12 oktober 2024

Boekbespreking: R.I.P. Heelal

Onlangs is R.I.P. Heelal verschenen, het elfde deel in de Pocket Science-reeks van New Scientist. Het boekje (106 blz.) is geschreven door New Scientist-redacteur Ans Hekkenberg, die we op Twitter en Instagram kennen als @GirlForScience en die eerder samen met Volkskrant-journalist George van Hal Het kosmisch rariteitenkabinet schreef. R.I.P. Heelal is een boekje waarin het einde van het universum beschreven wordt, met een vijftal kosmische doemscenario’s van Crunch tot Slurp [1]Er zijn vijf smaken voor het einde van het universum: de Big Freeze, Big Crunch, Big Rip, Big Bounce of een Big Slurp., die op begrijpelijke en ook humorvolle wijze worden uitgelegd. Doemscenario’s op de Astroblogs krijgen altijd aandacht en ooit in een ver verleden (anno 2007) heb ik er zelf ook wel eens een serie blogs en een apart Astroblog aan gewijd – jawel, doem- en horrorverhalen doen het altijd goed bij onze kosmische rampentoeristen. Mocht het restaurant aan het einde van het Universum echt bestaan, dan zit ’t vol met dit soort mensen.

Dát er aan het universum een einde komt is geen vraag, daar zijn de meeste astronomen het over eens. Maar hoe het slot eruit ziet, da’s wel de vraag waar ze eindeloos over debatteren. Valt het gordijn met een spectaculaire knal? Glipt de kosmos stilletjes de duisternis in? Of komt het universum pruttelend en sputterend tot stilstand, als een bevroren screenshot van de werkelijkheid? In R.I.P. Heelal beschrijft Hekkenberg op toegankelijke wijze vijf doemscenario’s die de kosmos mogelijk te wachten staan. Ik heb het boekje met veel plezier gelezen en ook al is het met ruim honderd pagina’s in één avond uit te lezen, dan nog heb ik er veel informatie uit kunnen halen. Wat mij betreft aan aanrader. Ik verschil overigens in één opzicht met Hekkenberg en wel in het tijdstip waarop ons heelal aan z’n einde komt. In het doemscenario dat het meest favoriet is bij de sterrenkundigen, dat van de hittedood of Big Freeze, duurt ’t volgens Hekkenberg pakweg 10^100 jaar – ding dong, een 1 gevolgd door honderd nullen, zoveel jaar dus – voor het zo ver is, als zelfs bij de superzware zwarte gaten het licht uitgaat. In ‘mijn’ doemscenario – nou ja, zeg maar dat van Paul Davies – kom ik uit bij 10^116 jaar Anno Domini, dus een factor zes verder in de tijd dan die Big Freeze. Nou ja, tegen die tijd heeft de mensheid al lang het loodje gelegd, dus dat verschil maakt ook weinig meer uit.

R.I.P. Heelal: € 10.99, Auteur: Ans Hekkenberg, Veen Publishers.

Voetnoten

Voetnoten
1 Er zijn vijf smaken voor het einde van het universum: de Big Freeze, Big Crunch, Big Rip, Big Bounce of een Big Slurp.
Share

Comments

  1. Hallo Arie, ik begrijp iets niet. Waarom is 10^116 een factor 6 groter dan 10^100? Ik dacht dat een factor betekende dat je het ermee vermenigvuldigt maar ik heb dat dus fout, kun je mij uitleggen hoe dit werkt want ik wil het graag begrijpen, bedankt!

  2. Hoi Lara, we hebben het hier over de orde van grootte. Die 10^116 is een miljoen keer groter dan 10^100. Ik heb zelf een foutje gemaakt, want dat moet een factor miljoen zijn (zes nullen). Bedankt voor je opmerking!

Speak Your Mind

*