29 maart 2024

De maan zó gedetailleerd gefotografeerd kan eigenlijk helemaal niet

Credit: Andrew McCarthy.

De Amerikaanse fotograaf Andrew McCarthy heeft enkele weken terug bovenstaande foto van de maan op z’n Instagram account gezet. Ziet er best gedetailleerd uit, nietwaar? De kraters spatten bijna van het scherm af, de zeëen lijken donkere dieptes, waar je zo zou kunnen verdrinken, en er zijn zelfs blauw- en bruingetinte gebieden zichtbaar, echt anders dan de eentonige grijze kleuren die we op de maan gewend zijn. Maar ja, de eerlijkheid gebied te zeggen dat deze foto ook helemaal niet kan. Oh jawel, McCarthy heeft er echte foto’s voor gebruikt, duizenden foto’s zelfs, allemaal door hemzelf gemaakt met z’n telescoop en camera. En die heeft ‘ie in twee weken gestacked, op de computer op elkaar ‘gestapeld’ tot er één compositiefoto overbleef, de foto hierboven. Maar wat hij daarbij vooral heeft gedaan is kijken naar de terminator, het gebied op de maan waar de grens ligt tussen de door de zon verlichte zijde en de donkere zijde.

Deel van de maanfoto. Links de heldere krater Copernicus. Credit: Andrew McCarthy.

Door de omloop van de maan om de aarde ontstaan de schijngestalten en dat zorgt er voor dat die terminator iedere dag een stukje opschuift. Vooral daar in de buurt van de terminator is het contrast tussen licht en donker het grootst en dat levert de meest contrastrijke en daarmee fraaiste foto’s op. Vandaar dat McCarthy telkens de gebieden bij de terminator eruit plukte en die gebruikte voor z’n All Terminator, zoals hij de foto noemt. En dat kan in werkelijkheid dus niet, want we zien de maan nooit helemaal in die terminator-stand, alleen een smalle rand. Maar goed, het blijft toch een heel mooi gezicht, nietwaar?

Tip voor deze blog kwam van collega-astroblogger Olaf, waarvoor dank! Bron: Space.com.

Share

Comments

  1. KEI MOOIE FOTO.

    Zo’n 21 jaar geleden was ik ook van mening dat ik van alles wat ik door mijn kijker zag foto’s moest maken.
    Ik kwam er snel achter dat dit lastiger was dan een gewoon kiekje maken.
    Je kijker moet hiervoor perfect staan en ook nog correct volgen.
    Beiden eisen kosten veel tijd en wat inventiviteit om een steeds weer ingepakte instrument precies het zelfde te herplaatsen.
    Maar toen ik via mijn kruisdraadoculair in 120minuten geen positie verandering meer kon waarnemen waagde ik het er op.

    Ik schroefde mijn camera body op mijn newton en knipte op een heldere avond een rolletje vol op de Maan en wat deepsky objecten.
    Na het ontwikkelen bleek het resultaat niet overweldigend, hoewel de fotowinkelier wel wilde weten hoe ik die Maan foto’s toch had gemaakt ?

    Toch van het deepsky idee was niets terug te vinden dan een…. donkerte, onderbelicht dus!
    Het advies was “ga dia’s maken dat lukt beter met zoveel zwart”!
    Zo gezegd zo gedaan, en inderdaad, Jupiter kwam in beeld, ook Saturnus werd zichtbaar, Mars en de Zon, maar…. die nevels bleven lastig en zo verging de hoop.

    Jaren later werd alles digitaal en probeerde ik het nog eens en kwam er achter, als je 30 minuten bulkt je ook 30 minuten mag laden en als je opnamen dan niets is je een uur verder bent met geen resultaat.

    Nee astrofotografie werd niet mijn hobby en al zeker niet meer toen club collega’s de mooiste beeldjes lieten zien, vertelde over filmpjes die ze maakte en die op hun PC bewerkte.
    Ik zag het als de Maankaarten voor het Apollo project die door NASA ook bij gepoetst werden via spuit en kleurpotlood.

    De desbetreffende collega’s maken nog steeds zeer overtuigende beeldjes van alles wat het firmament bied en zo voor en na heb ik wat plaatjes van hun gekocht om toe te passen in mijn werk.
    Men stapelt nog steeds tientallen beelden en past vele kleurfilters toe wat een zwart/wit beeld diepte en levendigheid geeft.
    Natuurlijk niets is daadwerkelijk met het blote oog zo zichtbaar, iets wat mijn gasten dan ook vertellen.
    Daarop leggen ik uit hoe ons oog werkt en hoe die machtige foto’s van de ruimte telescoop tot stand komen.
    Daarom, iets met je eigen oog zien is vaak een echte overwinning, een foto is een lichttijd verzameling met een andere emotie.
    Dit wil niet zeggen dat ik alles wat de Hubble ons heeft aangereikt onder waardeer, maar als de buurman taart eet proef ik daar niets van.

  2. Mooie ‘verzameling’ !

Laat een antwoord achter aan Tomas Reactie annuleren

*