We hebben het vaker gehad over de gelijkenis tussen onze hersenen en het heelal. Maar nu is die gelijkenis ook daadwerkelijk onderzocht en wel door Franco Vazza (Universiteit van Bologna) en Alberto Feletti (Universiteit van Verona) – de eerste is sterrenkundige, de tweede neurochirurg. Welke eigenschappen hebben het kosmische netwerk van sterrenstelsels en het netwerk van onze hersencellen gemeen, zo vroeg het tweetal zich af? OK, er is in ieder geval één duidelijk verschil: de omvang verschilt zo’n 27 orden van grootte. Maar overeenkomsten zijn er genoeg. Het onderzoek van Vazza en Feletti laat zien dat fysische processen in staat zijn om structuren te bouwen die gekenmerkt worden door vergelijkbare niveaus van complexiteit en zelforganisatie. Onze hersenen bevatten ongeveer 69 miljard neuronen, hersencellen. Het waarneembare heelal bevat naar schatting minstens 100 miljard sterrenstelsels. Bij beiden bestaat zo’n 30% van de massa uit sterrenstelsels en neuronen, de rest is donkere materie/energie in het heelal en water in de hersenen. Bij zowel de sterrenstelsels in het heelal en de neuronen in onze hersenen zien we dat ze lange filamenten vormen, met op de knooppunten drukke clusters van sterrenstelsels resp. neuronen.
Wat de twee Italianen vervolgens deden was om van beide systemen de spectrale dichtheid te berekenen. Dat is een techniek die al lang wordt toegepast in de sterrenkunde, die is bedoeld om de ruimtelijke verdeling van sterrenstelsels te meten. Ook daar blijken sterrenstelsels en neuronen overeenkomsten in te hebben: de verdeling van fluctuaties in de hersenen op een schaal van 1 micrometer tot 0,1 millimeter vertoont dezelfde trend als die van sterrenstelsels op een schaal van 5 tot 500 miljoen lichtjaar. Verder blijkt ook het aantal connecties in de knooppunten van de filamenten van sterrenstelsels en neuronen overeen te komen. Een vakartikel over het onderzoek aan de gelijkenis tussen hersenen en het heelal is verschenen in Frontiers of Physics. Bron: Eurekalert.
