Lunar Reconnaissance Orbiter gegevens tonen richels met blootliggend gesteenten op het oppervlak, die het resultaat zijn van een actief tektonisch systeem. Credits; NASA, LRO
Het grootste deel van het maanoppervlak bestaat uit regoliet, een poederachtige deken van gesteente die ontstaan is door een constant bombardement van meteorieten. Gebieden zonder regoliet waar gesteente is blootgesteld aan het oppervlak zijn zeldzaam. Peter Schultz, co-auteur van het wetenschappelijk artikel gepubliceerd in Geology**, stelt: “Blootgestelde blokken gesteente aan de oppervlak hebben een relatief korte levensduur omdat de opbouw van regoliet continu plaatsvindt. Dus wanneer we ze zien moet er een verklaring zijn voor hoe en waarom ze op bepaalde locaties zijn blootgesteld aan het oppervlak.” Richels met blootgesteld gesteente zijn eerder waargenomen op het maanoppervlak, maar aan de randen van oude, met lava gevulde impactbekkens, en waren het resultaat van verzakking als gevolg van het gewicht van de lava.
Infrarood (linksboven) en andere afbeeldingen van NASA’s Lunar Reconnaissance Orbiter tonen plekken op de maan met richels en zonder regoliet. Deze waarnemingen kunnen een bewijs zijn dat er mogelijk nog steeds actieve tektonische activiteit op de maan is. Credits; NASA, LRO
Het team bracht alle plekken met blootgelegd gesteente in kaart die opdoken in de Diviner-gegevens en vond een interessante correlatie. In 2014 ontdekte NASA’s GRAIL-missie een reeks oude scheuren in de maankorst, dit waren kanalen waar ooit magma doorheen stroomde. Valantinas en Schultz toonden dat de richels zo goed als perfect leken te passen bij de diepe kanalen die GRAIL onthulde, een bijna één-op-één correlatie. Schultz. ¨We denken dat wat we zien een continu proces is dat wordt aangedreven door activiteiten die zich voordoen in het binnenste van de maan. De onderzoekers suggereren dat de richels boven deze oude intrusies nog steeds omhoog gaan. Het team noemde de ontdekking het ‘Active Nearside Tectonic System’ (ANTS) en denkt dat de oorzaak ervan ligt bij een enorme inslag aan de verre zijde van de maan, miljarden jaren geleden. Shultz heeft eerder onderzoek gedaan naar deze inslag, die het ruim 2000 km lange zuidpool Aitken-bekken vormde en het binnenste aan de andere kant van de maan vernietigde. Magma vulde deze scheuren vervolgens op en bepaalde het dijkpatroon ontdekt in de GRAIL-missie. Schultz: “De blokkerige richels waaruit het ANTS systeem bestaat, volgen nu de voortdurende aanpassingen langs deze oude zwakke gedeelten. Het lijkt erop dat het een reactie is op iets dat 4,3 miljard jaar geleden gebeurde. Gigantische impacts hebben langdurige effecten. De maan heeft een lang geheugen. Wat we vandaag aan de oppervlakte zien, is een getuigenis van het lange geheugen en de geheimen die de maan nog steeds herbergt.” Bronnen: Brown / NASA
