Site pictogram Astroblogs

Voyager 2 vloog op 24 januari 1986 door een door Uranus uitgestoten wolk plasma, ontdekken we nu

Voyager 2 nam deze foto van Uranus op 14 januari 1986, tien dagen voor de kortste nadering. Credits: NASA/JPL-Caltech

Door vele jaren later gegevens nauwkeurig te analyseren van de scheervlucht van NASA’s Voyager 2 ruimteverkenner langs de planeet Uranus, die op 24 januari 1986 plaatsvond, zijn wetenschappers er achtergekomen dat de Voyager 2 toen korte tijd door een wolk van plasma moet zijn gevlogen, die door de ijskoude planeet moet zijn uitgestoten. Bij die scheervlucht vloog de Voyager 2 tot een hoogte van 81.433 kilometer boven Uranus en daarbij ontdekte ‘ie twee ringen en 11 maantjes. En nu, 34 jaar na dato, dus ook dat Uranus omgeven werd door een grote wolk plasma, een magnetische bel van heet gas, die vanuit de atmosfeer van Uranus moet zijn uitgestoten. De gegevens van de magnetometer aan boord van de Voyager 2 hadden die plasmabel jarenlang niet laten zien, maar dat kwam doordat de gegevens met een periode van acht minuten werden ´gemiddeld´. Onlangs werd dat gemiddelde door een team onder leiding van Gina DiBraccio (NASA’s Goddard Space Flight Center) teruggebracht naar 1,92 seconde en toen pas kwam aan het licht dat de Voyager 2 korte tijd door een plasmawolk vloog, te zien aan de korte zigzag in de grafiek hieronder.

Credits: NASA/Dan Gershman

De gehele scheervlucht van de Voayager 2 langs Uranus duurde 45 uur, maar de passage door de wolk plasma duurde maar 60 seconden. De wolk moet volgens inschatting cilindervormig zijn geweest, 204.000 km lang en 400.000 km breed. De wolk bestond uit geladen deeltjes, vooral geïoniseerde waterstofatomen. Men denkt dat de wolk uitgestoten moet zijn vanuit de atmosfeer van Uranus. Hoe dat kan zijn gebeurd is niet bekend. In het vaktijdschrift Geophysical Research Letters hebben ze er een artikel aan gewijd. Bron: NASA.

FacebookTwitterMastodonTumblrShare
Mobiele versie afsluiten