.

Foto’s van het gebied rond Sgr A* met onder andere S2 en S62. Credit: ESO / Florian Peisker, Andreas Eckart, Marzieh Parsa.

We hebben het er hier al eerder over gehad: niet ster S2, maar S62 staat het dichtst bij Sagittarius A*, het superzware zwarte gat in het centrum van het Melkwegstelsel. OK leuk, maar waarom dan het bericht herhaald? Welnu, dat is omdat nu het officiële vakartikel erover verschenen is, …tataratáááá:

Het artikel is van Florian Peisker, Andreas Eckart, Marzieh Parsa, “S62 on a 9.9-year orbit around SgrA*“, gepubliceerd in The Astrophysical Journal 889;61 (24 januari 2020).

Er draaien veel sterren om Sgr A* (de afgekorte naam van Sagittarius A* ), welke zich bijna 27.000 lichtjaar van ons vandaan bevindt. Jarenlang dachten de sterrenkundigen dat de zware ster S2 (of S0-2) het dichtst bij ‘m kwam, diens periastron of peribothron – da’s het punt in de elliptische baan het dichtste bij het zwarte gat – bedraagt 120 Astronomische Eenheden (AE, 1 AE=149 miljoen km, de afstand aarde-zon), da’s 1440 keer de straal van de waarnemingshorizon (of Schwarzschildstraal) van Sgr A*, de straal waarbinnen licht niet meer uit het zwarte gat kan ontsnappen. De straal van de waarnemingshorizon van Sgr A* is ruim 12 miljoen km. Later werd een ster ontdekt die nog dichterbij Sgr A* komt: S0-102, die tot ruim 21 AE komt (260 keer de waarnemingshorizon) en die in 12,8 jaar om het zwarte gat draait. Maar ook die blijkt dus niet de recordhouder te zijn. Dat is S62 (of S0-62), die tot 16 AE komt, slechts 215 keer de waarnemingshorizon. S62 draait in 9,9 jaar één keer om het zwarte gat de rode ellipsbaan hieronder.

De banen van enkele sterren in de buurt van Sgr A*. Credit: Florian Peisker, Andreas Eckart, Marzieh Parsa.

De baan van S62 is afgelopen jaren nauwkeurig waargenomen met de SINFONI- en NACO-instrumenten in het nabije infrarood, verbonden aan de VLT (Very Large Telescope) van de ESO in Chili. Op basis van die waarnemingen heeft men de massa van Sgr A * kunnen schatten op 4,15 ± 0,6 miljoen zonnemassa’s (dat komt aardig overeen met de beste schatting tot nu toe, 4,148 ± 0,014 miljoen zonnemassa’s, verkregen door het GRAVITY-instrument verbonden aan de VLTI, Paranal, Chili). De massa van S2 zelf wordt geschat op ruim twee zonsmassa. Bron: Francis Naukas.

FacebookTwitterMastodonTumblrShare
Mobiele versie afsluiten