Heeft NASA aanwijzingen gevonden voor een parallel universum? Ik dacht ‘t niet

Afgelopen dagen verschijnen wereldwijd berichten in de populaire media dat wetenschappers van de NASA directe aanwijzingen hebben gevonden voor het bestaan van een parallel universum, een universum dat naast ons ‘eigen’ universum bestaat en waar de tijd de andere kant uit zou gaan. Die aanwijzingen zouden twee vreemde gebeurtenissen zijn, die in 2006 en 2014 gemeten zijn met NASA’s Antarctic Impulsive Transient Antenna (ANITA), twee anomalieën waar ik twee keer eerder over schreef, hier en daar. ANITA is een ballon met instrumenten (een serie geschakelde radioantennes), die af en toe boven de Zuidpool wordt opgelaten en die op 37 km hoogte hoog-energetische neutrino’s detecteert. Neutrino’s zijn deeltjes waar het heelal mee doordrenkt is en die met honderden miljarden per vierkante centimeter per seconde dwars door je lichaam vliegen. Maar dan hebben we het over laag-energetische neutrino’s, die bijvoorbeeld door de zon worden geproduceerd.

ANITA ziet een heel ander soort neutrino’s, die veel meer energie hebben en die geproduceerd worden door bijvoorbeeld accretieschijven rondom actieve superzware zwarte gaten en supernovae. Als ANITA die neutrino’s waarneemt komen ze altijd van ‘boven’, dus vanuit de richting van het heelal boven het instrument. Maar bij die twee anomalieën kwamen de neutrino’s van onderaf, vanuit de aarde. Nou is dat voor ‘gewone’ laag-energetische neutrino’s geen probleem, die vliegen met gemak dwars door de aarde, omdat ze niet reageren op de sterke en elektromagnetische wisselwerking. Maar neutrino’s boven een bepaalde energiegrens (240 GeV) kunnen dat kunstje niet flikken en die komen direct in botsing met deeltjes van de aarde.

De twee neutrino’s van 2006 en 2014 (in de tabel hierboven de details) vlogen kennelijk wel dwars door de aarde, ondanks hun enorme energie, die ver voorbij de grens was. OK en dan komen we bij het domein van de verklaringen er voor. Eén van de betrokken wetenschappers van het ANITA team is Peter Gorham (Universiteit van Hawaï) en die heeft onlangs in een artikel in New Scientist, alleen te lezen als je er voor betaalt, gezegd dat de twee door ANITA waargenomen ‘events’ wel eens aanwijzingen zouden kunnen zijn van een parallel universum, waar de tijd de andere kant uit gaat. Dat verhaal is door meerdere media opgepikt, zoals de NY Post, die koppen met ‘NASA scientists detect evidence of parallel universe where time runs backward‘. Tsja, dat klinkt wel heftig, bijna Nobelprijswaardig als je ’t zo leest – zie wat koppen hieronder ter illustratie van de nieuwsberichten erover.

Punt is alleen dat de soep niet zo heet wordt gegeten en dat er helemaal geen direct bewijs of aanwijzingen zijn gevonden voor zo’n parallel heelal. OK, de twee waargenomen anomalieën van ANITA zijn héél bijzonder, daar valt geen speld tussen te krijgen. Ze kunnen op twee manieren verklaard worden: of ze hebben met ANITA instrumentele fouten gemaakt, twee keer zelfs, in 2006 en 2014, óf er is sprake van Nieuwe Natuurkunde, ‘physics Beyond Standard Model‘ (BSM), natuurkunde die verder gaat dan het Standaard Model, hét gangbare model uit de jaren zeventig van de vorige eeuw, dat de elementaire deeltjes en drie van de vier interacties daartussen beschrijft (niet de zwaartekracht). Als we er van uit gaan dat er met ANITA géén instrumentele fouten zijn gemaakt, dán is er dus sprake van iets dat waargenomen is en dat niet verklaard kan worden met SM. Maar betekent dat ook dat er dan direct sprake is van een parallel heelal, waar de tijd de andere kant uit loopt dan in ons heelal, en dat daar op die twee momenten in 2006 en 2014 ergens in de lucht hoog boven de Zuidpool dat parallelle heelal eventjes met ons heelal in contact kwam? Nee, dat betekent het niet! Waar de natuurkundigen (behalve dan meneer Gorham) wel aan denken is twee mogelijke BSM-verklaringen:

• of het gaat om steriele neutrino’s, een hypothetische zware variant van de drie bekende ‘smaken’ neutrino’s, die nooit een interactie met andere deeltjes aangaat, behalve dan via de zeer zwakke zwaartekracht.
• of het gaat om een zogeheten stau slepton, een supersymmetrisch tau lepton, in de afbeelding hieronder zie je dat stau deeltje, τ met een golfje erboven.
  

  Credit: CECs

Deze twee verklaringen zijn zeer exotisch en op zichzelf al een Nobelprijs waard – áls ze inderdaad juist blijken te zijn – maar ze zijn van een andere categorie dan parallelle universa, waar de tijd de andere kant uit gaat. Die verklaringen gaat de meeste natuurkundigen veel te ver, zoals Clancy James (Curtin University in Australië) en Geraint Lewis (University of Sydney) in de bron verklaren. Steriele neutrino’s of stau sleptonen zijn heel goed mogelijk in dit heelal, daar is geen parallel universum voor nodig om hun bestaan te rechtvaardigen. En ze vliegen niet terug in de tijd, zoals Gorham in New Scientist suggereerde. Wijlen Carl Sagan riep ooit ‘extraordinary claims require extraordinary evidence‘ en mocht Gorham z’n suggesties kracht bij willen zetten dan moet hij echt met veel meer bewijs komen. In een wetenschappelijk artikel van ruim een jaar geleden, waar Gorham ook mede-auteur van is, wordt met geen woord gesproken over de mogelijkheid van een parallel universum met teruglopende tijd om de twee anomalieën te verklaren. Wellicht dat ‘ie ten tijde van het interview met New Scientist een nogal wilde bui had. Bron: CNet. Later kwam ik nog dit artikel tegen, waarin ook de hele mediahype tegen het licht wordt gehouden.