29 maart 2024

Voyager 2 vloog op 24 januari 1986 door een door Uranus uitgestoten wolk plasma, ontdekken we nu

Voyager 2 nam deze foto van Uranus op 14 januari 1986, tien dagen voor de kortste nadering. Credits: NASA/JPL-Caltech

Door vele jaren later gegevens nauwkeurig te analyseren van de scheervlucht van NASA’s Voyager 2 ruimteverkenner langs de planeet Uranus, die op 24 januari 1986 plaatsvond, zijn wetenschappers er achtergekomen dat de Voyager 2 toen korte tijd door een wolk van plasma moet zijn gevlogen, die door de ijskoude planeet moet zijn uitgestoten. Bij die scheervlucht vloog de Voyager 2 tot een hoogte van 81.433 kilometer boven Uranus en daarbij ontdekte ‘ie twee ringen en 11 maantjes. En nu, 34 jaar na dato, dus ook dat Uranus omgeven werd door een grote wolk plasma, een magnetische bel van heet gas, die vanuit de atmosfeer van Uranus moet zijn uitgestoten. De gegevens van de magnetometer aan boord van de Voyager 2 hadden die plasmabel jarenlang niet laten zien, maar dat kwam doordat de gegevens met een periode van acht minuten werden ´gemiddeld´. Onlangs werd dat gemiddelde door een team onder leiding van Gina DiBraccio (NASA’s Goddard Space Flight Center) teruggebracht naar 1,92 seconde en toen pas kwam aan het licht dat de Voyager 2 korte tijd door een plasmawolk vloog, te zien aan de korte zigzag in de grafiek hieronder.

Credits: NASA/Dan Gershman

De gehele scheervlucht van de Voayager 2 langs Uranus duurde 45 uur, maar de passage door de wolk plasma duurde maar 60 seconden. De wolk moet volgens inschatting cilindervormig zijn geweest, 204.000 km lang en 400.000 km breed. De wolk bestond uit geladen deeltjes, vooral geïoniseerde waterstofatomen. Men denkt dat de wolk uitgestoten moet zijn vanuit de atmosfeer van Uranus. Hoe dat kan zijn gebeurd is niet bekend. In het vaktijdschrift Geophysical Research Letters hebben ze er een artikel aan gewijd. Bron: NASA.

Share

Comments

  1. Enceladus zegt

    Hoe kan Voyager 2 heet gas hebben overleefd? En wat zou de bron voor heet gas op die ijskoude planeet kunnen zijn?

    Groet,
    Gert (Enceladus)

  2. Tja, beetje ver gezocht, een ijskoude planeet die heel lokaal een gloeiend plasma uitstoot….. Een ijzermeteoriet of wat rondzwervend ijzerhoudend puin dat gepasseerd wordt induceert precies zo´n zelfde curve.
    https://www.kijkmagazine.nl/nieuws/temperatuur-ringen-uranus-in-beeld/ En dat er veel puin rondzwerft na een hypothetische botsing is ook een feit. https://www.scientias.nl/uranus-botste-met-object-dat-twee-keer-zwaarder-was-dan-onze-aarde/ . Aangezien Uranus 90 graden gekanteld is kan het ook zijn dat hij direct over de pool is gevlogen waar de magnetische krachtlijnen zich concentreren, maar daarvoor duurt het verschijnsel veel te kort en klopt het gedifferentieerde signaal niet. Gewoon puin dus.

  3. Quote uit artikel: “… een grote wolk plasma, een magnetische bel van heet gas,…”
    Quote Gert(Encelades) “… heet gas… ”
    Quote Nico “… gloeiend gas… ”

    Heren ik zie in beide bron artikelen geen verwijzing naar de temperatuur van deze plasma wolk staan, en meen dan ook dat jullie fantasie enigszins op hol slaat. 😉
    Volgens mij betreft het simpelweg een wolk geïoniseerd gas (voornamelijk protonen en electronen), ontstaan door een combinatie van zonnewind en het planetaire magnetische veld.

    Groet, Paul 🙂

    https://nl.wikipedia.org/wiki/Plasma_(aggregatietoestand)

    • Enceladus zegt

      Paul, ik heb het echt niet verzonnen hoor. Citaat uit het artikel: “En nu, 34 jaar na dato, dus ook dat Uranus omgeven werd door een grote wolk plasma, een magnetische bel van HEET GAS, die vanuit de atmosfeer van Uranus moet zijn uitgestoten.”

      Groet,
      Gert (Enceladus)

  4. Ik zal de bron van de verwarring wel zijn, want ik heb dat ‘heet’ erbij gezet, zonder dat het daadwerkelijk in de bron stond. Maar dát ik het erbij heb vermeld is omdat ik plasma niet anders ken dan als heet geïoniseerd gas, zoals in het geval van de CME’s bij de zon. Ik heb net even gezocht wat de temperatuur van plasma’s minstens moet zijn en ik lees dat de ondergrens enkele tienduizenden graden is (https://www.dcu.ie/ncpst/about/what-is-plasma.shtml). Dus het is puur mijn aanname dat het plasma bij Uranus heet moet zijn geweest. Of natuurkundig gezien moeten plasma’s ook bij veel lagere temperaturen kunnen voorkomen, maar dat zou ik niet weten.

    • Enceladus zegt

      Hoe dan ook heeft Voyager 2 het destijds overleefd. De grote vraag is: hoe? Zelfs al duurde het niet lang, je zou toch verwachten dat er flink schade aangericht zou zijn. Dat lijkt me duidelijk niet het geval. Zeg ik iets heel geks als ik zeg dat ik me afvraag of er een andere oorzaak kan zijn voor die gegevens van de magnometer?

      Groet,
      Gert (Enceladus)

      • Bolbliksems nog al toe! : – )

      • De dichtheid/druk van zo’n wolk hoeft maar klein te zijn. Aan de grafiek te zien gaat het om minder dan 1 nanotesla. In de buurt van je mobiel gaat het al om 1000 nanotesla. Ik denk dat de Voyager dat plasma wel overleeft 😉

        Aan de energie van de ionen, en om wat voor ionen het gaat, kun je achterhalen wat de bron ervan is, mits met de juiste apparatuur en die heeft Voyager 2 wel aan boord.

    • Hier een filmpje m.b.t. de aardse plasmoiden door zonneactiviteit. https://www.space.com/gamera-model-reveals-plasma-bubble-earth-magnetosphere.html en de uitleg bij Uranus https://www.space.com/uranus-gas-blob-voyager-2-discovery.html maar ik ben nog steeds niet overtuigd zonder een 2e missie ????

    • Je hebt blijkbaar plasma en Plasma Arie… https://nl.wikipedia.org/wiki/Plasmakosmologie … ook nieuw voor mij.

    • Die bron, die meldt dat gassen tot 10.000 graden moeten worden verhit om plasma’s te vormen gaat uit van een situatie op Aarde: barometrische luchtdruk en een flinke materiaal dichtheid.
      Net zoiets dat zouten op Aarde slechts in waterig milieu ioniseren…

      Maar in het vacuüm van de ruimte, bv buiten de dampkring van Uranus gelden hele andere omstandigheden. Waterstofgas(H2) of waterstofatomen(H) kunnen door zonnewind al worden aangestraald zodat electronen zich van protonen(H+) kunnen ‘losmaken’.
      Op de pagina van Wikipedia: https://nl.wikipedia.org/wiki/Plasma_(aggregatietoestand) staat een plasmalamp.
      Ik kan me het niet herinneren of ik zo-eentje ooit van dichtbij heb gezien, maar volgens mij brand je je vingers niet, als je die op het glas legt… !!!
      En waarom zou een Voyager-2, die zelfs meetinstrumenten aan boord heeft om minimaal een paar nanotesla’s te meten, dan plots gaan smelten. 😉 De veldsterkte op Aarde (grondniveau) van het Aardmagnetisme is in ordegrootte van microtesla… 😉

      Groet, Paul

Speak Your Mind

*