Impressie van de röntgenstraling, afkomstig van de halo van donkere materie rondom het Melkwegstelsel. Credit: Christopher Dessert, Nicholas L. Rodd, Benjamin R. Safdi, Zosia Rostomian (Berkeley Lab), based on data from the Fermi Large Area Telescope.
Sterrenkundigen van drie instituten – University of Michigan, Lawrence Berkeley National Laboratory en University of California – hebben kunnen aantonen dat de mysterieuze röntgenstraling van nabije sterrenstelsels, de zogeheten “3.5 keV line” die in 2014 werd ontdekt, niet afkomstig is van deeltjes donkere materie die in verval zijn. Dat 85% van alle materie in het heelal uit donkere materie bestaat is op allerlei indirecte manieren al aangetoond, maar nog nooit is er één directe detectie van donkere materie gelukt. Hypothetische deeltjes waaruit donkere materie zou kunnen bestaan zijn er genoeg en eentje daarvan is het steriele neutrino. Dat deeltje is onstabiel en zou moeten vervallen in gewone neutrino’s (waarvan we drie ‘smaken’ kennen) en hoogenergetische straling, röntgenstraling. De 3,5 KeV emissielijn zou mogelijk een resultaat zijn van dat verval van steriele neutrino’s.
Credit: somerandompearsonsblog.blogspot.com
De sterrenkundigen hebben gegevens geanalyseerd die afgelopen twintig jaar zijn verzameld met de Europese röntgensatelliet XMM-Newton van röntgenbronnen in de Melkweg. Volgens de modellen zouden alle sterrenstelsels omgeven zijn door een halo van donkere materie en de röntgengloed daarvan zou ook merkbaar moeten zijn op de halo rondom de Melkweg. Wat ze deden was de röntgenopnamen van XMM-Newton van allerlei objecten, waaronder veel sterren in de Melkweg, analyseren en daaruit de objecten zelf uit de opnamen ‘wegpoetsen’ (Engels: masking), zodat alleen de meest donkere, ongeschonden omgeving overblijft (Engels: blank-sky). In die omgeving zou de 3,5 KeV lijn van in verval geraakte steriele neutrino’s te zien moeten zijn. Maar wat zagen ze: nadah, niente 3,5 KeV lijn. In Science verscheen een vakartikel over de waarnemingen van XMM-Newton aan de röntgenbronnen in de Melkweg. Bron: Universiteit van Michigan.
