Een lichtvlek is te zien boven de linker horizon. Dit licht komt van zonnemateriaal dat magnetische veldlijnen genereert die boven een reeks zonnevlekken zweven die op het punt staan over het linkerzijde van de zon te draaien. Credits: NASA / Solar Dynamics Observatory / Joy Ng
Tijdens de 11-jarige zonnecyclus worden door NASA en NOAA de zonnevlekken gevolgd, zodat men de voortgang van de zonnecyclus en de zonneactiviteit kan bepalen en voorspellen. “Momenteel besteedt men veel aandacht aan het aantal zonnevlekken, aangezien dit de sleutel is voor het bepalen van de datums van het zonneminimum, wat de officiële start is van zonnecyclus 25”, aldus NASA. Na enkele maanden van heel weinig zonnevlekactiviteit, houden wetenschappers dit nieuwe kluster van zonnevlekken goed in de gaten om te zien of ze groeien of snel verdwijnen.
NASA vervolgt: ‘Deze nieuwe zonnevlekactiviteit kan een teken zijn dat de zon mogelijk aan het opleven is naar de nieuwe cyclus en het minimum is gepasseerd.” Momenteel is cyclus 24 gaande, maar dan zou zonnecyclus 25 aanvang nemen (de cycli zijn gemeten sinds 1755, dit zou de 25e op rij zijn). Wetenschappers echter hebben langetermijngegevens nodig om een goed beeld te krijgen van de trends die de zon doormaakt om te beslissen of de zon de volgende cyclus ingaat. Of het nu gaat om een tijdelijke verandering of een opmaat is naar meer activiteit zal voorlopig niet bekend zijn. Het duurt minimaal zes maanden van zonobservaties en het tellen van zonnevlekken na een minimum om te weten wanneer het zonneminimum is opgetreden”, aldus NASA.
De zon is een bol van elektrisch geladen heet gas en genereert een krachtig magnetisch veld. Dit magnetische veld gaat door een cyclus, de zonnecyclus genoemd. Ongeveer iedere 11 jaar draait het magnetisch veld van de zon volledig om, de noord- en zuidpool wisselen van plaats. De zonnecyclus beïnvloedt de activiteit op het oppervlak van de zon, zoals zonnevlekken die worden veroorzaakt door de magnetische velden. Een manier om de zonnecyclus te volgen is door het aantal zonnevlekken te tellen. De zonnecyclus vangt aan vanaf een zonneminimum – het minst actieve punt in de zonnecyclus. Tijdens het zonnemaximum, in het midden van de cyclus, produceert de zon meer elektronen en protonen en veroorzaakt intensere zonnevlammen. Als de cyclus eindigt, vervaagt deze weer tot het zonneminimum en begint er een nieuwe cyclus. Bronnen: ScienceDaily, DailyMail, NASA, NOAA
