‘Oumuamua artistieke impressie credits; ESO
In 2017 en 2018 vloog het object 1I/2017 U1 (‘Oumuamua) even door de binnenregionen van ons zonnestelsel, maar inmiddels is ‘ie weer vertrokken en we zullen ‘m ook nooit meer terugzien. De vraag was en is nog steeds wat ‘Oumuamua nou precies was, het allereerste interstellaire object dat van buiten het zonnestelsel kwam en met een snelheid van 315.000 km/u langs ons vloog. Eerst werd gedacht dat ’t een planetoïde was, maar omdat ‘Oumuamua geen constante snelheid had werd dat idee verlaten. Op een gegeven moment versnelde ‘ie, zo bleek uit waarnemingen, en dat paste meer bij kometen, die door uitstoot van gassen kunnen versnellen. Maar ja, ‘Oumuamua miste wel weer de op koolstof gebaseerde moleculen, die je bij kometen verwacht. En een ruimteschip vol aliens, zoals sommigen gewaagd speculeerden, was het ook niet – we hoorden geen bliepjes en blipjes. Kortom, onduidelijkheid over de ware aarde van ‘Oumuamua. In juni kwamen Greg Laughlin en Darryl Seligman (Yale Universiteit) in dit artikel aan met een nieuw idee: ‘Oumuamua zou bestaan uit moleculair waterstofijs, afkomstig van een ‘giant molecular cloud‘ (GMC), waar de Melkweg vol mee zit en die de geboorteplaatsen van nieuwe sterren en planeten vormen.
W51, een voorbeeld van een GMC, 17.000 lichtjaar van ons vandaag. Hier zou ‘Ouamuamua vandaan kunnen zijn gekomen. Credit: X-ray: NASA/CXC/PSU/L. Townsley et al; Infrared: NASA/JPL-Caltech
De kern van ‘Oumuamua, die zo’n 200 meter in doorsnede is, zou een ijsberg van waterstof (H2) zijn, een ‘hydrogen iceberg’ zoals Laughlin en Seligman het noemen. En als het heelal wemelt van dergelijke H2 ijsbergen dan zou het probleem van de donkere materie wellicht ook gelijk opgelost zijn, want het zou wel eens kunnen zijn dat die kosmische donkere ijsbergen dé ontbrekende materie vormen. Twee vliegen in één klap dus.
Maar amper twee maanden later zeggen twee andere onderzoekers – Thiem Hoang en Avi Loeb (Korea University of Science and Technology, Daejeon resp. Harvard) dat het idee van die ijsberg weer in de prullenbak kan. In hun vakartikel betogen ze dat H2 ijsbergen in GMC’s niet kunnen bestaan, tenzij ze groter dan 5 km zijn. IJsobjecten kleiner dan dat formaat kunnen niet overleven door de warmte van botsingen van gas- en stofdeeltjes in de wolk en door de straling van sterlicht, dat zorgt voor sublimatie van het ijs. Kortom, de vraag blijft staan waaruit ‘Oumuamua nou precies bestaat. Bron: Centauri Dreams.
